به گزارش تیتربرتر؛ دکتر یونس قوام لاله روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار تیتربرتر خود را این طور معرفی کرد: با سلام و تشکر از شما بنده یونس قوام لاله ، متخصص طب اورژانس ، متولد و زاده یکی از محلات قدیمی تبریز لاله (سرد صحرا) لاله به باغات میوه خصوصا گوجه، فلفل ، خیارش، مشهور بود ، سن شناسنامه ای ام ،اول فروردین ۱۳۵۳ ، دوران ابتدایی و راهنمایی را در محله لاله مدرسه شهید قنبری لاله گذرانده ، دوران دبیرستان را در دبیرستان سعدی که یکی از دبیرستان های نمونه تبریز بود گذراندم سال ۷۱ از طریق کنکور با سهمیه آزاد رشته پرستاری قبول شده ، وبنا به دلایلی از رشته پرستاری به رشته پزشکی در سال ۷۴ تغییر دادم.
مصاحبه با دکتر یونس قوام لاله
شما پرستار بودید چطور شد پزشک شدید؟
خاطره تلخ باعث شد رشته پرستاری را به رشته طبابت تغییر دهم یک روز در خانه پدرم دچار ایست قلبی ریوی شد با توجه به اینکه در آن زمان دانشجوی پرستاری بودم فورا اقدام به احیای قلبی ریوی کردم و پدرم را به بیمارستان انتقال دادم در بیمارستان پدرم خطاب به من گفت ای کاش پزشک بودی مدت ۱ماه در بیمارستان بود و فوت کرد این ماجرای تلخ در من جرقه ای زد و چون انگیزه هم داشتم تغییر رشته از رشته پرستاری به رشته پزشکی دادم.
چه شد که رشته «طب اورژانس» را انتخاب کردید؟
دوسال خدمت سربازی در سمت مسئول اورژانس شهرستان هریس بودم ،با توجه به شغل پرستاری و خدمت سربازی ، و مجموع ورزشی تراکتورسازی که ۵ سال در آنجا بودم و افرادی که با آنها در ارتباط بودم و با تشویق پزشکها علاقمندی در من ایجاد شد که رشته طب اورژانس را انتخاب کنم
آیا «طب اورژانس» را میتوان، «میان» رشته پزشکی تلقی کرد؟
در خود رشته های پزشکی جای دارد و در اروپا ۵ سال و در ایران ۳ سال زمان میبرد تا فارغ التحصیل شود.
شیرین ترین و تلخ ترین خاطره دوران طبابت خود را ذکر کنید؟
دوران طبابت پر از تلخی ها و شیرینی هاست در کتاب هاریسون ، نوشته شده پزشکی هنر است و و پزشک هنرمند، خاطره تلخی کا دارم به بیمارستان لقمان در تهران بر میگرده در حال خدمت بودم یک خانم ۱۷ ساله که به مشکلات روحی متعدد اقدام به خودکشی با قرص برنج نموده بود در حال اقدامات پزشکی بودیم این خانم تقلی می کرد که نزارید بمیرم ، توبه کردم.
با تلاش های زیاد این بیمار بعد از یک ماه در کما خوشبختانه به زندگی دوباره برگشت و بعد از مرخص شدن از بیمارستان بر اثر فشار های روحی دوباره اقدام به خودکشی نمود که متاسفانه راه برگشت نبود ، خاطره شیرین ، محیط بانی که در جزیره کبودان ارومیه دچار آسیب ساق پا شده بود بعد از گزارش مرکز عملیات هلال احمر بلافاصله بالگرد به همراه تیم پرستاری و پزشکی و خبرنگاران به منطقه عازم شده و پس از اقدامات اولیه و تثبیت فرد ، مصدوم را به بیمارستان عالی نسب تبریز انتقال دادیم من بارها میگویم اقدامات اورژانس وکارساز، و حیات بخش است ،
از خاطرات سومالی و کتاب «سنفونی موگادیشو» برایمان بگویید؟
سال ۹۰ مسئول تیم های واکنش سریع و امدادی هلال احمر آذربایجان شرقی بودم قرعه بنام من زده شد، و با تشکر از معاون وقت آن زمان امداد ونجات و مدیرعامل حال حاضر دکتر حسین پور عازم سومالی شدم ،سومالی و پایتخت آن موگادیشو در قطعی و جنگزده گی و بیماریهای مانند سیل ، سرخک مارالیا و… بود.
ما در آنجا پلی کلینیک که تمام خدمات مانند دارو، دندان پزشکی ، رادیولوژی و…به هموطنان موگادیشو ارائه دادیم، که صلیب سرخ عملیات های امداد ونجات را به بالاترین سطح شمرده واز نخست وزیر وقت سومالی بارها تقدیر شدیم، کل خاطراتم در کتابی بنام سمفونی موگادیشو ثبت ومکتوب است، چرا سنفونی چون شب ها در موگادیشو درگیری بین شهری بود وصدای گلوله و شلیک شنیده میشد صدای گلوله را بنام سنفونی نام گذاشتم
الگوی شما در زندگی کیست؟
زنده یاد دکتر علی پورزند ، و اهمیت دادن به مریض نه بیماری ، دکتر پهلوان زاده فوق تخصص بیماریهای عفونی یکی از نخبه گان شهرستان مرند ، و دکتر آقایی متخصص طب اورژانس نحوه برخورد با مریض این سه پزشک الگوهای بنده در شغل طبابت بود.
برای کسانی که می خواهند تازه وارد وادی علوم پزشکی شوند چه صحبتی دارید؟
در کتاب هاریسون نوشته پزشکی هنر است ، و پزشک هنرمند به مادیات توجه نکنند و با عشق و علاقه به این رشته قدم بگذارند.
برای دانشجویان دکتری عمومی، فارغ التحصیلان و علاقمندان به ادامه تحصیل در رشته طب اورژانس چه پیشنهاداتی دارید؟
قدم اول آن است که عاشق باشی اگر عشق باشد سختی های این شغل را تحمل کرده و علاقمند این رشته می شود.
آنطور که گفته میشود پزشکان متخصص طب اورژانس اشراف بیشتری بر مشکلات بیماران دارند و از طرفی زمانی که بحث تخصص مطرح میشود مردم تمایل دارند که نزد پزشک متخصص بروند. از نظر شما بهتر نیست که وظایف پزشکان عمومی و متخصصین اورژانس کاملاً مشخص شود؟ متخصص طب اورژانس از تمامی رشته های پزشکی تا حدودی اشراف دارند و بهتر میتوانند در حیطه وظایف خود خدمت رسانی کنند.
و در آخر صحبتی اگر دارید بفرمایید؟
و در انتها وصیت لوئی پاستور بهترین سرمشق زندگی ام قرار دارد .
در هر حرفه و شغلی که هستید نه اجازه دهید که به بدبینیهای بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تأسف بار که برای هر ملتی پیش میآید شما را به یاس و نا امیدی بکشاند.
«در آرامش حاکم بر آزمایشگاهها و کتاب‌خانه هایتان زندگی کنید»
نخست از خود بپرسید: «من برای یادگیری خود چه کردهام؟ »
سپس همچنان که پیش تر میروید بپرسید: «من برای کشورم چه کرده ام؟ »
و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجانانگیز برسید که: «شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید».
اما صرفه نظر از هر پاداشی که زندگی به تلاشهایمان بدهد یا ندهد، آنگاه که لحظه مرگ فرا میرسد هر کدام از ما باید این حق را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:
«من آنچه در توان داشته ام انجام دادهام»
باتشکر از اینکه وقت گران‌بهایتان رادر اختیارمان قرار دادید ، در پایان این گفت وگوی صمیمی ضمن آرزوی توفیقات روزافزون برای جنابعالی در انجام کارهای طبابتان از اینکه با حوصله به سئوالات پاسخ دادید سپاسگزارم.
خبرنگار: ناصر غلامی هوجقان
