تیتر برتر:به نظر می رسد ، علیرغم ماهیت به اصطلاح سکولار قانون اساسی هند ، نفرت طبقاتی ریشه در برتری طبقه ای بر دیگری داشته و هنوز حکمفرماست.
رفتار گروههای بالاتر (و نجیب) مانند برهمن با "افراد فرومایه" مانند شودرا و دالیت امروزه یک واقعیت شناخته شده در سطح جهانی است.
آسیب پذیرترین جامعه ای که از زمان "انتفاضه" مبارزان آزادی کشمیری (قیام) سال 89/1988 مورد آزار و اذیت واقع گردید، مسلمانان جامو و کشمیر اشغالی بودند. به گفته اکثریت برتر هندو ، گناه آنها مسلمان بودنشان هست که به خاطر عشق شان به پاکستان مورد تحقیر واقع شده اند. دولت های مکرر هندوستان تحت حمایت تشکیلات امنیتی خود ، پاکستان را به عنوان مخالف شماره یک خود برشمردند. دولت حزب بهاراتیا جناتا (BJP) که اکنون توسط نارندرا مودی رهبری می شود ، در دامن زدن به نفرت اجتماعی و طبقاتی از همه مرزها عبور کرده است.
نیاز است تا کتابهایی در خصوص وطن پرستی افراطی حزب بهاراتیا جناتا و شیوه های خشونت آن نوشته شود. در حقیقت ، هنگامی که جهان هنوز دگرگون نشده بود ، خشونت ابزاری برای ستم و سرکوب بود.
با این حال ، هند با توجه به دلهره رهبران این کشور در سرکوب وحشیانه غیر هندوها که به دنبال برابری در هند هستند و با حکم حاکم قدرتمند هندو که از عقده برتری رنج می برد به کشوری عجیب و غریب در دنیای متحول ، متمدن و بردبار مبدل گردیده است.
مبارزان آزادی دره کشمیر که اکثرا مسلمان هستند آسیب پذیرترین افراد به شمار میروند.
از همه ابزارهای متفکرانه و غیرمتفکرانه برای سرکوب استفاده شده است تا با پشتوانه قوانین بی رحمانه و سیاه مانند قانون قدرتهای ویژه نیروهای مسلح (AFSPA) که به سربازان هندی اجازه می دهد بدون حکم تفتیش وارد هر مکانی در جامو و کشمیر شده و به ویران کردن قشر ضعیف و زندانیان بیگناه بپردازند.
این اتفاق در جریان دولت های احزاب سیاسی مختلف رخ داده است. قوانین سیاه دیگری نیز وجود دارد ، از جمله قانون امنیت عمومی (PSA) که اختیارات فوق قضایی بر مقامات ارتش هند تفویض شده تا کشمیریان بی گناه را برای مدت طولانی تری بدون حضور در دادگاه ها بازداشت کنند.
حدود 300 نفر از پرسنل ارتش هند با توان عظیم، بی پروا متوسل به وحشیگری و تجاوز گروهی به 150 زن کشمیری در روستاهای کونان و پشپورا طی عملیات محاصره ای شدند. و جهان هنوز سایر اقدامات وحشیگرانه نیروهای بی رحم هند با اسقرار 0.7 میلیون ارتش منظم و 0.4 میلیون پرسنل شبه نظامی که با مصونیت از مجازات دردره کشمیربا اکثریت مسلمان انجام می شود را فراموش نکرده است.
تجاوز و خشونت جنسی در حقیقت از ابزارهای اصلی سرکوب و ستم بوده است ، همانطور که بارها و بارها به کار رفته تا مسلمانان صلح دوست و غیر مسلح کشمیری را از خواسته خود که حق خودمختاری مطابق با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل میباشد تحقیر و تسلیم کنند.
گاهی اوقات به نظر می رسد که نیروهای هندی پای خود را جای پای نیروهای "دگرای" کشمیر نهادند که تجاوزهای گسترده ای علیه زنان مسلمان کشمیری مرتکب شدند و با تحریک اوباش هندو هنگام درگیری در کشمیر بلافاصله پس از استقلال آن به تقلید از آن پرداختند.
شماری از دانشمندان و سازمانهای حقوق بشر ادعا می کنند که "تجاوز به اهرمی جنگی توسط نیروهای امنیتی هند متشکل از ارتش هند ، نیروی پلیس ذخیره مرکزی (CRPF) و پرسنل امنیت مرزی تبدیل شده است."
و به گفته دیده بان حقوق بشر ، "نیروهای هندی از تجاوز به عنوان روشی تلافی جویانه و اقدام ضد شورشی علیه غیرنظامیان کشمیری استفاده می کنند".
با این حال ، اخوت جهانی هنوز تماشاگری خاموش در برابر این وحشیگری هاست و این شاید به دلیل وضعیت "بازار بزرگ" هند باشد که به هر حال باید بررسی گردد. شجاعت مبارزان آزادی کشمیری با چنین وحشیگری هایی کم نمی شود ... هرگز.
نویسنده: میان سیفور رحمان (نویسنده آزاد)
