تیتربرتر؛ ساغر آجیلی بازیکن تیم ملی بسکتبال کشورمان است که ما به معرفی اش می پردازیم.
بیوگرافی ساغر آجیلی بازیکن بسکتبال
ساغر آجیلی متولد 1369 ، 30 سال سن دارد. او درباره شروع ورزشش می گوید: «اول دبیرستان بودم که در مسابقات مناطق بازی کردم. خانم عباسی تیم تهران را برای مسابقات اصفهان آماده می‌کرد. ۷ ماه از دوران بازی‌ام نگذشته بود که اول شدیم»
شروع فعالیت ورزشی ساغر آجیلی
تا امروز ۱۵ سال است که بسکتبال بازی می‌کند. «۱۰ سال با تیم تیام بودم، سه سال رفتم نفت آبادان، نامی‌نو اصفهان و بهمن».
برای یک دختر شاید مسیر تهران تا آبادان سخت باشد، اما خانوادۀ آجیلی با پیشنهاد نفتی موافق بودند. «اجداد پدری من عرب هستند و ریشۀ پدری‌ام به خرمشهر و آبادان برمی‌گردد. پدرم ذوق کرد. راسته که میگن خون میکشه»
سوابق ورزشی ساغر آجیلی
امروز بعد از سه فصل بازی کردن در آبادان، از بهترین خاطرات بسکتبالی‌اش در این شهر می‌گوید «بخاطر آب آبادان، نصفِ موهام ریخت! خیلی آرامش داشتم و از دوران بازی‌ام راضی بودم. خودِ آبادانی‌ها حرفش که می‌افته میگن خاک ما گرمه، همه رو می‌گیره»
حدود ۱۰ سال پیش از تیام به تیم ملی دعوت شد، چون لقب یکی از امتیازآورترین بازیکنان جای چانه‌زنی نداشت. «اولین روزی که وارد اردو شدم بچه‌هایی که قدیمی‌تر بودند بهم گفتن فکر نکنی رسیدی تیم ملی، حالا حالا‌ها باید بدویی. تقریباً از دو سال پیش متوجۀ حرفشون شدم!».
با نفت و نامی‌نو قهرمانی و نایب قهرمانی دارد و با بهمن هم سال گذشته قهرمانیِ دیگر بدست آورد. پارسال راه طولانی ساغر آجیلی از دختران شایسته در «نسل سوخته»، برای رسیدن به تیم ملی، طولانی‌تر شد و قید تیم ملی بسکتبال را زد. حالا شاید در سه نفره که مدت‌ها رنک اول ایران بود، رویایش محقق شود و بتواند حقش را بگیرد.
مصاحبه جدید ساغر آجیلی
بازیکن تیم بسکتبال گروه بهمن گفت: حضور بازیکنان خارجی در لیگ فرصت خوبی برای ماست، آینده بسکتبال ایران روشن است.
ساغر آجیلی، بازیکن تیم گروه بهمن، درباره صعود تیم‌شان به فینال رقابت‌های لیگ برتر در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری برنا اظهار کرد: خیلی خوشحالم که تلاش‌هایمان نتیجه داد و امسال هم موفق شدیم راهی فینال شویم. قطعا فینال جذابی را خواهیم داشت امیدوارم همین روند‌مان را ادامه دهیم تا مانند فصل قبل روی سکوی قهرمانی قرار بگیریم.
آجیلی با اشاره به سطح فنی لیگ اضافه کرد: امسال با اینکه کرونا بود و مسابقات هم به شکل متمرکز برگزار شد انتظار می‌رفت که استقبال کمی از سوپر لیگ زنان صورت بگیرد اما خوشبختانه برعکس شد و اتفاقا تعداد تیم‌ها بالا رفت و در کنار آن بازیکن‌های خارجی هم جذب اکثر باشگاه‌ها شدند که بسیار لیگ را جذاب کرده بود. برخی از این گلایه دارند که با این کار فرصت را از بازیکنان ایرانی گرفتیم اما من معتقدم حضور بازیکنان خارجی از هر جهت به سود لیگ ایران بود و باید از این فرصت‌ها به خوبی استفاده کرد.
مطالب مرتبط:
عضو تیم‌ملی در پایان در رابطه با آخرین وضعیت تیم‌ملی توضیح داد: تیم‌ملی به ویژه سه به سه خیلی خوب پیش می‌رفت اما کرونا همه چیز را بهم زد. ما حتی شانس المپیکی شدن را هم داشتیم اما با شیوع کرونا و لغو ایونت‌ها دیگر نمی توانیم رنک مان را ارتقا دهیم. اما رشد بسکتبال زنان در سال‌های اخیر نشان دهنده آینده روشن برای این رشته است.
