تیتربرتر؛ کرمان استانی پهناور در جنوب شرق ایران است. از جاذبه‌های کرمان همین بس که یکی از پنج شهر تاریخی ایران محسوب می‌شود و در کتیبه داریوش کبیر و همچنین در نوشته‌های یونانیان از آن نام برده شده است.
در این میان یکی از مناطق گردشگری کرمان، در شهرستان ماهان واقع شده که از شهرهای زیبا و جاذبه‌های گردشگری آن محسوب می‌شود. از روستاهای خوش‌آب‌وهوای ماهان می‌توان به روستاهای لنگر، محی‌آباد و قناتغستان اشاره کرد. هرکدام از این مناطق، جاذبه‌های گردشگری خاصی دارند مانند مناطق تاریخی، طبیعی، مذهبی و فرهنگی‌هنری. همان‌طورکه گفتم یکی از این مناطق، روستای قناتغستان است که به روستای لنگر ماهان متصل است و در ۲۲کیلومتری شهر کرمان واقع شده است.
درباره روستای قناتغستان
زمین‌های کشاورزی زیادی اطراف این آبادی قرار دارد. این روستا خیابان‌ها و کوچه‌هایی باریک دارد و بیشتر زمین‌ها و خانه‌های اینجا در دست ساخت هستند.
باغ‌های زیبا و درختان میوه فراوان در روستای قناتغستان به چشم می‌خورند، مانند درختان زرد آلو، هلو، انار و گیلاس. از آنجایی که کرمان درخت‌های پسته نیز دارد، در این روستا نهال‌های پسته فروخته می‌شوند.
بیشتر بخوانید: شهر فیروزآباد یکی از شهرهای دیدنی ایران
روستای قناتغستان چندین شهید تقدیم انقلاب کرده که عکس این شهیدان روی تابلو و ورودی هر کوچه نصب شده است.
یکی دیگر از جلوه‌های این آبادی، مدرسه درحال‌ساخت است که نمایی زیبا دارد و نامش مدرسه «روحی» است. روستای حوزه علمیه برادران نیز دارد که از اطراف استان کرمان برای تحصیل به این حوزه می‌آیند.
دلیل نامگذاری روستا
درباره نام روستا داستانی وجود دارد. می‌گویند در زمان عمربن عبدالعزیز، خلیفه اموی حاکمی به‌نام «غستان» (غستانیان طایفه‌ای بزرگ در سوریه هستند.) را برای حکومت به کرمان می‌فرستد.
حاکم جدید دستور حفر قناتی را می‌دهد که به‌نام «قنات غستان» بین اهالی مشهور بود و در گویش محلی آن را «قناتغستون» می‌نامیدند. از این رو اسم قناتغستان بر این آبادی گذاشته شده است.
گذرگاه حضرت ابوالفضل(ع)
مهم‌ترین جاذبه گردشگری روستای قناتغستان «گذرگاه حضرت ابوالفضل (ع)» است که بسیار قدیمی است و برمی‌گردد به دوران شاه نعمت‌الله ولی از پادشاهان شهر ماهان. به‌گفته خادم گذرگاه روستای قناتغستان این مکان حدود ۱۵۰ سال پیش به‌عنوان مسجد ساخته شده است.
قسمت دیگر تاریخچه این مکان، درخت چناری است که کنار گذرگاه قرار دارد. در آن‌زمان بعد از اینکه این محل به «ردپای حضرت ابوالفضل (ع)» مشهور شد، مردی تکه‌چوبی سوخته را به اینجا آورد و آن را کنار ردپای آن حضرت در خاک فرو کرد. به‌نقل از خادمان، تا ۴۰ روز به آن آب نداد تا معجزه حضرت عباس (ع) را باور کند که اگر این گذرگاه برای ایشان است باید جوانه‌ای از این تکه‌چوب سر بزند.
درخت چنار ۱۰۰ سال بیشتر عمر نمی‌کند، اما این درخت ۱۵۰ سال است که در محوطه گذرگاه نشسته است.
از دیگر معجزات، شفای دختربچه‌ای بود که از دست پزشکان برایش کاری برنمی‌آمد و پدرش متوسل به این گذرگاه و صاحبش شد. بعد از سه روز اقامت در این مکان، شفای دخترش را از قمر بنی هاشم گرفت. برای قدردانی آن مرد از حضرت عباس(ع)، قرار بر این شد که شبستان‌های این گذرگاه بازسازی شود.
موقعیت و نوع معماری بنا
این مکان که اکنون محل رفت‌وآمد زائران است، به‌تنهایی زیبایی خاصی در دل کویر دارد و سه در بزرگ و دیوارهای نرده‌ای زیبا، محدوده صحن را مشخص کرده‌اند.
گذرگاه شاید کوچک به‌نظر برسد؛ ولی از نظر آینه‌کاری حرف ندارد. آینه‌کاری قسمت بالای ساختمان قرار دارد و پایینش کاشی‌کاری شده است.
ردپا روی سنگ مرمر، بی‌ضریح در میانه ساختمان نشسته است. در اطراف بنا چهار طاق هست که هرکدام چراغی بر محفل خود آراسته‌اند.
بیشتر بخوانید: ضعف گردشگری ایران در زمان های بحرانی
دقیقا کنار ضریح بیرونی این مکان در روستای قناتغستان در باغچه چناری نشسته است که همان چنار چندصدساله است که از تکه‌چوب سوخته متولد شده است و هنوز نیز زنده است. ضریح بیرونی نیز متصل به یکی از دیوارهای گذرگاه است.
یکی دیگر از قشنگی‌های محوطه، گنبد گُرگرفته‌ای است که روی آبسردکن‌های گذرگاه قرار دارد. در محوطه آشپزخانه‌ای قرار دارد که نذورات مانند آبگوشت و آش را ادا می‌کند.
این مکان شبستان هم دارد. در پشت ساختمان‌ها مشغول ساخت مهمانسرا نیز هستند تا برای مسافران عزیز این مکان مقدس، محلی برای آرامش باشد.
در اطراف حصارهای گذرگاه حضرت ابوالفضل (ع)، خانه‌هایی قدیمی هست که ساکنانش مسن هستند و شاهد تغییرات و اتفاقات جالبی در این منطقه بوده‌اند. سایر داستان‌ها را می‌توان از آن‌ها شنید.
در ورودی کوچه گذرگاه روستای قناتغستان جویی سنگی قرار دارد که آب‌های دو طرف کوچه را به هم می‌رساند. این مکان نذورات و هدایایی از جمله پارچه، کتاب، تابلو و پول دریافت می‌کند.
