پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
چهارشنبه, ۲۰ آذر ۱۳۹۸ ۱۰:۳۳
۶
۰
نسخه چاپی
موانع و ضعف های زیرساختی در صنعت گردشگری

چالش صنعت توریسم و گردشگری در ایران

موانع و ضعف های زیرساختی در صنعت گردشگری
رقابت پذیری و زیر ساخت های گردشگری از مهم ترین چالش های صنعت گردشگری در جهان می باشد.

استراتژی صنعت بوم گردی در ایران یکی از چالش های دهه اخیر بوده است.

صنعت گردشگری به دلیل مزیت­ ها و فرصت­ های بی­ شماری که برای رشد و توسعه اقتصادی جوامع به همراه دارد، امروزه یکی از صنایع پیش­رو در بسیاری از کشورهای پیشرفته و حتی کشورهای خاورمیانه تبدیل شده است. به طوریکه، کشورهایی همچون آمریکا که بزرگ­ترین تولید کننده نفت در جهان است، بالاترین آمار جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است و این بخش را به عنوان یکی از منابع مهم درآمدی خود مدنظر قرار می ­دهد. در خاورمیانه و شمال آفریقا نیز کشورهایی همچون قطر، امارات متحده عربی و بحرین که همچون ایران از منابع نفت و گاز برخوردارند، سهم عمده­ای از درآمدهای خود را از طریق این صنعت کسب می ­کنند و سه رتبه اول جذب گردشگر را در ده بندی جهانی در این منطقه به خود اختصاص داده­ اند؛ این در حالی است که براساس آمارهای جهانی کشور ما به دلیل برخورداری از جاذبه­ های فرهنگی، طبیعی و تاریخی جزو ۵ کشور بالقوه توانمند در زمینه جذب گردشگر خارجی است؛ اما متأسفانه تاکنون این ظرفیت­ ها مورد توجه قرار نگرفته

با توجه به گستره فعالیت­ های صنعت گردشگری در سایر حوزه­ های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی، این صنعت می ­تواند به عنوان یکی از مؤثرترین بخش­ ها در رشد و توسعه اقتصادی ایفای نقش کند؛ چرا که صنعت گردشگری، فرصت تولید، ایجاد اشتغال، فقرزدایی و درآمدزایی را برای کشورها به همراه دارد. در واقع، از آنجا که گردشگری به سه شیوه مستقیم، غیر مستقیم و القایی در شاخص ­های کلان اقتصادی تأثیر می­ گذارد، اگر از ظرفیت ­ها و فرصت ­های بی­شماری که در این صنعت وجود دارد به خوبی استفاده شود، حجم بالایی از درآمدهای کشور را می ­توان از این صنعت تأمین کرد.

مطالب مرتبط : نقش بوم گردی در توسعه گردشگری- اقتصادی

چالش های ضعف گردشگری در ایران

1- نبود امکانات شهری و بین راهی مناسب یکی از مهم‌ترین این عوامل است. یک نکته ساده این است که اگر شما طی چند سال از یک مسیر مشخص در کشور گذر کنید متوجه میشوید که حتی در طول این مسیر یک سرویش بهداشتی مناسب نیز وجود ندارد و اگر هم وجود دارد وضعیت بسیار نامناسبی دارد که گا‌ها صف‌های طولانی گردشگران داخلی وخارجی برای استفاده از آن را مشاهده میکنید که بسیار خجالت آور است! ایجاد وتقویت این امکانات نیز هزینه‌ی زیادی ندارد که امید است مسئولین مربوطه به آن توجه لازم را داشته باشند.

2- عدم توجه به حفظ و مرمت آثار باستانی:متاسفانه بسیاری از آثار تاریخی و باستانی کشور به دلیل عدم توجه لازم نهاد‌های مربوطه در شرف نابودی است. بسیاری از این مکان‌ها که از نظر ما شاید چندان جذابیتی نداشته باشد برای برخی گردشگران خارجی بسیار جذاب است. سازمان میراث فرهنگی و دیگر متولیان امر باید قبل از نابودی کامل این آثار نسبت به احیای آن اقدام کنند که در این زمینه میتوان از بخش خصوصی هم کمک گرفت.

3- تبلیغات منفی خارجی:به دلیل مشکلات سیاسی برخی کشور‌ها با ایران رسانه هایشان چهره‌ی غیر واقعی از مردم ایران و فضای کلی کشور را منتشر میکنند که می‌طلبد وزارت خارجه در این زمینه تاثیر گذار باشد.

4- عدم معرفی جاذبه‌های کشورمان در جهان. این به ضعف ساختار رسانه‌ای ما مربوط است و لازم است متولیان این امر با استفاده از رسانه‌های داخلی و بین المللی جاذبه‌های ایران را که امن‌ترین کشور منطقه نیز می‌باشد به دنیا معرفی کنند.

مطالب مرتبط : پدیده نو ظهور بوم گردی در ایران

5- عدم نظارت بر بعضی تاسیسات گردشگری و پایین بودن کیفیت خدمات ارائه شدن توسط آنان. ضعف نظارت به عنوان یکی از مشکلات مهم کشور در این زمینه نیز باعث سوء استفاده برخی افراد سودجو و همچنین عدم ارائه خدمات لازم توسط برخی دیگر شده است.

6- مشکلات معیشتی مردم. میتوان این را مهم‌ترین عامل رکود گردشگری داخلی دانست. متاسفانه بسیاری از خانواده‌های ایرانی توانایی سفر به دیگر نقاط کشور را ندارند که این باره تلاش‌های مسئولین برای رفع مشکلات معیشتی مردم باید تشدید شود.

7- ضعف سیستم حمل و نقل هوایی، ریلی و زمینی. کهنه بودن وسایل حمل و نقل، بی نظمی در پایانه‌های مسافر بری و عدم نظارت بر آنان هاو افزایش بی رویه قیمت‌ها نیز از مشکلات این بخش است.

8- عدم استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی در این حوزه. دولت میتواند با جذب سرمایه گذاری وهمچنین استفاده از بخش خصوصی به تقویت گردشگری تحرک ببخشد.

9- عدم تببین و آموزش لازم در حوزه گردشگری به مردم. باید شیوه‌های صحیح برخورد با گردشگران وهمچنین راه‌های تحرک بخشیدن به اقتصاد در این حوزه ودیگر موارد مربوط به مردم آموزش داده شود.

10- عدم فضاسازی لازم شهری مناسب گردشگری. شاید بسیاری گردشگران با ورود به کشور دچار سردرگمی شوند و حتی یک نقشه یا کتاب به زبان خودشان که مکان‌های گردشگری وآموزش‌های لازم سفر در ایران را تببین کند در اختیار نداشته باشند. ویا تابلو‌های مناسب راهنمای گردشگری در بسیاری شهر‌ها وجود ندارد. این نیز از موارد بسیارساده ایست که توجه به آن هزینه زیادی ندارد وباید بدان توجه شود.

مطالب مرتبط : بوم گردی، گردشگری بر محور توسعه پایدار 

راهکارهای رونق بوم گردی در  ایران

غلامحسین ابراهیمی‏، کارشناس حوزه بین الملل و گردشگری فارغ التحصیل کارشناسی ارشد روابط بین الملل بیشتر از بیست سال سابقه کار در بخش های اقتصادی و گردشگری در کشورهای تونس، اردن، لهستان، لیتوانی، مالزی و ازبکستان در کارنامه خود دارد. وی هم اکنون، رایزن درجه یک سفارت جمهوری اسلامی ایران در تاشکند است. وی در یادداشتی مشکلات گردشگری ایران را بررسی و پیشنهادهایی برای حل آنها بیان نمود. در این یادداشت که آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد آمده است: شاید بتوان مشکلات گردشگری ایران را در دو مقوله بررسی کرد؛ مقوله اول را می توان ذهنیت تصمیم گیرندگان و نخبگان اجرایی کشور دانست که هنوز به معنای واقعی کلمه گردشگری را بعنوان یک صنعت درآمد زا با غلبه ماهیت اقتصادی نپذیرفته اند.

مقوله دوم را طبعاً می توان در حوزه های مختلفی مانند این مشکلات بیان کرد. نبود زیرساخت های گردشگری، ضعف خدمات فرودگاهی و اقامتی، عدم وجود سیستم حمل و نقل چند وجهی ارزان (ریلی، هوایی و زمینی)، آموزش مستمر مردم و فعالان حوزه گردشگری، ضعف دانش زبان انگلیسی، مشکل انتقال مالی و بانکی، نبود سیستم تبلیغات و بازاریابی هدفمند و روزآمد، مدیریت ضعیف اجرایی و گردشگری و در نهایت نبود نیروی انسانی آموزش دیده و آشنا به فرهنگ بین المللی و کار در عرصه گردشگری حرفه ای. بعنوان مثال در خیلی از کشورهای موفق گردشگری مثل تونس، بیشترین تنوع اقامتگاه در این کشورهاست. به صورتی که حق انتخاب از هتل و اقامتگاههای ۱۰ دلاری تا بالای ۱۰۰ دلاری وجود دارد، یا در زمینه آموزش مستمر، برگزاری کارگاههای آموزشی برای روستائیان فعال حوزه گردشگری جنگل و روستایی امری مستمر و برنامه ریزی شده است.

شاید قبول این مورد سخت باشد ولی در سال ۲۰۱۳ در روزهای خدمت در لهستان، از بین حدود دوهزار توریست لهستانی و لیتوانیایی که در فاصله زمانی سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ به ایران سفر کرده بودند، پرسش نامه ای را در چارچوب مسابقه سفر به ایران توزیع شد و در آن از مهمترین مشکل شان در مسافرت به ایران سوال شد که در پاسخ، بیشتر از ۵۰ درصد آنها مشکل سرویس بهداشتی در ایران را مطرح نمودند. مطالعه دقیق اخبار روزانه گردشگری کشورها و یا مشاهدات حضوری دنیای بزرگ و متنوع گردشگری، می تواند نگاه دقیق و تجربه خوبی از ابتکارات گردشگری به ما بدهد که به بعضی از آنها که محصول تجربه و مشاهده شخصی است، اشاره می شود؛ابتکار اول: تعیین مسیر گردشگری متنوع و عادلانه. بسیاری از کشورهای فعال در حوزه گردشگری، همزمان با عنایت به مراکز اصلی گردشگری، نقاط کمتر توسعه یافته و دارای ظرفیت را هم مورد توجه قرار می دهند، بطوری که امکان توزیع عادلانه کالای گردشگری فراهم گردد.

بعنوان مثال می توان به ابتکار ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزی در سی سال قبل برای معرفی جزیره گمنام لنکاوی و تبدیل آن از یک جزیره نسبتا فقیر و کمتر توسعه یافته به یکی از قطب های گردشگری آن کشور با هویت دادن آن بعنوان مرکز برگزاری نمایشگاهی (نظامی) و همزمان ایجاد جاذبه های تصنعی گردشگری و استفاده از ظرفیت گردشگری طبیعت آن اشاره نمود.ابتکار دوم: تعیین تقویم جشنواره های گردشگری کشور. کشورهای مهم گردشگری معمولا در سه طرح شهری، استانی و ملی، تقویم های ثابت و سیال جشنواره های گردشکری را تدوین و معرفی می کنند که خود تبدیل به یکی از جاذبه های مهم در گردشگری داخلی و بین المللی می شوند. به عنوان مثال در لهستان تقویم گردشگری ثابت آن کشور در سطح ملی و شهری به صورت سالانه با ذکر دقیق روز و ماه و حتی ساعت جشنواره می پرداخت که بالطبع این امر برنامه ریزی را برای توریست داخلی و خارجی جهت شرکت در آن آسان می نمود.

ابتکار سوم: معرفی سفیر گردشگری. کشورهای در حال رشد به لحاظ تبلیغاتی معمولا از بین شخصیت های موثر و تاثیر گذار کشورهای هدف که علاقمند به فرهنگ و تاریخ آن کشور هستند، فردی را بعنوان سفیر گردشگری معرفی و از نفوذ وی در میان افکار عمومی و نخبگان کشور هدف برای معرفی و به تعبیری بازاریابی گردشگری خود استفاده می نمایند. این تجربه در کشورهایی مثل اردن، مغرب و مصر در گذشته و یا ازبکستان در سالهای اخیر به دفعات استفاده شده است. به صورتی که ازبکستان پارسال در کشورهای مختلف مبادرت به معرفی سفیر گردشگری کرد که از آن جمله می توان به خانم اکو شری مارگیانتی رئیس دانشگاه گونادارمای اندونزی اشاره نمود که بعنوان سفیر افتخاری گردشگری ازبکستان در آن کشور انتخاب گردید.

ابتکار چهارم: استفاده از ظرفیت مغفول و بلا استفاده محلی. هنر مدیریت گردشگری، بهره برداری از امکانات و داشته های موجود است. نمونه ملموس این ابتکار را می توان در کشورهای مختلف همچون مالزی در تبدیل سکوی نفتی غیر فعال در جزیره صباح این کشور به یک کالای گردشگری و هتل مشاهده کرد که به علت دسترسی خاص به مرجان های دریایی، به یکی از جذابیت های گردشگری ایالت صباح مالزی تبدیل گشته است. نمونه دیگر این ابتکار را می توان در معدن نمک ویلیچکای لهستان در نزدیکی شهر تاریخی کراکوف اشاره نمود که سالانه بازدید کننده میلیونی دارد.

ابتکار پنجم: استفاده از چهره ها. استفاده از چهره ها سالهاست که بعنوان تجربه موفق در حوزه گردشگری استفاده می شود. در این رابطه می توان به الگوی موفق اردن در معرفی جاذبه گردشگری غار پترا در سال ۲۰۰۴ اشاره نمود که هیات گردشگری و ملکه اردن با دعوت از برخی از شخصیت های برجسته و بخصوص برندگان صلح نوبل، پترا را در لیست رقابتی عجایب هفت گانه که توسط یکی از موسسات بین المللی برگزار شده بود قرار داد. در دوره اخیر، کشورهای مغرب، مصر، قطر و دبی هم در استفاده از ابزار تبلیغاتی و چهره های تاثیر گذار موفق عمل کرده اند.

 



+ 6
مخالفم - 5
نظرات : 0
منتشر نشده : 0

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری