پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
یکشنبه, ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ ۱۰:۲۹
۷
۰
نسخه چاپی

واکاوی دلایل مهاجرت ایرانیان

واکاوی دلایل مهاجرت ایرانیان
از دیرباز بشر با مهاجرت در اندیشه‌ی گشایش رزق و آسایش زیست بوده، گاهی مهاجرت‌ها دست‌جمعی و گاهی افراد، برای زندگی بهتر هجرت کرده‌اند. در قرآن، جایگاه هجرت والاست آن‌چنانکه پس از ایمان‌آورندگان و قبل از مجاهدین، به مهاجران اشاره شده است.

سال‌هاست مهاجرت ایرانیان، شدت گرفته است، هر کس به‌دلیل یا دلایلی رنج مهاجرت را تحمل می‌کند برای رسیدن به آسایش، آرامش و عدالت و آنچه حق‌شان بوده و به‌هر دلیل از آن محروم مانده‌اند!

اگر دلیل اصلی مهاجرت‌های ایرانیان واکاوی شود، احتمالا به اعمال سلیقه‌ی دولتمردان و اداره‌کنندگان مملکت، به‌عنوان اصلی‌ترین دلیل می‌رسیم.

سلیقه‌ای که در آن سهمیه‌ی پذیرش دانشجو با بدترین و رانتی‌ترین شکل ممکن اعمال می‌شود. 

نخبه‌ای‌که حتی فرزندان تنبل اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها به آنها  ترجیح داده می‌شوند، چرا باید بماند و تلف‌شدن توانایی‌هایش را ببیند؟ 

چرا باید شاهد بماند و با حسرت زندگی کند که موفقیت‌ها و موقعیت‌هایی که سهم او هستند، با کج‌سلیقگی به کسانی که حق نداشتند، داده شود؟

مطالب مرتبط:

مزدک میرزایی هم رفته! رفته که شانس و اقبال توانایی‌هایش را جایی دیگر امتحان کند. اینجا شانسی برای مزدک نگذاشته بودند، همچنانکه برای عادل، همچنانکه برای بسیاری دیگر، رسیدن به موفقیت‌هایی که حق آنهاست را برایشان سخت کرده‌اند، بسیار سخت!

حتی اگر بپذیریم که محرومیت مزدک و عادل، مزدک‌ها و عادل‌ها، نه با منفعت‌طلبی فردی و کج‌سلیقگی و نافهمی، بلکه با رعایت قوانین صورت گرفته است، اما آنها حق حیات و کار دارند که اگر اینجا نشد، جایی دیگر! 

رفتار و نوع برخورد رسانه‌ای با مهاجرت مزدک میرزایی، تداعی‌کننده حکایت رایج ازدواج مجدد یکی از طرفین طلاق ‌است که زوج تنها مانده ایراد و بهانه می‌گیرد که همسر سابق‌ام چرا با رقیب ازدواج کرده است؟ انکار که حق حیات و شغل ندارد و همچنان باید تحت انقیاد و امر و فرمان، نعمت حیات را زیر سایه‌ی نافرجام "ایشان" و به "تبعیت" تلف کند.

راستی چرا مزدک‌ها قربانی سوءمدیریت می‌شوند؟ 

چرا ایران از مزدک‌ها، محروم می‌شود؟

فروغی‌ها فراوانند، عادل‌ها اندک، البته که عادل‌ها در تاریخ و حافظه تاریخی ایران و ایرانی خواهند ماند، هر چند برنامه‌ی زندگی عادل‌ها و مزدک‌ها را مختل کنند. 

یادآوری زندگی سخت حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، در سال‌های آخر حیات، آئینه‌ای برای فرهیختگان و نخبگان ایرانی است که عجم و زبان پارسی‌ را زنده کرد اما خودش زندگی نکرد!

بالاخره روزی باید بیاموزیم که قدر زحمت‌کشان و تلاش‌گران ایرانی را بدانیم! 

بالاخره باید یاد بگیریم چگونه از داشته‌های ریز و درشت‌مان مراقبت و محافظت کنیم! 

ارتقای وضع موجود به مطلوب، مدیریت است، نه زیر میز زدن، که کاری رایج و ساده و ابلهانه‌ است.

غلامرضا نوری علا 



+ 7
مخالفم - 14
نظرات : 0
منتشر نشده : 0

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری