پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
پنج شنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۸ ۱۵:۵۹
۱۱
۰
نسخه چاپی

ایران با نقاشانی به‌نام

ایران با نقاشانی به‌نام
در این مقاله به معرفی نقاشان معروف و بنام ایرانی و خلاصه ای از زندگینامه هر یک از این هنرمندان خواهیم پرداخت.

نقاشی یکی از رشته‌های اصلی هنرهای تجسمی است و قدمت آن شش برابر زبان نوشتاری می‌باشد برخی از پژوهشگران معتقدند اولین نقاشی‌های یافت‌شده در غارها حاکی از آن است که انسان‌های اولیه با کشیدن نقش حیوانات و شکارشان به نوعی خود را آماده  نبرد با آن‌ها می‌کرده‌اند.

تعریف

نقاشی را می توان فرایندی دانست که طی آن رنگ بر روی یک سطح مانند کاغذ یا بوم ایجاد نقش می‌کند و اثری خلق می‌شود. فردی که این فرایند توسط او انجام می‌گیرد نقاش نام دارد، به‌خصوص زمانی که نقاشی حرفه شخص باشد.

سبک‌های معروف نقاشی

سبک‌های نقاشی می‌توانند با روشهای بکارگیری یا با توجه به جنبش هنری که بیشترین تطبیق را با مشخصات غالب و حاکمی که نقاشی نشان می‌دهد دارند، مشخص شوند.

مطالب مرتبط: حسین دهلوی استاد موسیقی ایران درگذشت

برخی از سبک‌های معروف عبارتند از:

-    واقع‌گرایی (واقع گرایی)
-    سورئالیسم (فرا واقع گرایی)
-    امپرسیونیسم (برداشت گرایی)
-    اکسپرسیونیسم (هیجان نمایی)
-    پوینتیلیسم (نقطه نقطه یا نقطه چینی)
-    هنر خام (هنر ابتدایی یا کودک گونه)
-    کوبیسم (حجم گرایی)
-    مدرنیسم (نوگرایی)
-    آبستره (انتزاعی)
-    پست مدرنیسم (فرا نوین)
-    آوانگارد (پیشگام، وابسته به مکتب‌های هنری نوین و غیر سنتی)
-    کانستراکتیویسم (ساخت گرایی)
-    کناره سخت (لبه سخت)
-    گرافیتی
-    مینیاتور

معرفی نقاشان ایرانی

اولین هنرمند نقاش ایرانی

مانی نقاش: بنیانگذار آیین مانوی که نسبش از طرف مادر به اشکانیان برمی گشت، وی پسر «فاتک» بود و در ایام جوانی به آموختن علوم و حکمت و غور و مطالعه در ادیان رزتشتی و عیسوی و سایر دینهای زمان خویش پرداخت.

مانی در سال 215یا 216میلادی (سال چهارم سلطنت اردوان آخرین پادشاه اشکانی) در قریه ی ماردینر در ولایت مسن ناحیه نهر کوتاه در بابل باستانی متولد شد.

مانی آیین زرتشت را مطالعه کرد و خود را مصلح آن شناخت و به قول خودش در سیزده سالگی (سال 228 میلادی) چند بار مکاشفاتی یافت و فرشته ای اسرار جهان را بدو عرضه داشت. سرانجام پس از آغاز دعوت آیین خود در سال 242 میلادی خویش را «فارقلیط» که مسیح ظهور او را خبر داده بود معرفی کرد. وی را در سال 275یا 276 میلادی چندان عذاب دادند تا زندگی را بدرود گفت. بنابر یک روایت مانی مصلوب شد و برخی گویند زنده زنده پوست او را کندند، بعد سرش را بریدند و پوست او را پر از کاه کرده به یکی از دروازه های شهر گندیشاپور خوزستان بیاویختند و از آن پس آن دروازه به باب مانی موسوم گشت.

