به گزارش تیتر برتر؛ تیم بایرن مونیخ آلمان، پر افتخار ترین تیم این کشور همواره طرفداران زیادی را در سرتاسر دنیا دارد که به طرز عجیبی از این باشگاه حمایت می کنند و چه در آلمان چه سایر کشور ها جزو پر طرفدار ترین تیم های اروپایی محسوب می گردد. باشگاه ورزشی بایرن علاوه بر فوتبال باشگاه‌ های شطرنج، هندبال، بسکتبال، ژیمناستیک، بولینگ، و تنیس روی میز را اداره می‌ کند و در فوتبال حرفه‌ای بیش از ۱۱۰۰ عضو فعال دارد. بایرن تنها باشگاهی است که در یک سال هم در رشتهٔ فوتبال زنان و هم در رشتهٔ فوتبال مردان قهرمان لیگ کشور خود یعنی بوندس‌لیگا (مردان / زنان) می‌شود.

تاریخچه باشگاه بایرن مونیخ

داستان از سال ۱۹۰۰ میلادی و با فرانتس جان شروع شد؛ یکی برلینی و هجده تن دیگر که نخستین بازیکنان تاریخ باشگاه به حساب می آیند. در سال ۱۹۰۷ بود که شیرازه یک تیم واقعی شکل گرفت زمانی که قرمزهای بایرن به زمین اختصاصی خود در مونیخ و در خیابان لئوپولدگام نهادند. تیم رقیب محلی یعنی اف ث واکر در روز افتتاحیه با باخت هشت بر یک بدرقه شد و حساب کار دستش آمد. بایرن در سطح شهر مونیخ به یک تیم پرطرفدار تبدیل شد و اوج موفقیت آنها به سال ۱۹۱۰ برمی گردد، آنها در آن سال قهرمان منطقه شرق آلمان شدند. در سال پس از آن نیز بایرنی ها از عنوان خود بدون تحمل حتی یک شکست دفاع کردند.

پس از آن یکی از بازیکنان به تیم ملی دعوت شد و این نشان پیشرفت خوب تیم بود. ماکس گابلونسکی نخستین بازیکنی بود که پیراهن تیم ملی را بر تن کرد و در شانزدهم فوریه ۱۹۱۶ برابر بلژیک به میدان رفت. پس از آن همه چیز به سرعت پیش رفت و در سال ۱۹۲۰ بایرن با بیش از هفتصد عضو تبدیل به بزرگترین باشگاه مونیخ شد، یعنی دقیقا همان چیزی که امروز هست. در سال ۱۹۲۶ تیم قهرمان منطقه جنوب آلمان شد و در سال ۱۹۳۲ نخستین قهرمانی اش در آلمان را جشن گرفت.

بایرن تحت کاپیتانی فرانتس بکن‌باوئر موفق به ۳ قهرمانی پشت سر هم (۱۹۷۶–۱۹۷۴) در لیگ قهرمانان اروپا شد. بایرن همچنین موفق به یک قهرمانی در لیگ اروپا و دو قهرمانی در جام برندگان جام اروپا و سه قهرمانی درجام باشگاه‌های جهان شده‌است که آن‌ها را تبدیل به یکی از قدرتمندترین و پرافتخارترین تیم‌های اروپایی کرده‌است.

