به گزارش تیتربرتر؛ چتربازی، یکی از مهیج ترین تفریحات هوایی محسوب می شود، امروزه در نقاط مختلف دنیا تور های چتربازی متنوعی برگزار می گردد. به طور کلی چتربازی نوعی ورزش بوده که افراد آماتور نیز می توانند با کمی آموزش به انجام آن بپردازند، این ورزش دارای شاخه های مختلفی می باشد که در ادامه مقاله به بررسی هر یک از آن ها خواهیم پرداخت.
تاریخچه چتربازی در کشور ایران
تاریخچه چتربازی در ایران به سال 1325 و پرش سرهنگ محمد علی لوایی از هواپیما باز می گردد، این شخص بدون آموزش قبلی و با استفاده از چتر نجات اتوماتیک توانست با موفقیت بر روی زمین فروید آید. پس از آن سرهنگ لوایی به فرانسه اعزام شد و در کلاس های آموزش چتربازی شرکت نمود.
شکل گیری اولین گروه چتربازی ایران به سال 1329 باز می گردد، در آن سال گروهی 7 نفره جهت شرکت در کلاس های چتربازی به کشور فرانسه سفر کرده اند. پس از گذراندان دوره های چتربازی اولین گروه چتربازی ایران در سال 1331 تشکیل شد. آموزش چتربازی در ایران، توسط این اشخاص در سال 1333 آغاز گشت.
تاریخچه افتتاح اولین باشگاه چتربازی تفریحی در ایران به سال 1343 باز می گردد، در این سال باشگاهی به مدیریت علی اکبر یزدجردی کار خود را آغاز نمود. لازم به ذکر است که اولین باشگاه سقوط آزاد بانوان در سال 1345 تاسیس شده است.
در سال 1376 اولین تیم چتربازی ایران در مسابقات بین الملی چتربازی شرکت کرده اند، این مسابقات در کشور ترکیه برگزار شده است.
تاریخچه اولین پرش با استفاده از لباس بالدار (یکی روش های چتربازی) در ایران به سال 1392 باز می گردد، در این سال شخصی به نام نیما اباذری با استفاده از لباس مخصوص این ورزش، از ارتفاع 2600 متری به پایین پرید و عنوان اولین پرش با استفاده از Wingsuit را به نام خود ثبت کرد.
امروزه تفریح چتربازی مورد توجه افراد بسیاری قرار گرفته است و گردشگران می توانند انواع آن را در نقاط مختلف ایران تجربه کنند.
فیلم مراحل آموزش چتربازی
مراحل آموزش چتربازی
در چتربازی اتوماتیک به دلیل آن که باز شدن چتر به صورت خودکار انجام می شود، فرود ایمن یکی از مهم ترین مسائل می باشد، همین امر سبب شده است که در آموزش این نوع چتربازی افراد را برای فرودی بی خطر آماده کنند. در ابتدا آمادگی بدنی افراد سنجیده می شود و آموزش هایی به آن ها داده شده تا به هنگام فرود کمترین ضربه به بدنشان وارد گردد.
شکل صحیح بدن در زمان فرود به شرح زیر است:
· جفت کردن پاها و به هم چسباندن زانو ها.
· خم کردن زانو ها.
· پایین گرفتن سر به اندازه ای که چانه شخص به سینه اش بچسبد.
· قرار گرفتن دست ها در کنار گوش به حالت نیمه مشت.
· صاف بودن کمر
افراد با رعایت این نکات می توانند به راحتی فرود آیند.
انواع چتربازی
-
چتربازی اتوماتیک
این روش که یکی از ایمن ترین روش های پرداختن به ورزش چتربازی بوده، از دوران اختراع چتر های باز شونده تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته است. در چتربازی اتوماتیک، فرد چترباز به وسیله یک طناب به بدنه هواپیما بسته شده است، این طناب پس از رسیدن شخص چترباز به ارتفاع مورد نظر باعث باز شدن چتر وی می شود، لازم به ذکر است که در چتربازی اتوماتیک، چتری دستی به همراه فرد چترباز می باشد تا در صورت باز نشدن چتر اتوماتیک از آن استفاده کند. چتربازی اتوماتیک روش مناسب برای مبتدیان محسوب می گردد.
انواع چتر های اتوماتیک عبارت اند از: T10B و MC1
مطالب مرتبط:
-
چتربازی غیر اتوماتیک
در این روش که توسط اکثر ورزشکاران این رشته مورد استفاده قرار می گیرد، فرد چترباز بدون اتصال طناب به هواپیما به پایین پریده و در ارتفاع مورد نظر خود به وسیله پاراشوت (دستگیره باز کننده چتر نجات) چتر خود را باز کرده و فرود می آید.
