معضلی که کم و بیش اغلب شهروندان بخصوص در شهرهای پرجمعیت با آن مواجه هستند.
البته افزایش سریع جمعیت شهرنشین و نیاز مبرم به تامین مسکن را می توان از جمله دلایل اجتناب ناپذیر گسترش بلند مرتبه سازی یا همان پدیده آپارتمان نشینی دانست.لیکن سبک زندگی در مجتمع های آپارتمانی در حالی نحوه و ماهیت زندگی سنتی مردم در خانه های حیاط دار را دچار تغییر اساسی کرد که شهروندان هنوز با فرهنگ و آداب این تحول اساسی آشنایی چندانی نداشتند.

از طرفی نگاهی اجمالی به تاریخچه گسترش آپارتمان سازی در داخل کشور نشان می دهد که ساختار و شکل گیری این پدیده به اواخر دهه سی و اوایل دهه چهل باز می گردد که رفته رفته و به تدریج سیر صعودی پیدا کرد ، تا اینکه این روند در بعد از پیروزی انقلاب و فضای ایجاد شده ناشی از این تحول بزرگ ساخت مجتمع های آپارتمانی را با رشد فزاینده ای مواجه کرد که شهرک مهر صفادشت یک نمومنه شاخص و بارز به شمار می رود.
هر چند با توجه به ازدیاد جمعیت شهری راه دیگری جز زندگی در مجتمع های آپارتمانی برای مردم باقی نمانده بود،ولی کارشناسان این تغییر ساختاری را همچون بسیاری دیگر از تحولات و دگرگونی های رخ داده در زندگی مردم ، آن را یک پدیده وارداتی قلمداد می کنند که نبود شناخت و آگاهی  قبل از شکل گیری آن ، تبعات منفی بسیاری را در پی داشته است.

در آپارتمان نشینی دیگر چهاردیواری اختیاری نیست؟

اکنون باید بپذیریم که با توسعه فرایند آپارتمان سازی ، نه تنها مفهوم آن ضرب المثل قدیمی  و معروف "چهار دیواری اختیاری" را دچار خدشه کرد. بلکه آن حس صمیمیت که در بین همسایگان که در آکوزه های فرهنگی ایرانی بسیار مورد تاکیید اسلام بود است را نیز به فراموشی سپرده است و اساسا ماهیت و روابط حاکم بر همسایگی را که در رفع و رجوع مسایل و مشکلات محله بسیار کارگشا بود را هم تحت تاثیر و تغییر قرار داده است.
به عبارت دیگر در زندگی سنتی گذشته ، همسایه به کسی اطلاق می شد که دارای روابط دوستانه با سایر همسایگان بود و همواره جویای حال و احوال یکدیگر بودند اما در آپارتمان ها همسایه ها کسانی هستند که با ما راه پله ، حیاط ، پارکینگ  و پشت بام مشترک دارند و گرچه ممکن است روزانه یا دستکم در طول هفته چندین بار با هم مواجه شده  و سلامی رد و بدل شود، ولی روابط به قدری کمرنگ است که گاه اسم یکدیگر را نمی دانند، لذا این سردی ارتباط خود عاملی است که به نابسامانی امور در مجتمع ها ی آپارتمانی منجر می شود.
فراموش نکنیم که با گسترش و توسعه آپارتمان نشینی ، ضرورت تهیه و تدوین این نامه و ضوابط و قوانینی که وظایف هر یک از ساکنان در مجتمع های مسکونی را مشخص می کرد؛ بیش از پیش احساس شد، لذا شاید از چندین دهه پیش که چنین مجموعه ای که به مرور زمان اصلاح و برای جزئی ترین مسایل افراد ساکن در مجتمع های مسکونی ضابطه و قاعده ای تعیین شده تهیه و در دسترس عموم قرار داردکه مطالعه و رعایت نکات آن را به همگان توصیه می کنیم.

مطالب مرتبط : مسکن مهر یا دزدی از جیب مردم

چالش های آپارتمان نشینی در شهرک مهر صفادشت پرجمعیت بیش از سایر شهرک هاست

حال بنا نداریم که به جزئیات نحوه شکل گیری مسکن مهر در این مجال اندک بپردازیم، ولی با توجه به هجوم مهاجران از نقاط مختلف کشور با فرهنگ و رسوم متفاوت و بالطبع افزایش نرخ رشد چشمگیر جمعیت آنهم در مدت کوتاه واقعیتی غیر قابل انکار است و به جرات می توان ادعا کرد که چالش های آپارتمان نشینی در شهرک مهر ، بیش از سایر شهرک ها است.