آشتیانی

دکتر اسماعیل آشتیانی، متخلص به «شعله» فرزند مرتضی آشتیانی، در سال 1271 خورشیدی در تهران متولد شد. علوم ابتدایی را در مدرسه اسلام و متوسطه را در دارالفنون به اتمام رسانیده و نزد مصورالممالک میرمنصور و میرزا حاج آقا نقاش باشی و مرحوم شیخ المشایخ نقاشی آموخت و چون نتوانست آنطور که می خواست در نقاشی پیشرفت کند به مدرسه صنایع مستظرفه (School of Fine Arts) کمال الملک رفته و دوره پنج ساله آن را در سه سال گذرانیده و شاگرد اول شد. مرحوم کمال الملک ابتدا وی را به معلمی در مدرسه صنایع مستظرفه و یک سال بعد به معاونت خویش برگزید. در سال 1311 خورشیدی که مرحوم کمال الملک از کار کناره گرفت، آشتیانی به ریاست مدرسه منصوب شد و سه سال در این سمت خدمت کرد و پس از این مدت برای مطالعه به اروپا سفر کرد.

آشتیانی در زمان وزارت فرهنگ علی اصغر حکمت، مدتی در دانشسرای عالی به تدریس نقاشی و قواعد مناظر و مرایا مشغول بود و سپس به دانشکده فنی منتقل شد. وی در شاعری نیز تواناست و «شعله» تخلص می کرد.

از تابلوهای معروف آشتیانی، یکی «تریاکی ها» یا «قهوه خانه» و دیگری «حافظ» است که اکنون در موزه شیراز نگهداری می شود. 

بهزاد

حسین بهزاد استاد مشهور بزرگ مینیاتور معاصر، متولد 1273 خورشیدی است. پدرش نقاش و قلمدان ساز بود و به مرض وبا درگذشت. بهزاد پس از کمال الدین بهزاد هراتی، بزرگترین استاد مینیاتور است. اعتقاد و احترام عده ای از هنرشناسان به او به حدی است که بهزاد را در پاره ای جهات برتر از بهزاد هراتی می دانند. از آثار معروف بهزاد یکی تابلوی «صفی الدین ارموی» و دیگر تابلوی «رودکی» است. مرگ او در 21 مهر 1347 اتفاق افتاد. 

بیک افشار

صادق بیک افشار نقاش و شاعر عصر صفوی است که در اشعارش «صادقی» تخلص می کرد. وی از ایل خدابنده لو بود و در نقاشی پیشرفت قابل توجهی نمود و در زمان سلطان محمد به سمت کتابدار سلطنتی منصوب و در آغاز سلطنت شاه عباس بزرگ تقرب و احترام فراوان داشت. وی در سال 940 هجری قمری تولد و به سال 1018 هجری قمری فوت نمود.

بهرامی

محمد بهرامی از پایه گذاران هنرهای گرافیک ایران در سال 1305 شمسی متولد شد. عشق و علاقه توام با شور فراوان به نقاشی نیز گویی از بدو تولد با او همراه بود. زیرا که از پنج سالگی شروع به نقاشی نمود. او در حین تحصیل مدتی نیز در هنرستان نقاشی هنرهای زیبای کشور به فراگرفتن نقاشی پرداخت. آنگاه پس از اتمام تحصیلات متوسطه دوره دانشکده هنرهای زیبا در رشته نقاشی را طی نمود. 

بهرامی از سال 1325 دارای آتلیه نقاشی بود و سازمان هنری مدرن و مجهز «آتلیه فارس» را که نام مشهور و معروفی است بنیاد گذاشت. او شاگردان زیادی تربیت نموده و هنرمندان بسیاری از آثار بهرامی و ابتکاراتش الهام گرفته اند. 

بهرامی نقاش پرکار رویاست و تاکنون آثار زیادی بر مبنای ادبیات به وجود آورده است. او بسیار فروتن است و تا به حال از کارهای خود اکسپوزیسیون مستقلی دایر ننموده است. آثار فراوان او را می توان در روی جلد کتابها و در صفحات کتاب و مجلات مشاهده نمود. امضای بهرامی یکی از معروف ترین و شناخته ترین امضاهای نقاشان گذشته و حال ایران است. مهمترین آثار محمد بهرامی تابلوهایی است که با الهام از شاهنامه فردوسی نقاشی نموده و در آن حماسه های تاریخ ایران را در نهایت جلال و شکوه تصویر نموده است. او در این آثار سبک جدیدی در هنر نقاشی مینیاتور ایران خلق نموده است.

بهزاد هراتی

کمال الدین بهزاد هراتی، نقاش معروف قرن دهم هجری در سال 854 هجری قمری متولد شد. وی در زمان سلطان حسین بایقرا و شاه اسماعیل اول صفوی می زیسته و اوایل سلطنت شاه طهماسب صفوی را نیز درک کرده. از شاگردان مشهور او می توان استاد میرک اصفهانی را نام برد. عده ای عمر او را هفتاد سال نوشته اند. 

بهزاد مدتی در تبریز ریاست کتابخانه سلطنتی را در زمان شاه اسماعیل اول به عهده داشته اس. بهترین و مهمترین آثاری که از وی باقیست، یکی «تصویر سلطان حسین بایقرا» و دیگری «یک جلد کتاب بوستان سعد» است که بهزاد در آن تصاویری دل انگیز نقش کرده است که اکنون در مصر است. این کتاب دارای 5 تصویر بوده که وی «عبدالعبد بهزاد» امضا کرده است. او در سال 942 هجری قمری درگذشت. 

تجویدی

محمد تجویدی به سال 1303 در تهران متولد شد. پدر وی محمدهادی تجویدی استاد نقاشی هنرهای زیبا از شاگردان کمال الملک بود که خود شاگردانی تربیت کرده است که امروز از استاتید فن نقاشی و مینیاتورند.

محمد تجویدی پس از پایان تحصیلات متوسطه در هنرهای زیبا به فرا گرفتن نقاشی پرداخت، سپس در کنکور به عنوان استاد انتخاب شد. اندکی بعد، خود کارگاهی در خارج از محیط هنرهای زیبا ایجاد کرد و شخصا به تربیت شاگرد پرداخت. نقاشی های کتاب «حماسه هیزم شکن» از کارهای اوست.

حیدریان

علی محمد حیدریان استاد مشهور نقاشی و از شاگردان مرحوم کمال الملک است که در سال 1275 خورشیدی متولد شد و بدون تردید از بزرگترین نقاشان معاصر ایران است. علی محمد حیدریان استادی دانشکده های هنرهای زیبا را بر عهده داشت و از استادان دانشگاه تهران بود. 

درودی

علی درودی به سال 1259 در طالقان متولد شد. او از استادان فن نقاشی و تذهیب است. درودی نزد عموی خود «صنیع همایون»، هنر تذهیب و نقاشی آموخته و در سال 1306 به سمت استاد تذهیب در مدرسه صنایع مستظرفه مشغول کار شد. وی در نقاشی مینیاتور نیز دست داشت.

سلطان محمد نقاش

سلطان محمد نقاش، استاد بزرگ نقاشی و تذهیب و ریزکاری ایران در قرن دهم هجری است. سلطان محمد معاصر به اواخر سلطنت سلطان حسین بایقرا و سلاطین اولیه صفوی یعنی شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب اول بوده است. او برای امیرعلیشیر نوایی ساعتی بزرگ به سبک ساعت های امروز ساخته بود. 

او درصدد ساختن ظروف چینی به سبک چینی برآمد و مقدمات کار را نیز تا حدی فراهم کرد. ولی عمر او برای تکمیل این فکر کفایت نکرد.

حسین شیخ

حسین شیخ، استاد بنام نقاشی معاصر بین سال های 1279 تا 1289 خورشیدی متولد شد. او از شاگردان برجسته مرحوم کمال الملک است. به شیخ قدیما به اسم حسین احیاء معروف بود و او مدت ها ریاست هنرستان کمال الملک را بعهده داشته و در آنجا به تعلیم و تربیت شاگرد مشغول بود. از آثار معروف او باید تابلوی «طبیعت و مریض- هفت سین» و «سقا» را نام برد.

مطالب مرتبط: فلسفه موسیقی کرمانجی

صنیع الملک کاشانی

میرزا ابوالحسن غفاری، صنیع الملک، فرزند میرزا محمد غفاری و نواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی، متولد سال 1229 هجری قمری است. وی بزرگترین نقاش دوره قاجاریه است که در محافل هنری او را «رافایل ایران» نام نهاده اند. وی اول «نقاش باشی» و سپس «صنیع الملک» لقب یافت. صنیع الملک پس از فرا گرفتن فن نقاشی در ایران در اواسط سلطنت محمدشاه قاجار، در سال 1256 هجری قمری به تشویق و مساعدت حسین خان نظام الدوله (مشیر الملک) به ایتالیا سفر کرد و چند سال در موزه های فلورانس و رم مشغول نقاشی بود. یکی از آثار وی از روی یکی از تابلوهای رافایل که در موزه واتیکان موجود است کپی شده است. این تابلو متعلق به میرزاعلی اصغرخان اتابک (امین السلطان) صدراعظم بوده که در تالار پارک وی نصب گردیده بود. در جنگی که بین دولتیان با ستارخان درگرفت، تابلوی مزبور مورد اصابت گلوله قرار گرفت و سوراخ شد. لیکن تابلو توسط میرزاعلی اکبرخان کاشانی، مزین الدوله تعمیر شد و تا این اواخر در مدرسه کمال الملک به دیوار آویخته بود. او در سال 1273 هجری قمری صورتهای تالار نظامی را به اتمام رسانیده است که دارای 84 تصویر از رجال دربار قاجاریه است و سلام ناصرالدین شاه را نشان می دهد. وی موسس اولین مدرسه نقاشی در ایران است و در روزنامه دولت علیه ایران که اول نامش «وقایع اتفاقیه» بود، برای قبول شاگردان اعلان کرده است. و در سال 1283 هجری قمری به مرض سکته وفات یافت. 

صنیع زاده 

شکرالله صنیع زاده، به سال 1285 خورشدی در اصفهان متولد شده و از سال 1312 خورشیدی نزد پدربزگ مادریش عبدالحسن صنیع همایون نقاش و مینیاتورساز قاجاریه شروع به آموختن میناسازی و منیاتورسازی نموده است و پایه و ارزش این کا را به قدری ارج بخشیده که کار وی در این مدت بی نظیر بوده است.

عباسی

رضا مصور عباسی، فرزند علی کاشانی، از نقاشان چیره دست زمان شاه عباس کبیر، در حدود سال 974 هجری قمری متولد شده و طبق نوشته شاگردش «معین مصور» در سال 1044 هجری قمری درگذشته است. در این نقاش آثاری باقی مانده که تاریخ 1048 و 1049 دارد.

علی اشرف

علی اشرف استادی خوش نگار بود. ظهورش از اواسط قرن دوازدهم است. یعنی در حدود سال های 1140 و 1150 و در این سالها استادی مسلم بوده است. بنابراین حدسا، تولدش در حدود سال 1120 است. علی اشرف در نقاشی، گل بوته سازی و صورت سازی استادی ماهر بود. آقاصادق، آقازمانی ثانی و آقاباقر، که از معاریف نقاشان عهده کریم خان در شیراز بوده اند، از شاگردان او هستند.

علی اشرف تا آخر قرن دوازدهم زندگی می کرده (1192) و بدرستی معلوم نیست که در چه زمانی درگذشته؛ شاید در همین سال مرده باشد.

کاشانی

آقارضا کاشانی در نقاشی استادی ماهر و هنرمندی مسلم در روزگار خود بود. در آغاز نزد پدرش مولانا علی اصغر نقاشی آموخت. اما از پدر پیشی گرفت و در دربار صفویه تا حدی حشمت و عزت یافت. اما پس از چندی به هندوستان سفر کرد و مورد عنایت و حمایت جهانگیرشاه قرار گرفت. 

