تیتربرتر: با افزایش جمعیت کره زمین و همچنین گسترش صنایع مختلف آلودگی دریاها و اقیانوس ها به شدت افزایش یافته است.این آلودگی ها تأثیر مستقیمی بر روی زندگی انسانها و دیگر جانداران دارد.به همین علت محققان رباتی طراحی کرده اند که می تواند زباله های اقیانوسی را جمع آوری کند.
ربات جمع کننده زباله های اقیانوسی
چندین مؤسسه تحقیقاتی در پروژه‌ای که اتحادیه اروپا حامی مالی آن است، می‌خواهند با استفاده از ربات و پهپاد بستر اقیانوسها را از زباله پاکسازی کنند.
مؤسسه تحقیقاتی Fraunhofer آلمان در همکاری با چند مؤسسه دیگر در قالب پروژه‌ای به نام SeaClear به دنبال پاکسازی بستر اقیانوسها از پلاستیک و ضایعات دیگر هستند. پاکسازی توسط چهار ربات انجام خواهد شد که شامل یک پهپاد، دو ربات زیردریایی بدون سرنشین و یک کشتی می‌شود که نقش مقر فرماندهی را بازی می‌کند.
کشتی به کمک کابل به دو ربات زیردریایی متصل می‌شود و برق مورد نیاز آنها را تأمین کرده و اطلاعات دریافتی از آنها را پردازش می‌کند. از این ربات‌ها بیشتر در مناطق ساحلی که زباله‌ها از طریق رودها وارد دریاها می‌شوند استفاده خواهد شد.
نحوه پاکسازی به این گونه است که ابتدا از پهپاد و یکی از ربات‌های زیردریایی برای شناسایی زباله‌ها در سطح و زیر آب استفاده خواهد شد. اگر وجود زباله در سطح و زیر آب تشخیص داده شود، به احتمال زیاد زباله در بستر دریا نیز وجود خواهد داشت. اینجاست که ربات زیردریایی دوم وارد عمل شده و با رفتن به بستر دریا، با استفاده از گیره و دستگاه مکش زباله‌ها را جمع آوری کرده و به سطل آشغال کشتی در سطح آب انتقال می‌دهد.
ربات‌های زیردریایی و پهپاد به هوش مصنوعی مجهز شده‌اند تا زباله‌ها را با موجودات آبزی، مرجان‌ها و دیگر ساختارهای طبیعی زیر آب اشتباه نگیرند.
سیستم SeaClear به طور آزمایشی در عمق ۲۰ تا ۳۰ متری بندر هامبورگ و ساحل شهر «دوبرونیک» واقع در کرواسی در حال آزمایش است. این دو منطقه به خاطر تفاوت‌هایی که با یکدیگر دارند برای آزمایش انتخاب شدند؛ بندر هامبورگ شلوغ و صنعتی بوده و آب آن گل‌ولای دارد. بندر دوبرونیک اما محیطی آرام و توریستی محسوب شده و آب آن شفاف‌تر است.
افزایش زباله های اقیانوسی
در شرق آمریکا برای دهه‌ها رایج بود که با قایق به قسمت‌های باز اقیانوس اطلس می‌رفتند و زباله‌هایشان را در آن جا می‌ریختند. حجم زیادی از مواد زاید بیمارستانی، فاضلاب و زباله ناگهان در تابستان سال ۱۹۸۸ به سواحل ماساچوست تا نیوجرسی بازگشت. در برابر این اتفاق اعتراضات مردمی زیادی صورت گرفت. کنگره آمریکا که تحت فشار افکار عمومی بود، سال بعد قانون ممنوعیت ریختن زباله در اقیانوس را تصویب کرد. این قانون ریختن هر گونه آلوده‌کننده‌ای را به اقیانوس ممنوع کرده بود. با این حال ۱۰ تا ۲۰ درصد آلودگی دریا را ریختن زباله در آن تشکیل می‌دهد.
با این که ملموس‌ترین نتایج آلودگی را می‌توان در سواحل دید اما مرکزی‌ترین نقاط اقیانوس هم از این خطر در امان نمی‌مانند. به‌طور مثال ترهیردال کاشف و دانشمند نروژی و همراهانش توده‌هایی از ماده‌ای قهوه‌ای تا سیاه قیرگون یا آسفالت مانند از شنریزه‌هایی را که در مرکز اقیانوس اطلس پخش شده بودند، مشاهده کرد. آلودگی به حدی بود که او آن مکان را به خروجی فاضلاب شهری شباهت داده بود.
بنابه گزارش دیوید لایست با عنوان (پلاستیکها به اندازه نشت نفت، فلزات سنگین و سایر سموم باعث مرگ و میر پستانداران می‌شود). عروس دریایی جزو غذاهای لاک پشتها و پرنده‌های دریایی است؛ لاک‌پشت‌ها و پرنده‌های دریایی به راحتی ممکن است چیزهای کوچکی مانند پلاستیک را به جای طعمه‌هایشان بخورند؛ که تا به حال ۴۲ گونه پرنده دریایی پلاستیک خورده‌اند.
علیرغم قانون ممنوعیت بین‌المللی ریختن زباله در اقیانوس تخمین زده‌اند که کشتیها روزانه بیش از ۵۰۰ هزار تکه ظرف و کیسه‌های پلاستیکی در اقیانوس می‌ریزند.
مطالب مرتبط:
کوه زباله در اقیانوس آرام
«تودۀ عظیم زباله اقیانوس آرام»، جزیرۀ شناوری است از زباله و کیسه‌های پلاستیکی و بطری در شمال شرقی اقیانوس آرام. وسعت این جزیره شناورِ زباله‌ای بزرگتر از مجموع مساحت سه کشور فرانسه، آلمان و اسپانیاست.
بزرگترین توده زباله جهان که بسیار به کندی تجزیه شدنی است شامل مواد پلاستیکی و غیرپلاستیکی است که بزرگتر و بزرگتر می شود. این توده زباله در ۴۰ سال اخیر ۱۰۰ بار بزرگتر شده است.
از آنجا که این توده زباله در مسیر چرخاب شمالی اقیانوس آرام (گرداب و محل تلاقی جریانهای اقیانوسی) قرار دارد، بین آبهای هاوایی و آمریکایی شمالی در حرکت است.
هر چهار توده زباله دریایی بزرگ دیگر جهان نیز متشکل از میلیون‌ها تُن مواد آلاینده است. توده‌های زباله فقط در سطح آب شناور نیستند بلکه گاهی تا چندین متر در زیر سطح آب امتداد دارند.
تاثیر آلاینده‌ها بر محیط زیست بر کسی پوشیده نیست. پستانداران دریایی، لاک پشتها و پرندگان پلاستیک‌های در حال تجزیه را مثل پلانکتون می بینند و از آن تغذیه می کنند.
توده زباله‌های اقیانوس آرام محیطی ایده آل برای هالابتیس سرِیسیوس (Halobates sericeus) است، حشره‌ای بی بال که برای تخمگذاری به صخره‌های زیر دریا و محیط گیاهی نیاز دارد.
توده زباله عظیم دریایی بهترین محیط تولید و مثل برای این حشره را فراهم کرده است، حشره‌ای که شاید منبع غذایی بادآورده برای خرچنگ‌ها و ماهیان و پرندگان کوچک دریایی باشد اما خود صیادی است که پلانکتون‌ها و تخم ماهیان را می خورد.
ازدیاد نسل بی رویه این حشره تهدیدی است برای به تعادل و توازن کلِ اکوسیستم اقیانوس. اما در آنسو، دریای مدیترانه با حدود ۲۵۰ میلیارد تکه زباله شناور، بالاترین میانگین انباشت زباله و آلایندگی را به نام خود ثبت کرده است.
تجدید و زدوده شدن آبهای این دریای کم و بیش محصور از آلایندگی‌ها، حدود ۹۰ سال زمان خواهد برد. برخی پلاستیکها تا یکصد سال یا بیشتر، تجزیه نمی شوند.
گردآورنده:فرحان مرادی
آنچه دیگران میخوانند:
