به گزارش تیتربرتر: درحالی که کمتر از 300 روز از عمر دولت روحانی باقی مانده است محمد جواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات امروز خبر از تدوین برنامه اقتصاد دیجیتال را داد و گفت این برنامه برای تصویب به شورای عالی فضای مجازی و دولت ارائه شد.
تدوین و ارائه برنامه اقتصاد دیجیتال
محمد جواد آذری وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در مراسم تکریم و معارفه معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات گفت: در آن زمان شرکت ارتباطات زیر ساخت به دلیل خصوصی سازی مخابرات و عدم تعیین حدود‌ها وضعیت نامشخص و ساختار نامناسبی داشت و خدمت رسانی مناسبی به اپراتور‌ها انجام نمی‌شد و برای تغییر نگاه و حرکت به سمت مشتری مداری و توسعه شبکه نیاز به به تغییر بزرگ در شرکت ارتباطات زیرساخت احساس می‌شد.
وزیر ارتباطات با بیان اینکه طبق قانون برنامه ششم توسعه باید رشد ۲.۵ برابری بازار ICT محقق می‌شد در صورتی که ما مشکل تأمین منابع، نرخ ارز و عدم توسعه مناطق محروم را نیز داشتیم، گفت: با وجود مشکلات بسیار، درآمد این حوزه در حدود ۹۶ درصد محقق شده و همچنین توسعه روستایی با شتاب فزاینده‌ای در حال پیشرفت است؛ بازار حوزه ICT نیز از ۲۰ هزار میلیارد تومان در سال ۹۵ به حدود ۴۵ هزار میلیارد رسیده که نشان می‌دهد رشد ۲.۵ برابری در این بازار محقق شده است.
وزیر ارتباطات به رفع انحصار از شرکت ارتباطات زیرساخت اشاره کرد و افزود: با این رفع انحصار از تبدیل این شرکت به یک صداوسیما و مخابرات دیگر جلوگیری شد و تا پایان این دولت اقداماتی برای برداشتن انحصار در حوزه دیتا نیز انجام می‌شود.
آذری جهرمی، تدوین برنامه اقتصاد دیجیتال را یکی از اقدامات مهم وزارت ارتباطات در حوزه معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبری عنوان کرد و گفت: این برنامه برای تصویب به شورای عالی فضای مجازی و دولت ارائه شده است.
وی به زمان ۳۰۰ روز باقی مانده از عمر دولت دوازدهم اشاره کرد و از معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات خواست تا بخش نظارت این معاونت را فعال‌تر کرده و در روز‌های باقی مانده دولت، به صورت ریز به اجرای برنامه‌ها و تکالیف سازمان‌های تابعه این وزارتخانه نظارت کند.
اقتصاد دیجیتال چیست؟
اقتصاد دیجیتال (Digital economy) به یک اقتصاد مبتنی بر تکنولوژی‌های محاسبات دیجیتال اشاره دارد. همچنین این مفهوم به عنوان «انجام دادن فعالیت‌های اقتصادی از طریق بازارهایی مبتنی بر اینترنت و شبکه گسترده جهانی» در نظر گرفته شده است. اقتصاد دیجیتال نیز گاهی اوقات به نام اینترنت اقتصاد، اقتصاد جدید یا اقتصاد وب شناخته می‌شود. به‌طور فزاینده، «اقتصاد دیجیتال» با اقتصاد سنتی درهم آمیخته‌است و مشخص شدن آن سخت است.
مطالب مرتبط:
شکل گیری اقتصاد دیجیتال چگونه است؟
اقتصاد دیجیتال مفهومی نیست که یکباره خلق شده باشد، بلکه در یک روند تکاملی در ساختار اقتصاد شکل گرفته‌است. مروری کوتاه بر مفاهیم مزیت مطلق، مزیت نسبی و مزیت رقابتی که تمامی در راستای استقرار تخصصی شدن، تقسیم کار و مبادله در جوامع ارائه شده‌اند، به درک دلایل ظهور اقتصاد دیجیتال و چگونگی سمت و سوی آن کمک می‌کند. مزیت مطلق، مزیت نسبی و مزیت رقابتی، مراحلی هستند که در فرایند تاریخی جوامع منتهی به پیدایش اقتصاد دیجیتالی در عصر حاضر شده‌اند. نکته اساسی و کلیدی که باید در نظر داشت این می‌باشد که تمامی این نظریه‌ها در مورد تجارت بین‌الملل مطرح شدند و سپس به سایر بخش‌های اقتصاد نیز تسری پیدا کردند. به بیان دیگر تأکید بر این دارم که اقتصاد دیجیتال نیز با زیربنای تسهیل و اخذ منافع بیشتر از مبادلات و تجارت در بعد ملی و بین‌المللی شکل گرفته‌است.
مزیت مطلق: مزیت مطلق به معنی داشتن توانایی تولید یک کالا با استفاده از منابع کمتر نسبت به یک تولیدکننده دیگر است. به زبان دیگر مزیت مطلق به توانایی یک تولیدکننده در تولید مقدار بیشتر یک محصول یا خدمات نسبت به سایر رقبا با مقدار یکسان منابع اشاره دارد. باز به زبان دیگر مزیت مطلق به معنای بالاتر بودن میزان بهره‌وری یک تولیدکننده نسبت به تولیدکننده دیگری در تولید یک کالا است.
مزیت نسبی
«از طریق مبادله است که تفاوت از یک نفرین به یک موهبت تبدیل می‌شود.» دیوید ریکاردو، در نوشته‌های خود در قرن نوزدهم میلادی، اینگونه نتیجه‌گیری می‌کند که نفع هر کشوری در این است که به تخصصی شدن در تولید و ارائه کالاها و خدماتی بپردازد که در آن بهترین است و با مبادله مازاد آن با کشورهای دیگر، نیاز خود به کالاها و خدمات دیگر را تأمین کند (که آن‌ها نیز در تولید و ارائه آن‌ها بهترین‌اند). حتی وقتی یک کشور که در تولید هر دو کالا (مانند پارچه و نوشابه) از یک شریک تجاری بهتر باشد، ولی باز هم برای آن کشور بهتر است که در تولید کالایی تخصصی شود که «نسبت» به شریک تجاری و کالای دیگر، بهتر آن را تولید می‌کند و این‌جایی است که واژه نسبی در عبارت مزیت نسبی موجودیت می‌یابد. بدین ترتیب هر کشوری با تخصصی شدن در تولید کالایی که نسبتاً مزیت بیشتری در تولید آن دارد، می‌تواند دیگر کالاهای مورد نیاز خود را با مبادله مازاد تولید خود با مازاد تولید دیگر کشورها تأمین کند. تخصصی شدن و انجام مبادله باعث می‌شود که هر یک از کشورها بتوانند بیشتر از حالتی که هر کدام خود به تولید هر دو کالا بپردازند، مصرف کنند. همین منطق برای شرکای تجاری بیشتر نیز صادق است.
” تجارت آزاد در میان ملت‌ها باعث افزایش رفاه تمامی طرفین تجاری و توسعه همکاری انسان‌ها می‌گردد. تولید با مزیت نسبی باعث افزایش آرامش و صلح‌جویی در روابط انسان‌ها می‌گردد، زیرا وقتی افراد تخصصی می‌شوند و به مبادله می‌پردازند، به یکدیگر وابسته می‌شوند. ”
مزیت رقابتی
مجموعه‌ای از توانایی‌های منحصر به فرد یک واحد اقتصادی است که اجازهٔ نفوذ به بازارهای دلخواه و برتری بر رقبا را برای آن واحد فراهم می‌آورد.
بعد از جنگ جهانی دوم و با شکل‌گیری تغییرات دائمی تکنولوژیکی و آشنایی با فناوری‌های نوین و سیستمهای اطلاعاتی، نقش عوامل تولید سنتی برای بنگاه‌ها و جوامع کمرنگ شد. به عبارت دیگر داشته‌ها مبنای برتری، پیشروی و رهبری نبود بلکه به تدریج بهبود فرایندها و شکل‌گیری سرمایه انسانی موضوعیت پیدا کرد. نکته مهم این است که هنوز این دوره را نمی‌توانیم دوره «مبتنی بر دانش» بخوانیم، اما باید به این نکته اشاره کنیم که در این دوره اگرچه دانش و دانایی پایه اساسی کار نیست، اما دارای نقش قابل توجهی است که در عرصه‌های گوناگون می‌توان آن را ملاحظه کرد. (مفهوم مزیت رقابتی برای اولین بار در سال ۱۹۵۷ و توسط فیلیپ سلزیک مطرح شد)
در این دوره حضور دانش و نرم‌افزارها در عرصه اقتصاد به مرحله‌ای از بلوغ می‌رسد که کاملاً فناوری دیجیتالی و شبکه‌های ارتباطی با ساختار جدید، مبنای کار قرار می‌گیرد که با گذشت زمان و انباشت سرمایه این روند به کاهش هزینه‌ها منجر می‌شود و ماهیت هزینه‌های تولید از سرمایه‌بر به دانش‌بر تغییر می‌کنند.
اقتصاد دیجیتال فضای اقتصاد جهانی را به سمت و سوی رقابتی سوق می‌دهد و به گفته کارشناسان، اقتصاد دیجیتال موجب می‌گردد که موانع ورود به بازار برداشته شود و هر فرد به راحتی از طریق شبکه وارد اقتصاد جهانی شود. گذشته از آن به واسطه استفاده از قابلیت‌های شبکه، قدرت مصرف‌کننده از طریق مقایسه قیمت‌ها و کیفیت‌ها و دسترسی به اطلاعات افزایش می‌یابد. از سوی دیگر اندازه شرکت‌ها کوچک شده و طیف وسیعی از واحدهای اقتصادی از طریق شبکه جهانی به یکدیگر وصل می‌شوند، هزینه مبادله (Transaction Cost) که یکی از عوامل مهم تنظیم‌کننده مبادلات و قیمت‌ها است به شدت کاهش می‌یابد. در واقع، گسترش اقتصاد دیجیتالی موجب فشردگی زمان و مکان شده و در عین بزرگ‌تر کردن بازارها در مقیاس جهان شدت رقابت را بالا برده‌است.
گردآورنده: فرحان مرادی
آنچه دیگران میخوانند:
