به گزارش تیتربرتر؛ کارنامه نیروهای نظامی:قبل از هر چیز پیش فرض ها را پاک کنید! کارنامه آنها آکنده از نظم، انسجامی قوی و یکپارچه، برنامه محوری در چهارچوب هایی بومی شده که بعضا مفاهیم کارآفرینانه را در تولیدات محصولاتشان در خود حل کرده اند، می باشد. کارنامه آنها خود را در سایه سار امنیت در دریاها، فضا و خاورمیانه نشان داده که در ظل آن، جامعه حیات یافته و این کاملا مشهود است.
مردم را از نظامی ها می ترسانند، اما نظامی ها امروز که دولت مقابل بدعهدی حریف به "دیپلماسی واقع گرایانه" نیاز داشت، با بازی مثال زدنی با کارت های نفوذ منطقه ای خودشان(نگارنده این اقدام نیروهای مسلح را به عنوان الگویی نانوشته جهانی و وجه بلامنازع دیپلماسی واقع گرایانه خاورمیانه یاد می نماید)، اهرم فشار را از بالای سر دولت به دست دولت داده اند، زیر پروبال دولت را گرفته اند(البته که دیپلماسی طاقت فرسای طرف ایرانی جای قدردانی دارد که همه می دانیم). مصاحبه ظریف با سایت انتخاب از نقش پشتیبانی وسیع حاج قاسم در دیپلماسی خواندنیست.
فروش مشقت بار نفت در دهه گذشته گزیده ای از اقدامات آنهاست.
ضعف دولت در ساده ترین اقدامات:
بی کفایتی، بی تفاوتی حتی در توزیع اقلامی مثل تخم مرغ، عدم پاسخگویی شان از چرایی گرانی روزافزون اقلام درحالی که اکنون فروش نفتمان رو به تصاعد نهاده است (۱ میلیون در روز) مایوس کننده است. اما چه می شود گفت...
رییس جمهور آینده چه چیزی از نظامی ها باید یاد بگیرد؟
اگر فردی در ردای ریاست جمهوری بتواند "نظم"، "همت "، "ایمان"، "هدف گذاری و برنامه پذیری"، "اقتدارگرایی"، "وجدان" نظامی ها را البته به صورت "فراجناحی" به دور از کینه حزبی با اتکای بر "تمام رنگ های جامعه"، در حالی که "دانش و تجربه مهره چینی داخلی" را با "کلیدواژه اقتصاد" آذین بخشد و صد البته بتواند " استاندارهای مدنی و اجتماعی لازم را طوری که مردم دچار دلهره نشوند" لحاظ کند، رای من را خواهد گرفت! مدیریت رانتی که یکی از نتایج آن "مهندسی معکوس خصوصی سازی ناقص شبه دولتی و پیمانکاری با قوانین ضعیف حمایت در مقابل کارفرما" تبدیل به دمل چرکین شده است.
پیشنهاد نگارنده:شخص اصلح به مقتضای روحیه آرام و فراجناحی، باید قصدش ظرفیت سازی همگانی بوده، مورد وثوق نظام باشد تا بتواند کار کند و از دستگاه ها کار بگیرد، تسلط ایشان بر مباحث سطح یک نظام تایید شده باشد، دانش عالی اقتصادی داشته باشد تا رخت رخوت را از جامه مندرس اقتصاد تک محصولی کشور درآورد و با ردای متفاوت اقتصادی و کارآفرینانه بپوشاند و این شرطی حیاتی است. چرا که انتخاب شخصی با روال گذشته جواب مشابه اکنون را می دهد
ایشان باید استانداردهای مدنی و اجتماعی لازم را دارا باشد (گواه آن اظهارات و عملکردش می باشد که باید واکاوی کرد).
مجتبی بابادی
