به گزارش تیتربرتر؛ یک هنرمند دیگر از بین ما رفت.
ماجرای درگذشت مهدی رستمانه
مهدی رستمانه، آهنگساز باسابقه و نوازنده تار، سه تار و کمانچه اصفهان که چندین سال با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کرد، روز گذشته به دیار باقی شتافت.
علت درگذشت مهدی رستمانه
طراوت رستمانه، دختر این هنرمند با تایید خبر درگذشت او گفت: بعد از گذشت قریب به سه سال از آخرین جراحی پدر و عبور از دوران شیمی درمانی، اسفند ماه سال ۱۳۹۹ متوجه شدیم که سرطان در بدن ایشان ریشه دوانده و پیش روی کرده است.
وی با اشاره به سختی‌هایی که این هنرمند در طول ۳۰ سال فعالیت هنری خود با آن مواجه بوده تصریح کرد: متاسفانه در کشور ما هنرمندان بعد از مرگ شناخته می‌شوند.
سوابق هنری مهدی رستمانه
رستمانه، درباره‌ی کارنامه‌ی این هنرمند مرحوم توضیح داد: پدرم در کنسرت‌های متعددی به عنوان کمانچه و تار نواز حضور داشت و دو کنسرت «گروه مهر» و «روایتی دیگر» را در دهه‌ی ۸۰ برگزار کرد اما بیماری، اجازه نداد آلبوم شخصی‌اش را که شامل قطعات و تصانیف نابش بود منتشر کند و گنجینه‌ی او ناتمام باقی ماند.
وی یادآور شد: کنسرت «سوته‌دلان» که به یاد استاد سیروس ساغری در سال ۱۳۹۴ برگزار شد، آخرین کنسرتی بود که پدرم در آن حضور داشت و آن‌جا کمانچه نواخت. در میانه‌ی دهه هشتاد تا نود نیز کنسرت‌های دیگری مانند کنسرت تکنوازان تشکیل شد که پدرم به عنوان آهنگساز، تک‌نواز و بداهه نواز تار در آن حضور یافت.
مراسم خاک‌سپاری مهدی رستمانه، روز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد.
مطالب مرتبط:
معرفی سازهای تار و کمانچه
تار از سازهای زهی و ایرانی است که با مضراب نواخته می‌شود. تار در ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند تاجیکستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان و گرجستان و دیگر نواحی نزدیک قفقاز برای نواختن موسیقی سنتی این کشورها و بخش‌ها رایج است. واژه تار خودش در فارسی به معنی رشته‌است. هرچند که ممکن است معنی یکسانی در زبان‌های تحت تأثیر فارسی یا دیگر زبان‌های ایرانی تبار مثل کردی داشته باشد. این باعث شده‌است که کارشناسان ایرانی بر این باور باشند که تار ریشه مشترکی میان همه اقوام ایرانیتبار در جایی که از سوی ایرانیکا با قاطعیت به نام قاره فرهنگی ایرانیان نامیده شده دارد.
در گذشته تار ایرانی پنج سیم (یا پنج تار) داشت. غلامحسین درویش یا درویش خان سیم ششمی به آن افزود که همچنان به کار می‌رود.
کَمانچه یکی از سازهای موسیقی ایرانی است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد. نوعی از کمانچه معروف به کمانچه لری وجود دارد که پشت باز است و مردمان لر به آن «تال» می‌گویند.
نخستین نشانه‌های تاریخی دربارهٔ کمانچه در کتاب موسیقی الکبیر اثر ابونصر فارابی در سده چهارم هجری دیده شده‌است.او در این کتاب از کمانچه با نام عربی آن، رباب یاد می‌کند. کمانچه در دوران صفویه و قاجاریه جزو سازهای اصلی موسیقی ایران بوده‌است. نخستین صدای ضبط‌شده کمانچه به اوایل قرن بیستم میلادی بر می‌گردد.ساز کمانچه به همت سازمان میراث فرهنگی در آذر ماه ۱۳۹۶ به ثبت جهانی در سازمان یونسکو رسید.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده: علی اکبر رضایی
