به گزارش تیتربرتر؛ این روزها کودکان هم به ناچار مانند بزرگسالان در جریان اخبار و اتفاقاتی که رخ داده قرار میگیرند. این آگاهی ممکن است از طریق رادیو و تلویزیون، گفتوگوی پدر و مادرها یا تغییر اجباری سبک زندگی در کودکان ایجاد شود. این مطلع شدن لحظهبهلحظه از اخبار بیرون، حساسیت والدین در رعایت نکات بهداشتی و وسواس زیاد بر بهداشت میتواند از عوامل اضطراب جبرانناپذیر برای کودکان و نوجوانان باشد که این یک بخش از قضیه است.
والدین به خاطر داشته باشند در شرایط بحرانی، فرزندان به همان اندازه که بزرگ ترها میترسند، آنان نیز در ترس و واهمه به سر می برند. کودکان نه تنها هر آنچه را در اطراف خود میگذرد می توانند احساس کنند و بشنوند، بلکه تنش و ترس مداوم والدین را در مواقع بحرانی بخصوص در این روزهای کرونایی نیز لمس میکنند.

پدر و مادرها شاید در عمر خود هرگز چنین مواقعی را تجربه نکرده باشند، گرچه ایده نرفتن به مدرسه چند هفته عالی به نظر رسد و کودکان تصور کنند یک اوقات تفریحی مثل تعطیلات تابستان است، اما باید واقعیت را پذیرفت که بچه ها در خانه به دام افتاده و حتی دوستان و همکلاسی های خود را نمیبینند.
علائم اضطراب در کودکان
کودکان ممکن است به روشهای مختلف به استرسها واکنش نشان دهند. مثلا بیشتر از قبل به والدین وابسته میشوند، رفتارهای مضطربانه از خود نشان میدهند، گوشهگیری، عصبانیت و پرخاشگری و حتی شبادراری میتواند نشانههای اضطراب کودکان باشد.

مشکلات رفتاری فرزندان در مواقع ضروری طی چند هفته افزایش مییابد و از طرفی ترس و اضطراب، عصبانیت و یا اعتراض در بسیاری از خانواده ها بیشتر می شود به نحوی که پدر و مادر در این مواقع و به طور عادی نمیتوانند کارهای روزانه را انجام دهند. در این ایام تشنج، تنش و رفتارهای مخالف بیشتری از جانب کودکان و یا بالعکس دیده خواهد شد و این رفتار طبیعی است و در این شرایط باید صبوری کرد و انتظار بیش از این نیست.
کمکی که در این شرایط قرنطینه اجباری میتوانیم به کودکان برای مقابله با استرس کنیم این است که ابتدا واقعیتها را درباره اتفاقات رخ داده به کودکان با زبان خودشان بگوییم. با استفاده از واژههایی که برای سن آنها قابل درک است به زبان کودکانه و با استفاده از روشهای درست و مناسب بیان این وقایع، به آنها بگوییم که دلیل این در خانه ماندن و تغییر سبک زندگی چیست.

اطلاعات واضحی درباره راههای کاهش احتمال ابتلا به این بیماری فراگیر را باید به کودک بدهیم تا هم از خطر آگاه شود، هم دلیل تغییر وضعیت را بداند و هم بداند که با رعایت نکات خطری او را تهدید نمیکند. به واکنشهای کودک به روشهای حامیانه پاسخ دهیم. به نگرانیهای آنها با دقت گوش کنیم تا بتوانند آنها را بیان کنیم. برای آنها وقت بگذاریم و مهمتر از همه این که تا حد ممکن برنامهریزی منظمی را برای شبانهروز کودک داشته باشیم.
بیشتربخوانید: کدام رنگ ها حال آدم را خوب می کنند؟
کودکان احساس تنهایی می کنند
آنچه کودکان در این شرایط به آن احتیاج دارند احساس راحتی و دوست داشتن است . والدین به آنها این احساس را دهند که همه چیز خوب خواهد شد و آنها تنها نیستند و این می تواند به معنای دوری گزیدن از اختلال در برنامه خانواده و دوست داشتن فرزندان کمک بیشتری کند.

برای کم کردن استرس و ترس در وجود بچه ها می توان برای نمونه با آنان مواقعی را به خمیر بازی، شیرینی پزی، پیتزا، و یا نان پختن اختصاص داد و یا تصاویری را انتخاب و رنگ کرد. بازی و فیلم تماشا کرد. با هم یک آزمایش علمی انجام داد یا یک سفر مجازی به باغ وحش کرد. کتاب مطالعه کرد و حتی به عنوان یک خانواده با هم شعر و آواز بخوانند. روزهای خود را در کنار فرزندان تنها به خوابیدن زیر پتوی گرم نگذرانید بلکه به دنبال انجام کاری سرگرم کننده باشند.
والدین توجه کنند از عقب ماندن درسهای مدرسه بچه ها اصلا نگران نباشند. همه کودکان همین شرایط را دارند و همه چیز خوب خواهد شد. وقتی دوباره در کلاس حضور پیدا کنند، همه این دوره را اصلاح خواهد شد و آنها دوباره در کنار همکلاسی ها و معلم خود قرار خواهند گرفت. باید در نظر داشت معلمان خبرگان این موضوع هستند.
بیشتربخوانمید: چگونه در روزهای کرونایی روحیه داشته باشیم؟
مهم ترین کار والدین در ایام کرونایی
پدر و مادر در این ایام سعی کنند فرزندی که در درس خواندن کم کار است و یا وقت کم تری برای درس خواندن می گذارد، بر سر این بچه ها فریاد نکشند و یا با آنان دعوا نکنند.
سلامت روان فرزند از هر لحاظ مهمتر است و آنچه که آنها در این مدت احساس می کنند، مدتها پس از ناپدید شدن خاطره بحران بیماری کرونا، در ذهن آنها خواهد ماند، بنابراین برای حفظ سلامتی و روح و روان آنان تصمیم بگیریم هر روز در مورد شاد کردن خود و بچه ها فکری تازه کنیم.
طراحی بازیهای خانوادگی، ایجاد فضای شاد در خانه، پخش موسیقی، مدیریت بازیهای مورد استفاده کودکان و نوجوانان و حتی واگذاری برخی مسئولیتهای ساده روزانه به آنها از راهکارهایی هستند که خانوادهها باید در این دوران بیشتر به آنها توجه کنند تا کودک در شرایط روحی و روانی مناسبی این روزها را پشت سر بگذارد و دچار مشکلات رفتاری نشود.

بازیهای فکری هستند که با کمترین امکانات می توان در منزل آنها را انجام داد. بازیهای زیادی را میتوان به سادهترین شکل ممکن در خانهها انجام داد که روشهای آنها به سادگی قابل دسترسی است. اما همه اینها زیر سایه مدیریت زمان و برنامهریزی توسط پدر و مادر قابل انجام هستند. اجرای این بازیها ضمن این که کودک و سایر اعضای خانواده را سرگرم میکند، در تقویت حافظه و استعدادهای کودکان هم نقش دارد.
نویسنده: علی اکبر رضایی