انواع چتر های غیر اتوماتیک عبارت اند از: فالکون، پرستو، جالبرت و مچ
-
پرش با لباس بالدار
یکی از هیجان انگیز ترین روش های چتربازی پرش از ارتفاع با استفاده از لباسی مخصوص به نام Wingsuit می باشد. عملکرد این لباس به شکلی است که فضا های خالی بین دستان و پاهای شخص را پوشانده و باعث افزایش سطح بدن وی می شود، با جمع شدن هوا در زیر لباس Wingsiut، شخص می تواند به صورت آزادانه در هوا پرواز کند. افراد در این ورزش پس از رسیدن به نزدیکی زمین، چتر نجات را باز کرده و به آرامی فرود می آیند.
لازم به ذکر است که لباس Wingsuit با نام های لباس خفاشی، لباس بتمن و لباس سنجاب پرنده شناخته می شود.
پرش با لباس بالدار نیاز به آموزش های بسیاری داشته و افراد برای پرداختن به آن نیاز به تجربه بسیاری دارند، به عنوان مثال لازم است پیش از پرداختن به این ورزش بیش از 200 پرش سقوط آزاد انجام دهید. این پرش معمولا از بالای صخره ها و یا هواپیما انجام می شود، افراد در 5 ثانیه اول با سرعت بسیار بالایی سقوط آزاد را تجربه کرده و پس از آن با جمع شدن باد در زیر لباس، در هوا معلق می شود.
-
پاراگلایدر
این ورزش شباهت های بسیاری به سقوط آزاد داشته اما نوع چتر و برخی قوانین آن متفاوت می باشد، لازم به ذکر است است که نام فارسی پاراگلایدر، چتربال است. تاریخچه پیدایش این ورزش به سال 1960 میلادی باز می گردد، در آن سال ها شرکت ناسا برای فرود آوردن سفینه های خود از چتری شبیه به چتربال امروزی استفاده می نمود، سال ها بعد کوهنوردان سوئیسی در سال 1986 میلادی برای پایین آمدن از بالای کوه، از وسیله ای که امروزه به عنوان پاراگلایدر شناخته می شود، استفاده کرده اند. جالب است بدانید که شکل ظاهری چتربال در آن دوران شباهت بسیاری به چتر سقوط آزاد داشته است، به مرور زمان شکل آن تغییر کرده و به حالت امروزی در آمده است. چتربال در ابتدا تنها برای پایین آمدن از کوه مورد استفاده قرار می گرفت، اما به مرور زمان نظر افراد بسیاری این ورزش جلب شد و امروزه به عنوان یکی از تفریحات عمومی شناخته می شود.
افراد برای پرواز با پاراگلایدر لازم است چتر خود را باز کرده و در جهت مخالف باد بدوند تا باد در زیر چتر آن ها جمع شده و به پرواز در آیند، همین امر سبب شده است که تور های چتربال سواری در مناطق مرتفع مانند کوهستان ها برگزار گردد. در مناطق کم ارتفاع شخص توسط وسیله ای کشیده شده تا به ارتفاع 1000 متری از سطح زمین برسد، پس از رسیدن به ارتفاع مورد نظر، شخص چتربال سوار طناب اتصال خود به وسیله کشنده را جدا کرده و به پرواز خود ادامه می دهد.
-
پاراموتور
این وسیله چتربازی شباهت بسیاری به پاراگلایدر داشته و در واقع از ترکیب چتربال با یک موتور به وجود آمده است. دلیل اخراع پاراموتور از بین بردن نقطه ضعف اصلی چتربال می باشد، همانطور که در بخش پاراگلایدر به آن اشاره شد، برای به پرواز در آمدن پاراگلایدر یا به ارتفاع نیاز است یا به وسیله ای برای کشیدن فرد چتربال سوار، اما در پاراموتور این مشکل وجود نداشته و افراد از هر ارتفاعی می توانند با این وسیله به چتربازی بپردازند.
لازم به ذکر است که هدایت پاراموتور بسیار سخت بوده و لازم است فردی ماهر آن را هدایت کنید، به همین دلیل امکان استفاده از این وسیله به صورت تک نفره برای گردشگران و افراد مبتدی امکان پذیر نیست.
بهترین نقاط جهان برای چتربازی
- چتربازی در دبی
- چتربازی در امارات
- چتربازی در هاوایی
- چتربازی در نپال
- چتربازی در سوئیس
- چتربازی در استرالیا
گردآورنده: علی اکبر رضایی
آنچه دیگران می خوانند:
