به گزارش تیتربرتر؛ فرشته حسینی بازیگر افغانستانی الاصل سینمای ایران است در این چند سال به سرعت برق و باد در سینمای ایران رشد کرده و در حال تبدیل شدن به ستاره است. دختری از خانواده مهاجر افغان که حالا با بازی در شکستن همزمان بیست استخوان، سونامی و سریال قورباغه، می‌رود تا به جوان اول دختران سینمای ایران بدل شود.
فرشته حسینی از پدر و مادری مهاجر و افغان‌تبار در تهران متولد شد و از دانش آموختگان اصغر محبی، مهتاب نصیرپور، محمد رحمانیان بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران است. با بازی در فیلم رفتن به کارگردانی نوید محمودی در جشنواره بین‌المللی فیلم مراکش موفق به کسب بهترین بازیگر زن برای بازی در این فیلم شد.
فرشته حسینی دختری است که ناگفته‌هایش از این زندگی خیلی بیشتر از روایت فیلم‌های او است. او به اندازه تک تک روز‌های زندگی اش. بیش از تمام آنچه از آشنایان شنیده و به چشم دیده، خاطره و گله دارد برای گفتن. برای گفتن درباره بچه‌هایی که اینجا در ایران به دنیا آمدند و بزرگ شدند، اما باید برای پاسپورت دار شدن بروند قندهار، کابل یا مزار. بچه‌هایی که مادری ایرانی دارند، اما شناسنامه ایرانی ندارند.
حالا این بازیگر زن سینمای ایران از اتفاقاتی که برای مادر و خواهرش رخ داده است گلایه کرده است.
گلایه فرشته حسینی از نوع خدمات‌دهی افغان‌ها
فرشته حسینی بازیگر سینمای ایران از اتفاقاتی که برای مادر و خواهرش رخ داده است گلایه کرد.
او در صفحه اینستاگرامش نوشت:
امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه‌ی آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه میشود که سیم‌کارتش مشکلی برایش پیش آمده، به مخابرات می‌رود و مشکل را می‌گوید و طبق معمول به مادرم می‌گویند “صاحاب سیم‌کارت باید بیاد! ”
حالا این صاحابِ سیم‌کارت یک فردی بوده که قادر به خرید سیم کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم‌کارت خریداری کرده، چون "مادر من خودش نمی‌تواند سیم‌کارت بخرد برای اینکه مدارک اقامتی‌اش “کارت آمایش” است"
و حالا در دسترس نیست این صاحاب سیم کارت!
کارت آمایش کارتی‌ست که افغانستانی‌هایی که به صورت “قانونی” تاکید می‌کنم “قانونی” در ایران زندگی می‌کنند، دارند.
پس مشکل سیم‌کارت مادرم را حل نمی‌کنند و به او سیم کارت جدیدی هم نمی‌فروشند. مادرم با من تماس گرفت و گفت “امروز روز خیلی بدی داشتم، زهرا نتوانست درس یاد بگیرد و همه‌ی امروز را گریه کرد. گفت من هم امروز در مخابرات گریه کردم، چون هیچ کار دیگری نتوانستم بکنم!".
من اینجا می‌نویسم، چون مسئولی را نمی‌شناسم که بروم پیشش و گلایه و شکایت کنم!
اما اینجا می‌نویسم بلکه مسئول یا مسئولینی دیدند!
آقا یا خانم مسئول! خانواده‌ی من، مادر من، به صورت کاملا “قانونی” و با مدارکی که خود شما هر سال برای تمدیدش مبالغ نه چندان کمی را دریافت می‌کنید در این کشور زندگی می‌کنند!
پس چرا حق خرید سیم‌کارت ندارند؟
چرا خواهر من در کشوری که در آن “به دنیا” آمده نباید بتواند با آرامش خاطر درس بخواند و هر روز نگران چیزی باشد؟
آقا یا خانم مسئول بهتر است بدانید که خواهر من حتی فرق نژاد را نمی‌داند و “فارسیِ ایرانی” صحبت میکند پس اگر گریه میکند فقط برای این است که می‌خواهد درس بخواند.
من در اینجا می‌نویسم و از شما و از هرکسی که کاری ازش ساخته است درخواست می‌کنم که به این مسئله رسیدگی کنید!
من در این کشور ۲۳ سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان‌ها و آدم هایش.
پس تکلیف ما را مشخص کنید!
اگر مدارک قانونی داریم و قانونی زندگی میکنیم که خب این بازی‌ها و مشکلات چیست هنوز بعد از سال ها؟
اگر این مدارک از نظر شما نا کار آمد است که خب فکری برای مدارک بکنید؟
مادر من، عزیز من، امروز در مخابرات گریه کرده برای بی‌ارزش‌ترین چیز که حتی نباید یک مشکل به حساب بیاید!
من منتظر پاسخی هستم از طرف هر مسئولی!