دوران طلایی باشگاه

در اولین فصل بوندس لیگا، بایرن مقام سوم را در این مسابقات کسب کرد و نیز توانست به پیروزی در دی اف بی پوکال(جام حذفی آلمان) دست یابد و جام حذفی آلمان را در سال ۱۹۶۵ -۶۶ فتح کند .
این شرایط آن ها را برای شرکت در بازی های لیگ قهرمانان اروپا آماده می ساخت. در فصل ۱۹۶۶ – ۱۹۶۷ تیم بایرن درفینال این مسابقات به مصاف تیم اسکاتلندی رنجرز رفت و پیروز میدان شد. این درحالی بود که فرانتس راث بازیکن تیم بایرن توانست در وقت اضافه نتیجه را به ۱-۰ عوض کند.
در سال ۱۹۶۷ ، بایرن دوباره توانست عنوان دی اف بی پوکال (جام حذفی آلمان) را به دست آورد. اما به طور کلی، ضرب آهنگ آهسته این تیم باعث شد تا برانکو زبک به عنوان سرمربی انتخاب شود. او شیوه بازی تهاجمی بایرن را با رویکردی منضبط تر جایگزین روش قبلی تیم کرد و توانست با این سیستم به لیگ دسته یک صعود و جام دوگانه(دوبل) را در تاریخ بوندسلیگا در سال ۱۹۶۹ از آن خود کند. در بین چهار تیم بایرن مونیخ ، بورسیا دورتموند، اف سی کلن و وردربرمن، بایرن مونیخ تنها تیمی بود که توانست به طور همزمان در یک فصل برنده بوندس لیگا و جام حذفی آلمان شود. بایرن با اختلاف ۸ امتیاز نسبت به آلمانیا آخن به مقام قهرمانی بوندس لیگا دست یافت و در فینال بازی های جام حذفی توانست ۲ -۱ تیم شالکه ۰۴ را مغلوب خود کند. زبک تنها از ۱۳ بازیکن در طی این فصل استفاده نمود.
در سال ۱۹۷۰ اودو لاتک مسئولیت این تیم را برعهده گرفت. او در اولین فصل مربی گری خود، بعد از کسب پیروزی در جام حذفی و شکست تیم اف سی کلن با نتیجه ۲ – ۱ در فینال این مسابقات، بایرن را به سومین قهرمانی خود در رقابت های آلمان رساند.

بیشتر بخوانید: پیراهن مارادونا چند فروخته شد؟

در فینال هفتمین فصل بوندس لیگا که در ماه جون سال ۱۹۷۲ در برابرتیم شالکه ۰۴ برگزار شد، بایرن توانست تیم شالکه را با نتیجه ۵ – ۱ شکست دهد. این اولین بازی در ورزشگاه المپیا استادیون جدید و پخش زنده تلویزیونی درتاریخ بوندس لیگا بود. در سال های ۱۹۷۲، ۱۹۷۳، ۱۹۷۴ بایرن توانست برای سه بار پیاپی فاتح بوندس لیگا شود.
اوج قهرمانی بایرن، کسب پیروزی در برابر اتلتیکو مادرید در فینال جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۷۴ بود که در بازی اول با نتیجه ۱-۱ مساوی به پایان رسید و در بازی برگشت با نتیجه ۴ – ۰ این تیم را مغلوب خود کرد و برای اولین بار فاتح جام باشگاه های اروپا شد. این عنوان – پس از کسب جام قهرمانی در سال ۱۹۶۷ و رسیدن به دو مرحله نیمه نهایی در سال های (۱۹۶۸ و ۱۹۷۲) – موفقیت این باشگاه را درصحنه بین المللی به عرصه نمایش گذاشت.

یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۷۵ نیز در بازی فینال به مصاف تیم لیدز یونایتد رفت و با غلبه بر این تیم با نتیجه ۲ – ۰ موفق شد تا برای دومین بار متوالی قهرمان جام باشگاه های اروپا شود. در سال ۱۹۷۶ برای سومین بار توانست در فینال جام باشگاه های اروپا درمقابل تیم سینت اتین بازی کند وبا نتیجه ۱ -۰ آن را شکست دهد.
در سال ۱۹۷۷ فرانتس بکن باوئر از تیم بایرن جدا شد و به تیم نیویورک کازموس پیوست. در سال ۱۹۷۹ سپ مایر و اولی هونه بازنشست شدند و گرد مولر به تیم فورت لادردیل پیوست.

