دکتر آرش بیرقی طوسی، فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی درباره عوارض برجسته‌سازی لب گفت: 
« برای برجسته‌سازی لب سه روش پروتز، تزریق ژل و تزریق چربی وجود دارد.

در واقع پروتز یک جسم خارجی بوده که به صورت دائمی روی لب باقی می‌ماند و احتمال جابه‌جایی آن بسیار ضعیف است، اما این جسم خارجی ممکن است مقداری حرکات و انحراف‌پذیری لب را محدود کند که در صورت بروز عارضه‌ای، پروتز دچار عفونت شده و باید جسم را خارج کرد.

تزریق ژل روشی موقتی است که در آن از ماده «هیالورونیک اسید» استفاده می‌شود و معمولا بین شش ماه تا یک سال جذب می‌شود. با توجه به نوع ژل، کیفیت و نحوه تزریق احتمال جابه‌جایی بخش پایین لب و گلوله شدن آن وجود دارد.

تزریق چربی با وجود اینکه سخت‌تر انجام می‌شود، نسبت به دو روش دیگر دارای عوارض و مشکلات کمتری است. در روش تزریق چربی که ماده از بدن خود فرد دریافت می‌شود، 50 درصد آن در هفته اول جذب شده و دو مرتبه نیاز به تزریق دارد. در این روش دیگر جسم خارجی در کار نبوده و عفونت نیز در صورت بروز جذب خواهد شد.

پروتز و تزریق ژل به لب، احتمال بروز عفونت در بدن را افزایش می‌دهد. 
پروتز دائمی لب تا زمانی ‌که وجود دارد، احتمال عفونت نیز باقی است.

در مورد تزریق ژل نیز باید گفت در صورتی که طی دوره جذب ژل عفونتی رخ دهد، بسیار خطرناک خواهد بود، زیرا تزریق در سطوح مختلف انجام‌ شده و نمی‌توان مانند پروتز جسم خارجی را بیرون ‌آورد. بنابراین ممکن است سایر نواحی بدن نیز دچار آبسه و عفونت شوند.

پس از برجسته‌سازی لب، در صورت انجام عمل‌ جراحی در یک جای بدن مثل دندان، ممکن است میکروب‌ها وارد جریان خون شده و موجب عفونت در بدن شوند.

بیشتر عمل‌های جراحی پلاستیک غیر ضروری بوده و جنبه زیبایی دارد، اما در برخی مواقع افرادی که دچار شکاف لب یا مشکلات مادرزادی در نواحی لب هستند، برجسته‌سازی لب می‌تواند کمک زیادی به آنها کند.

افراد پس از عمل جراحی لب در ابتدا از ماساژ و دست‌کاری آن ناحیه خودداری کرده و لب را در معرض حرارت و سرما قرار ندهند.»

دکتر علیرضا فدایی نائینی، متخصص جراحی پلاستیک نیز به سئوالات زیر در مورد جراحی زیبایی لب پاسخ می دهد.

از چه موادی برای برجسته سازی لب ها استفاده می شود؟
موادی را که در برجسته سازی لب ها به کار می روند، به طور خلاصه می توان به موارد زیر تقسیم بندی کرد:
- اتولیفن: مواد قابل تزریق که از قسمت درم پوست خود شخص تهیه می شود، خطر حساسیت ندارد و نتایج آن موقتی است، چرا که بدن به سرعت آن را جذب می کند.

- کلاژن: نیاز به تست حساسیت قبل از تزریق دارد، چرا که از بافت های گاوی استخراج می شود و حدود چهار هفته تا سه ماه دوام دارد.

- درمالوژن: از پوست بیمار تهیه می گردد و تا حدودی دوام و ماندگاری بیشتر از کلاژن گاوی دارد. این مواد ساختار سنگینی دارد و گاهی بیمار مجبور می شود که برای خارج کردن آنها مجددا تحت عمل جراحی قرار بگیرد.

روش تزریق این مواد چگونه است؟
در صورت استفاده از هیالورونیک اسید جهت برجسته سازی لب، پس از ضدعفونی کردن لب ها و اطراف آنها به صورت دقیق، با استفاده از سوزن های بسیار ظریف، این مواد در زیر مخاط و پوست و بالای عضله لب تزریق می گردد.

آیا تکنیک های دیگری هم به جز تزریق مواد، برای برجسته سازی لب ها وجود دارد؟
بله، مانند پروتزها که به صورت نوارهایی در داخل لب ها استفاده می شود.

از نسوج مختلفی از خود بدن شخص نیز جهت پر کردن لب ها می توان استفاده کرد، از جمله ساختارهای تاندونی نظیر بعضی از تاندون های اندام فوقانی و بعضی از ساختارهای فاشیایی بدن.

روش جراحی دیگری نیز وجود دارد که طی آن جراح، قسمت های کوچکی از پوست نزدیک لب ها یا داخل دهان را برش داده، خارج کرده و آن را به حجم داخل لب ها اضافه می کند، اما این تکنیک به لب ها زیاد حجم نمی دهد، بلکه بیشتر لب ها را مقداری به سمت بیرون برجسته می کند.

خطرات و عوارض جراحی برجسته سازی لب ها چیست؟
مطالعات متعددی نشان داده اند که برجسته سازی لب ها با چربی به صورت پیوند چربی یکی از بهترین روش های تقریبا دایمی و مناسب است، اما باید از برجسته کردن بیش از حد با این روش پرهیز کرد، چرا که نتایج ظاهری بسیار ناخوشایندی را ایجاد می کند. 

از عوارض تزریق چربی می توان به ایجاد برجستگی های دانه دانه و نیز فرورفتگی ها اشاره کرد.

عوارض مهمی که گاهی ممکن است رخ دهند شامل قرمزی، تورم، خارش در محل تزریق و یا خون ریزی، حرکت پروتزها یا خارج شدن پروتزها از قسمتی از لب است.

البته در اکثر موارد، تورم و کبودی ها طی چند روز تا یک هفته بهبود می یابند. بعضی از بیماران به مصرف بی حس کننده های موضعی نظیر لیدوکایین حساسیت دارند.

در موارد بروز حساسیت آلرژیک به قسمت های حساسیتی کلاژن، از تزریق کلاژن باید پرهیز کرد.

البته احتمال بروز عوارض ناخواسته دیگری نیز وجود دارد که شامل ایجاد زخم، بروز اختلالات انعقادی خون، عفونت و ایجاد بافت اسکار در لب ها است.

در بیمارانی که دیابت، لوپوس و یا بیماری های بافت همبند دارند، یا در بیمارانی که فشارخون شدید و غیر کنترل شده یا عفونت های راجعه تبخال یاتبخال فعال دارند، برجسته سازی لب ها انجام نمی شود.

همین طور در افراد سیگاری به دلیل آنکه روند ترمیم زخم کندتری دارند، احتمال بروز عوارض بیشتر است.
 
پس از تزریق، بیمار باید چه اقداماتی را انجام دهد؟
ورم لب پس از تزریق را می توان با کمپرس سرد مثل کیسه یخ کاهش داد.

می توان از کرم مرطوب کننده برای جلوگیری از خشکی لب بعد از تزریق استفاده کرد.

طی چند ساعت اول پس از عمل، بیمار باید از استفاده از مواد آرایشی لب ها پرهیز کرده و حداقل به مدت 48 ساعت از انجام ورزش سنگین و قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید خودداری کند.

اگر لب در قسمت محدودی بیش از حد برجسته شود، توسط پزشک جراح پلاستیک، آن قسمت ماساژ داده می شود تا یکنواختی لازم در لب به دست آید.