رنج فرشته حسینی از نگاه‌های نژادپرستانه
در حالی که فرشته حسینی در گفتگوهای مختلف در دفاع از هنرمندان و سینماگران ایرانی برآمده است، اما همواره از نگاه‌های تبعیض آمیزی که در جامعه نسبت به پناهجویان افغان وجود دارد، گلایه داشته است.
چندی پیش این بازیگر، دل‌نوشته‌ای را در فضای مجازی منتشر ساخت که متن آن به این شرح بود:
"متولد ایرانم، از پدر و مادری افغانستانی. چی باعث میشود کسی فکر بکند من نباید از حقوق انسانی بهره مند باشم؟ کی تصمیم می‌گیرد که اجازه داشتن عزت نفس، حقوق برابر و آرامش رو به من ندهد؟ چی باعث میشود وقتی می‌خواهید کسی رو مسخره کنید بگویید مثل افغانیا می‌ماند؟ چی توی من وجود دارد که آنقدر شما رو آزار می‌دهد؟"
در بخش دیگری از این دل‌نوشته آمده بود: "این مرزها قرار نیست که تعیین بکند که چه کسانی رو باید دوست داشته باشیم و از چه کسایی متنفر باشیم بدون این که ارتباطی برقرار شده باشد. قرار نیست هیچ مرزی مانع عشق ورزیدن و احترام بشود."
بیوگرافی فرشته حسینی
فرشته حسینی متولد سال ۱۳۷۶ شمسی در ایران، بازیگر سینما ایران و افغانستان است.
فرشته حسینی از پدر و مادری مهاجر و افغان‌تبار در تهران متولد شد و 5 خواهر و 1 برادر دارد. و از دانش آموختگان اصغر محبی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران است.
فرشته حسینی بازیگری را از سنین پایین و حدود 9 تا 12 سالگی با تئاتر آغاز کرد و با فیلم رفتن ساخته برادران محمودی در سال 95 به سینما آمد این فیلم برایش موفقیت های زیادی به همراه داشت و جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره مراکش را به ارمغان آورد.
مطالب مرتبط:
فرشته حسینی، اولین بار با فیلم مستند من یک دختر شادم به کارگردانی سامره رضایی در سال 94 جلوی دوربین رفت، دومین تجربه او با فیلم رفتن از نوید محمدی بود که در اسکار 2016 نماینده سینمای افغانستان بود.
او در دو فیلم دیگر برادران محمودی یعنی "شکستن همزمان بیست استخوان" و "هفت و نیم " هم بازی کرده است.
او در آثار دیگری همچون "سونامی" و "یلدا" هم نقش آفرینی کرده است.
فرشته حسینی در حال حاضر از بازیگران سریال قورباغه ساخته هومن سیدی و با حضور نوید محمد‌زاده و صابر ابر است که به زودی در شبکه خانگی نمایش داده میشود.
فیلم‌شناسی فرشته حسینی
فیلم سینمایی
- هفت و نیم (نوید محمودی ١٣٩٨)
- سونامی (میلاد صدرعاملی ١٣٩٧)
- شکستن همزمان بیست استخوان (جمشید محمودی ١٣٩٧)
- یلدا (مسعود بخشی ١٣٩٧)
- رفتن (نوید محمودی ١٣٩۵)
نمایش خانگی
- سریال قورباغه (هومن سیدی ١٣٩٨)
تئاتر
- خشونت علیه زنان
- سینماهای من
- شازده کوچولو
- ماهی سیاه کوچولو
- من موجودی احساساتی هستم
- یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد و یک نیایش
گردآورنده: الهام خلیلی خو
آنچه دیگران می خوانند:
ما که ایرانی هستیم فکر می کنید که قانون برایه ما بهتر است وهمه چی گل وبلبل است ؟ نه . بنده هم سیم کارت پسرم را که در دانشگاه مشغول تحصیل بود وقطع کرده بودند برایه وصل کردن با کلیه مدارک شناسایی خود وپسرم به دفتر خدماتی خط مذکور رفتم وبعد از کلی وقت وبیرون ماندن بخاطر اقدامات پیشگیری کرونایی نوبتم شد وکارمند پشت باجه به راحتی گفت باید حتما پسرتان بیاید و هرچه توضییح دادم واصرار کردم که خط اعتباری 2هزارتومانی که حتی آن 2هزارتومان را هم نگرفتند ورایگان تحویل دادند نیازی به اینهمه سختگیری نیست قبول نکردند !!!! حالا شما چون از ما بهترون هستید مشکلتان را انعکاس داده اند ولی برایه منه بقول شما ایرانی هم همین شرایط است اما شما دیده میشوید ولی من که دهها نسل در ایران زندگی می کنم محلی از اعراب ندارم .پس باید به جای ناراحتی خوشحال باشید که در کشور ایران به شما بیشتر از شهروندش توجه می کنند و مشکلتان را سریع انعکاس می دهند ورسیدگی مینمایند وبا اینهمه مشکلات مملکت میشود الویت اول مملکت لذا من باید گریه کنم نه شما ومادر گرامیتان .