رقبای سنتی بایرن

رقبای سنتی باشگاه عبارت‌اند از: مونیخ ۱۸۶۰، نورنبرگ و بروسیا دورتموند در بوندس‌لیگا و رئال مادرید، آ.ث. میلان و منچستر یونایتد در اروپا. این رقابت‌ها در پی بردها و باخت‌های متوالی این تیم‌ها با بایرن مونیخ صورت گرفته‌اند. بایرن با تیم یوونتوس در تورین ایتالیا رابطه خوبی طی سال‌های گذشته داشته‌است. از آغاز سال ۲۰۰۵ بایرن بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه آلیانتس آرنا انجام می‌دهد. قبل از این تاریخ بایرن به مدت ۳۳ سال در ورزشگاه المپیک مونیخ بازی می‌کرد. بایرن از لحاظ قدرت مالی قدرتمندترین باشگاه آلمان و چهارمین باشگاه ثروتمند اروپا بعد از رئال مادرید، بارسلونا و منچستر یونایتد است.

اوتمار هیتسفلد مربی تاریخی مونیخی ها

اوتمار هیتسفلد از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ سرمربی بایرن مونیخ بود و در این دوره با حضور ستارگانی مثل اشتفان افنبرگ، الیور کان، جیوانی البر، مهمت شول و بیسنته لیزارازو موفق شد عناوین متعددی را کسب کند. بایرن در اولین فصل حضور هیتسفلد (۹۹–۱۹۹۸) قهرمانی بوندس‌لیگا را کسب کرد و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز راه یافت اما در مسابقه فینال در حالی که بایرن مونیخ تا واپسین لحظات با یک گل از منچستر یونایتد پیش بود، ناگهان در چند دقیقه آخر دو گل دریافت کرد و با حساب ۲ بر ۱ شکست خورد تا یکی از تلخ‌ ترین شب‌های تاریخ باشگاه سپری شود. در فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹ بایرن مونیخ دوگانه فوتبال آلمان را کسب کرد اما در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مغلوب رئال مادرید شد. در فصل ۰۱–۲۰۰۰ بایرن مونیخ برای سومین فصل پیاپی فاتح بوندس‌لیگا شد.

بایرنی‌ها در لیگ قهرمانان ۰۱–۲۰۰۰ در مرحله یک‌چهارم نهایی موفق شدند منچستر یونایتد را حذف کنند و تا حدی انتقام شکست دو سال قبل را از آن‌ها بگیرند. آن‌ها در مرحله نیمه نهایی نیز رئال مادرید را حذف کردند و در فینال موفق شدند با درخشش الیور کان، والنسیا را در ضربات پنالتی شکست دهند و پس از بیست و پنج سال قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شوند.
بایرن مونیخ در نوامبر ۲۰۰۱ به عنوان قهرمان اروپا در جام بین‌قاره‌ای شرکت کرد و با شکست دادن بوکا جونیورز آرژانین و تک گل ساموئل اوسی کفوور مدافع در دقیقه ۱۰۹ برای دومین بار عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای را کسب کرد.

در فصل ۰۲–۲۰۰۱ بایرن برای اولین بار پس از سه سال در فتح بوندس‌لیگا ناکام ماند و در لیگ قهرمانان نیز در مرحله نیمه نهایی حذف شد اما بایرنی‌ها در فصل ۰۳–۲۰۰۲ موفق شدند ناکامی در بوندس‌لیگای قبلی را جبران کنند و قهرمانی لیگ را کسب کنند. پس از آن، بایرن یک فصل را با ناکامی بدون جام سپری کرد و وردر برمن فاتح بوندس‌لیگای ۰۴–۲۰۰۳ شد. هیتسفلد پس از شش فصل و ۱۱ قهرمانی بایرن را ترک کرد. سپس فیلیکس ماگات سرمربی بایرن مونیخ شد و او نیز در هدایت این تیم موفق بود. ماگات در هر دو فصل اول حضورش در بایرن دوگانه بوندس‌لیگا و جام حذفی را به دست آورد.

شمار قهرمانی‌های بایرن مونیخ تا ۲۰۰۴ در بوندس‌لیگا به عدد ۲۰ رسید، با این حال بایرن با دوران اوج خود فاصله داشت و در لیگ قهرمانان اروپا مدعی نبود. اواسط فصل ۰۷–۲۰۰۶ فیلیکس ماگات به دنبال نتایج ضعیفی که در آن فصل کسب کرده بود از کار برکنار شد و اوتمار هیتسفلد مجدداً هدایت بایرن را بر عهده گرفت. در آن فصل، بایرن مونیخ در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان موفق شد توسط روی ماکای سریعترین گل تاریخ رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا را مقابل رئال مادرید به ثمر برساند.[۳۵] اما در مجموع برای بایرن فصل خوبی نبود و آن‌ها نه تنها نتوانست جامی تصاحب کنند که درگرفتن سهمیه فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا نیز ناکام ماندند.

بایرن در فصل ۰۸–۲۰۰۷ موفق شد بار دیگر دوگانه جام حذفی و بوندس‌لیگا را کسب کند، در پایان این سال هیتسفلد برای دومین بار از بایرن رفت و الیور کان نیز برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. بایرن فصل ۰۹–۲۰۰۸ در کسب جام ناکام ماند و یورگن کلینزمن تنها پس از یک سال سرمربیگریِ بایرن مونیخ از این باشگاه رفت.

آرم باشگاه

نشان بایرن از زمان تأسیس تاکنون چندین بار تغییر کرده‌است. این نشان‌واره در اصل از حروف حالت داده شدهٔ F (فوتبال)، C (باشگاه)، B (بایرن) و M (مونیخ) تشکیل شده‌است. اولین نشان بایرن در ابتدا به‌صورت یک پرچم به رنگ آبی بود که در اصل، رنگ‌های ایالت باواریا بودند.نسخهٔ جدید نشان‌وارهٔ این باشگاه در سال ۱۹۵۴ و سپس در سال ۱۹۶۱ میلادی طی چندین مرتبه تغییراتی داشت، زیرا برای اولین بار در آن از پرچم ایالت باواریا به‌صورت لوزیشکل استفاده می‌شد.

باشگاه در سال ۲۰۰۲ حروف EV (به‌معنای باشگاه ثبت‌شده) که در سال ۱۹۷۰ معرفی شده‌بود را پس از ۳۲ سال از نشان‌واره‌اش حذف کرد. این کار عملی غیرعادی نبود، چون پیش از آن تیم‌های بزرگ اروپایی دیگر نیز همچون منچستر یونایتد دست به این کار زده‌بودند. درحالی‌که نشان بایرن برای اغلب زمان‌ها تک رنگ، آبی یا قرمز بود، نشان کنونی آبی، قرمز و سفید است. رنگ ایالت باواریا در وسط و نوشتهٔ باشگاه فوتبال بایرن مونیخ به رنگ سفید در گرداگرد آن و حلقهٔ ای به رنگ قرمز، رنگ ایالت باواریا را در مرکز خود دارد. در سال ۲۰۱۷، باشگاه بایرن از نشان‌وارهٔ جدید خود رونمایی کرد که در آن خط نوشتار نام باشگاه تغییر یافته و حلقهٔ دور نشان باشگاه رنگ قرمز جدید پررنگ‌تری به خود گرفته‌است.

ورزشگاه خانگی

بایرن اولین بازی تمرینی خود را در شیرنپلتز در مرکز شهر مونیخ انجام داد. اولین بازی رسمی بایرن در Theresienwiese برگزار شد. در سال ۱۹۰۱ بایرن به یک محوطه اختصاصی در Schwabing که در Clemensstraße قرار داشت نقل مکان کرد. بایرن مونیخ پس از ترکیب با تیم مونچنر اسپرت-کلاب (MSC) در سال ۱۹۰۶ میلادی به زمین مونچنر در لئوپولد نقل مکان کرد. برای جذب هواداران خانگی که در آغاز سال ۱۹۲۰ شروع شد، بایرن به محل‌های مختلفی در مونیخ جابجا شد.

در حال حاضر آلیانز آرنا با گنجایش ۷۱.۱۳۷ نفر ورزشگاه خانگی بایرن مونیخ می باشد و از آغاز فصل ۰۶-۲۰۰۵ بایرن مونیخ دراین ورزشگاه بازی های خانگی خود را انجام داد، پیش از این بایرن مونیخ در ورزشگاه المپیک مونیخ به مت ۳۳ سال بازی های خود را انجام می داد.

افتخارات بایرن مونیخ 

برترین بازیکنان این تیم

گرداورنده:معین کرمی