مهمترین مشکلات و تنش های آپارتمان نشینی در شهرک مهر صفادشت

مهمانی های گاه و بیگاه، آن هم در نیمه های شب

فریبا خانم، خانم میانسالی است که هم سابقه زندگی در خانه های ویلایی را داشته هم آپارتمانی. او می گفت: “در خانه های آپارتمانی وقتی تعداد همسایه ها زیاد می شود مشکلات نیز به تبع آن بیشتر خواهد شد. یادم می آید در یکی از آپارتمان ها همسایه ای داشتیم که از خانه ویلایی به آپارتمان ما آمده بودند و با ما همسایه شده بودند . با وجود اینکه انسان های خوبی بودند اما تعداد  مهمانی هایشان به قدری زیاد بود  که حتی  نمی توانستند در آشپزخانه خود غذا بپزند و مجبور بودند برای تهیه ی غذا به پارکینگ بیایند و اصلا حدود پارکینگ خود و دیگران را رعایت نمی کردند

گذشت میان همسایگان کم شده

“در زندگی آپارتمان نشینی بعضی مسائل باید مشترک صورت گیرد و به همکاری همه ی همسایه ها نیاز است اما متأسفانه بسیاری از خانواده ها همکاری نمی کنند. گاهی همسایه ای بیمار و مسن است و دیگران باید نسبت به او ملاحظه بیشتری داشته باشند ولی مثلا وقتی بچه ها در خانه سرو صدا می کنند به این فرد ناتوان فشار روانی وارد می شود. یکی دیگر از مشکلات اختلافات مذهبی و اعتقادی بین همسایه هاست مثلا برخی خانواده ها جشن تولد و پارتی می گیرند و تا نیمه های شب رقص و آواز و موسیقی دارند برای خانواده های مقید و مذهبی تحمل این مسائل سخت خواهد بود. 

محدودیت بچه ها در زندگی آپارتمان نشینی

مشکلات ما با همسایه ها همین سرو صدای بچه های ماست و در هر آپارتمانی می رویم به ما معترض می شوند. در واقع یکی از ایرادات اصلی خانه های آپارتمانی این است که برخلاف خانه های ویلایی که بچه ها برای بازی و شادی محدودیت زیادی ندارند، در خانه ی آپارتمانی بچه ها واقعا اذیت می شوند و آسیب می بینند.

وقتی همسایه ات وسواس باشد

به عنوان نمونه در یکی از آپارتمان هایی که بودیم یکی از خانم های همسایه های ما وسواس داشت و هر ماه موکت و روفروشی و غیره را می شست و در بالکن آویزان می کرد. حالا آب این اقلام به بالکن طبقات پایین می ریخت و دعوا و بحث شدید در می گرفت. یا همین خانم هر فصل ترشی ها و مرباها و سرخ کردنی های خود را داخل حیاط درست می کرد و  نظم حیاط را به هم می ریخت و دائم راهرو و پله و حیاط را می شست و خلاصه مصرف آب و برق و گازش فراوان می شد.

خسارت به همه ساکنین به دلیل سهل انگاری یک همسایه

زندگی آپارتمان نشینی نسبت به خانه های ویلایی و مستقل عیب های زیادی دارد. با اینکه در حال حاضر همسایه های خوبی در آپارتمانمان داریم و از خانه جدیدمان راضی هستیم اما در هر طبقه دو واحد سکونت دارند و همین باعث می شود که همیشه مراقب بالا رفتن سر و صدا باشیم و وقتی مهمان برایمان می آید معذب می شویم چون نگرانیم همسایه های کناری و بالا و پایینی اذیت نشوند یا اینکه گاهی بعضی همسایه ها مواردی را رعایت نمی کنند مثل استفاده نادرست از آسانسور یا ریختن آشغال در راهروها و این باعث می شود همه ی اعضای ساختمان خسارت این سهل انگاری ها را بدهند

حسرت زندگی در خانه های ویلایی

“سال های قبل در ساختمانی زندگی می کردیم که همسایه هایمان از اقوام مختلف بودند و متأسفانه از خانه های بزرگ و ویلایی به ساختمان ما آمده بودند و با فرهنگ آپارتمان نشینی اصلا آشنایی نداشتند .  مثلا همسایه ای داشتیم که دائم بالکن خود را می شست و آب آن به داخل بالکن ما ریخته و باعث ایجاد کثیفی  و دلخوری می شد. این سال ها بارها دعوای همسایه ها را سر مسائل مختلف کوچک و بزرگ شاهد بودیم. یا مثلا دخترخانمی در کنار واحد  ما زندگی می کرد که دانشجوی پزشکی بود و با کوچکترین سر و صدا حتی صدای نماز به دیوار می کوبید و اعصابش خیلی زود به هم می ریخت و ما با وجود اجاره ی بالایی که برای خانه می دادیم، درب آن اتاق که دیوارش همجوار اتاق آن دختر بود را بسته بودیم و مجبور بودیم از سایر قسمت های خانه استفاده کنیم.”

امیرحسین بذلی