کمال الملک

محمد غفاری ملقب به «کمال الملک»، فرزند میرزا بزرگ غفاری، درسال 1264 هجری قمری در کاشان متولد شد. وی از بزرگترین استادان و هنرمندان در نقاشی و موسس هنرستان نقاشی ایران است. کمال الملک پس از اینکه در رشته های مختلف هنر شاگردانی نظیر علی محمد حیدریان و جمشید امینی را در  قالی بافی و علی رخسار ار در موزاییک سازی تربیت کرد، در سال 1307 به ملک شخصی خود در حسین آباد نیشابور رفت و گوشه عزلت اختیار کرد. در طی اقامت در آنجا حادثه عجیبی بری او اتفاق افتاد و آن این که روزی سردار معتمد گنجه ای، که از دوستاران او بود، سنگی به جانب یکی از مستخدمین خود پرتاب کرد که تصادفا به چشم استاد خود و در اثر شکستن شیشه عینک، یک چشم وی آسیب دید و نابینا شد. ولی هیچگاه کمال الملک این حقیقت را فاش نکرد و کوری چشم را به علت اصابت به میخ چادر ذکر می نمود. او در سال 1319 دگذشت. کمال الملک در موقع مرگ 93 سال داشت. تابلوهای وی بیشتر در مجلس شورای ملی و کاخ گلستان نگاهداری می شود و مشهورترین آثر وی تابلوی «تالار آیینه» نام دارد. از تابلوهای دیگر او باید از «فالگیر بغدادی»، «زرگر بغدادی» و تابلوی «حوضخانه صاحبقرانیه» نام برد. 

میرسیدعلی

میرسید علی فرزند میرمصور، نقاش مشهور است. پدر و پسر از نقاشان معروف خراسان بودند و میرسیدعلی در ترمذ تولد یافته. میرسیدعلی در زمان شاه طهماسب در کتابخانه همایون کار می کرد و در سال 591 که همایون پادشاه به ایران آمد در خدمت وی با جمعی دیگر از هنرمندان هر طبقه به هندوستان رفت و به ملازمت این پادشاه اختصاص یافت.

صادقی بیک می گوید: بواسطه رنجش از عراق به هندوستان رفت و از این زمان اسلوب نقاشی ایرانی در هندوستان رواج یافت و این مکتب اساتید فراوان بوجود آورد. وقتی همایون در سال 962 وفات یافت و جلال الدین اکبر به تخت سلطنت نشست میرسیدعلی پادشاه را درس نقاشی آموخت. میرسیدعلی در حدود 967 درگذشت.

مصورالملکی

حسین مصورالملکی در سال 1269 خورشیدی متولد شد. پدرش محمدحسن و پدر بزرگوارش آقا زین العابدین نقاش و جد بزرگش محمدکریم نقاش است و پدران او تا زمان صفویه همه نقاش بوده اند.

او تحصیلات ابتدایی اش را در مکتب فرا گرفت و از یازده سالگی در کارگاه نقاشی پدرش شروع به آموختن نقاشی کرد و پس از فوت پدرش شروع به ساختن قلمدان کرده است. او در سن 38 سالگی سفری به پاریس کرد و پس از 6 ماه ابتدا به مکه مسافرت کرده و سپس به ایران مراجعت کرد. از تابلوهای معروف او باید «آبادی تخت جمشید» و «سلام عید نوروز داریوش کبیر» و «جنگ نادرشاه افشار با محمدشاه هندی» را نام برد. این دو تابلو در نمایشگاه بین المللی بروکسل موفق به دریافت دیپلم و مدال طلا شده اند.

مظفر علی

از نقاشان بزرگ دوره صفوی بود که شهرت فراوانی داشت. صادقی بیک از شاگردانش بود. مظفر از مردم تربت بود. اما در تبریز پرورش یافت. در دستگاه شاه طهماسب عزت داشت و نقاشی های هنرمندانه ای در قزوین به امر پادشاه صفوی پدید آورد و در سال 990 هجری قمری فوت نمود.

در پایان قدیمی‌ترین نقاشی‌ها در دنیا که متعلق به حدود ۳۲۰۰۰ هزار سال پیش می‌باشد، در گروته شاوه فرانسه قرار دارد. این نقاشی‌ها که با استفاده از افرای قرمز و رنگ‌دانه سیاه، حکاکی و رنگ شده‌اند، تصاویری از اسب‌ها، کرگدن‌ها، شیرها، بوفالوها و ماموت‌ها را نشان می‌دهند. این‌ها نمونه‌هایی از نقاشی در غار هستند که در اغلب نقاط دنیا وجود دارند.



+ 11
مخالفم - 10
نظرات : 0
منتشر نشده : 0

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری