تیتربرتر؛ لب ها عضوی از بدن اند که بسیار حساس و ظریف هستند و اگر بخواهیم برای زیبایی بیشتر بر روی لب ها تغییراتی ایجاد کنیم خطراتی دارد که باید تحت نظر پزشک مجرب قرار بگیریم تا مشکلی برایمان پیش نیاید.

چه نواحی ای از لب ها قابل برجسته سازی هستند؟

ـ شایع ترین قسمت هایی که تحت برجسته کردن قرار می گیرد قسمت ورمیلون لب، یعنی قسمت مرزی بین حواشی لب ها و قسمت قرمز لب هاست. این کار سبب می شود تا قسمت خارجی لب ها بیشتر نمایان شود. گوشه های لب ها نیز می تواند تحت پرکردن قرارگیرد. گوشه های لب به مرور زمان و در اثر سن و نیروی جاذبه به سمت پایین جابه جا می شوند که با تزریق می توان آنها را به حالت اولیه برگرداند. می توان دو خط برجسته مابین سوراخ بینی و لب فوقانی را نیز که به مرور زمان برجستگی خود را از دست می دهند، مجددا با تزریق به حالت جوان برگرداند بنابراین تمامی قسمت های لب امکان برجسته سازی و برگرداندن به حالت جوانی را دارند.

چه موادی برای برجسته سازی لب ها استفاده می شود؟

ـ از اواخر سال ۱۹۹۰ میلادی همراه با افزایش جهانی درخواست برای اقدامات زیباسازی صورت و افزایش اعمال جراحی زیبایی، استفاده از مواد مختلفی که سازگاری بافتی تقریبا مناسبی داشته باشند، جهت برجسته سازی لب ها بیشتر شد. با تزریق این مواد، جراحان زیبایی سعی می کردند تا لب های نازک تغییر شکل داده را مجددا به صورت برجسته وجذاب درآورند. به طور خلاصه می توان مواد را که به صورت گسترده در برجسته سازی لب ها به کار می روند به موارد زیر تقسیم بندی کرد:

۱) اتولیفن: مواد قابل تزریق که از قسمت درم پوست خود شخص تهیه می شوند، خطر حساسیت ندارند و نتایج آنها موقت است چرا که بدن به سرعت آنها را جذب می کند.

۲) کلاژن: نیاز به تست حساسیت قبل از تزریق دارند، چرا که از بافت های گاوی استخراج می شوند و حدود از ۴ هفته تا ۳ ماه دوام دارند.

۳) درمالوژن: از پوست بیمار تهیه می گردد و تا حدودی دوام و ماندگاری بیشتر از کلاژن گاوی دارد. این مواد ساختار سنگینی دارند و از خلال پوست ظریف لب ها به صورت رگه های سفید و دانه های سفید تا آخر عمر بیمار را اذیت می کند اما این ماده برای پر کردن خطوط و چین و چروک های اطراف لب ها به کار رفته اند که با ریسک بالای ایجاد ناهمواری و پستی و بلندی در اطراف لب ها همراه است و گاه بیمار مجبور می شود که برای خارج کردن آنها مجددا تحت جراحی قرار گیرد.

 روش تزریق پروتز چگونه است؟

ـ در صورت استفاده از هیالورونیک اسیدها جهت برجسته سازی لب پس از ضدعفونی کردن لب ها و اطراف آنها به صورت دقیق، با استفاده از سوزن های بسیار ظریف به اندازه ۳۰ تا ۳۱ (که ضخامت حدود ۶ تا ۱۲ تار موی انسان را دارند) این مواد در زیر مخاط و پوست و بالای عضله لب تزریق می گردند. هر چند در لب های حساس می توان از پمادهای بی حس کننده موضعی حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از تزریق استفاده کرد.

 تکنیک های دیگری جز تزریق برای برجسته سازی لب ها وجود دارد؟

ـ بله، از تکنیک های دیگری نیز جهت برجسته سازی لب ها استفاده شده؛ از جمله، پروتزها که به صورت نوارهایی با عرض ۴/۲ میلی متر و ۴/۳ میلی متر در داخل لب ها استفاده شده است. اخیرا استفاده از پروتزهای سیلیکونی جامد با سایزهای متفاوت و با شکل خود لب ها به صورت دوکی شکل نیز جهت برجسته سازی لب ها، با اقبال روبه رو شده است. ا

ز نسوج مختلفی از خود بدن شخص نیز جهت پر کردن لب ها می توان استفاده کرد از جمله ساختارهای تاندونی نظیر بعضی از تاندون های اندام فوقانی و بعضی از ساختارهای فاشیایی بدن. روش جراحی دیگری نیز وجود دارد که طی آن جراح قسمت های کوچکی از پوست نزدیک لب ها یا داخل دهان را برش داده، خارج کرده و آن را به حجم داخل لب ها اضافه می کند اما این تکنیک به لب ها زیاد حجم نمی دهد، بلکه بیشتر لب ها را مقداری به سمت بیرون برجسته می کند.

مطالب مرتبط:

• دلایل خشکی چشم و راه های درمان آن
•  8 خوراکی برای گودی زیر چشم

خطرات و عوارض پروتز لب

تحقیقات و مطالعات متعددی نشان داده‌اند که برجسته سازی لب‌ها با استفاده از چربی، که به صورت پیوند چربی انجام می‌شود یکی از بهترین روش‌های تقریبا دائمی و مناسب برای این منظور است؛ اما هم پزشکان و هم بیماران باید به این نکته توجه کنند که از برجسته کردن بیشتر از حد لب‌ها با این روش پرهیز کنند، چرا که نتایج ظاهری بسیار ناخوشایندی را برای فرد به همراه می‌آورد.

از عوارض پروتز لب با تزریق چربی می توان به ایجاد برجستگی‌های دانه دانه و نیز ایجاد فرورفتگی‌ها در محل تزریق اشاره کرد. عوارض مهمی که وقوع آنها چندان هم نادر نیست شامل قرمزی، تورم، خارش در محل تزریق یا خون ریزی، حرکت پروتزها یا خارج شدن پروتزها از قسمتی از لب هستند.

البته در اکثر موارد تورم و کبودی‌های ایجاد شده طی تزریق ظرف چند روز تا یک هفته کاملا بهبود پیدا می‌کند. بعضی از بیماران به مصرف بی‌حس کننده‌های موضعی نظیر لیدوکایین حساسیت نشان می‌دهند. در مورد تزریق کلاژن گفته شد که قبل از تزریق باید تست حساسیتی گرفته شود. در موارد بروز حساسیت آلرژیک به قسمت‌های حساسیتی کلاژن، باید شدیدا از تزریق کلاژن پرهیز کرد زیرا عواقب واکنشی آن دامن‌گیر فرد خواهد شد. هر چند علاوه بر موارد ذکر شده احتمال بروز عوارض ناخواسته دیگری نیز وجود دارد که می‌توان به ایجاد زخم، بروز اختلالات انعقادی خون، عفونت و ایجاد بافت اسکار در لب‌ها اشاره کرد.

عمل پروتز لب برای چه کسانی انجام نمی‌شود؟

در افرادی که مبتلا به دیابت، لوپوس یا بیماری‌های بافت همبند هستند یا در بیمارانی که فشارخون شدید و غیر کنترل شده یا عفونت‌های تبخال دارند، پروتز لب توسط پزشک انجام نمی‌شود. علاوه برآن لازم به ذکر است که در افراد سیگاری (به دلیل آنکه این افراد روند ترمیم زخم کندتری دارند،، انتظار بروز عوارض بسیار بیشتر از سایر افراد است.

اقدامات مراقبتی بعد از پروتز لب

همان طور که گفته شد اکثر افراد بعد از تزریق، تجربه التهاب و تورم در محل را دارند. برای برطرف کردن این تورم، فرد می‌تواند تورم را بلافاصله پس از تزریق با استفاده از کمپرس سرد و یخ کاهش دهد. همچنین افراد می‌توانند برای جلوگیری از خشکی لب بعد از تزریق از مرطوب‌کننده‌های لب استفاده کنند.

ظرف چند ساعت اول بعد از تزریق، بیمار باید از استفاده از مواد آرایشی مخصوصا برای لب‌ها پرهیز کند و حداقل ظرف مدت ۴۸ ساعت آینده از ورزش‌های سنگین و نور شدید خورشید شدیدا بپرهیزد. اگر مواد پروتز در بخشی تجمع پیدا کنند و لب در قسمت محدودی بیش از حد برجسته شود، آن قسمت توسط جراح پلاستیک مربوطه ماساژ داده خواهد شد تا یکنواختی لازم حاصل گردیده و ظاهری یکنواخت و شکیل پیدا کند.

آنچه دیگران می خوانند:

• خواص آویشن در تابستان
•  نوشیدنی های دلچسب تابستانی

گردآورنده: آیدا رضایی