اول این را بگویم انتظار همه بچه های بسکتبال بانوان این است که زحماتشان دیده شود، وقتی پوشش رسانه ای قوی باشد کیفیت بازی هم بالاتر می رود، اسپانسرها حضور پیدا می کنند. حالا اینکه رسانه ها به بنده لطف داشتند هم پیگیری رسانه ها بوده و هم اینکه آنهایی که از نزدیک مرا می شناسند می دانند روابط عمومی خوبی دارم. این شاید باعث شده رسانه ها بیشتر به من توجه کنند.
*فکر می کنم کیفیت بازیها و درخشش شما هم تاثیر گذار بوده
لطف شما هست که اینطور می گویید، ولی درکل بسکتبال بازی گروهی است و همه تیم در کنار هم زحمت می کشند. مثلا در همان بازی مقابل نامی نو، شما دیدید کل تیم همدل زحمت کشیدند تا با یک امتیاز بیشتر برنده باشیم. من به عنوان بازیکن، همه تلاشم را می کنم که گروه و تیم ما موفق باشد.
*واکنش اعضای خانواده به حضور شما در بسکتبال حرفه ای چیست؟ بازیها را دنبال می کنند؟
پدر و مادرم همیشه بازیهایم را به دقت دنبال می کنند، آنها همه ی، هم تیمی ها و حتی بازیکنان تیم های حریف را می شناسند. برادرم هم که مربی فوتبال است او هم همواره تشویقم می کند. واقعا اعضای خانواده ام پشتوانه خیلی مهمی برای حضور من در ورزش قهرمانی و بسکتبالم بودند. آنها در هر بردی کنارم شاد بودند و بعد از هر باختی باعث دلگرمی ام شدند تا با امید و تلاش بیشتری برگردم.
چطور خانواده نامتان را برای بسکتبال ثبت نام کردند؟ ناراحت نشدید؟
هنوز هم عاشق فوتسال هستم و حتی در سال سوم راهنمایی به تیم ملی فوتسال دعوت شدم، ولی همانطور که شما گفتید خانواده مرا در کلاس بسکتبال ثبت نام کردند چون این رشته را هم دوست داشتم و آسیب های و صدمات ورزشی کمتری به همراه دارد. خدا را شکر که در اینجا هم موفق بودم. 10 سال سابقه لیگ برتری و 5 سال لیگ دسته پایین تر به همراه حضورم در تیم ملی از سن 18 سالگی افتخاراتی بود که کسب کردم و خودتان می دانید مشکل عدم تصویب پوشش بازیکنان بسکتبال بانوان جلوی اعزام به خیلی از رقابت ها را گرفت. شاید اگر قضیه اعزام حل می شد ما برای کشور افتخار آفرین می شدیم.
بسیاری از بستگانتان مهندس و دکتر هستند، اینکه شما و برادرتان به سمت ورزش رفتید بازخورد بدی از سمت آنان نداشت؟
پسرعمویم، مصطفی آجیلی فوتبالیست بود و در تیم برق شیراز بازی می کرد، بنده و برادرم هم که در بحث ورزش فعال هستیم ما سه عضو به طور حرفه ای دنبال ورزش رفتیم و بقیه بستگان خیلی به ما احترام قائل هستند و همیشه ما را تشویق می کنند. البته خودم لیسانس تربیت بدنی دارم و از تابستان سال پیش در آموزش و پرورش استخدام شدم.
شما به همراه صنعت نفت و گروه بهمن اعزام به مسابقات باشگاه های بسکتبال غرب آسیا را داشتید.
بله با صنعت نفت عازم اردن شدیم چون اولین تیم بسکتبال بانوان ایران بودیم که اعزام شدیم تجربه زیادی نداشتم و آنطور که باید ظاهر نشدیم اما سال بعد به همراه گروه بهمن اعزام شدیم اکثرا همان بازیکنانی بودند که سال قبل در غرب آسیا حضور داشتند و بازیهای خیلی بهتری به نمایش گذاشتیم.
شما در بازه ای که این تیم حضور داشتید با ریزش موهایتان مواجه شدید؟ چرا؟
بله، به خاطر شرایط جوی و مشکل آب آنجا که نمک زیادی دارد و ما به این خاطر که دو جلسه تمرین روزانه داشتیم باید حتما دوش می گرفتیم این مسئله باعث ریزش موهایم شد خدا را شکر الان خیلی بهتر شده است. ولی با وجود همه مشکلات، تجربه قهرمانی با تیم صنعت نفت و خونگرمی مردم آبادان را هیچ وقت فراموش نمی کنم.
شما این فرصت را داشتید در تیم ملی بسکتبال ادامه بدهید و به مسابقات بین المللی اعزام شوید اما به یکباره خداحافظی کردید.
واقعا خداحافظی از تیم ملی بسکتبال بانوان برای خودم خیلی سخت بود و دوست نداشتم این اتفاق بیفتد اما به هر حال این اتفاق عملی شد و من در هر حال برای تیم ملی آرزوی موفقیت دارم.
در زمان خداحافظی به نسل سوخته بسکتبال بانوان اشاره کردید، این افراد چه کسانی هستند؟ چرا شما خودتان را جزو این گروه می دانید؟
شما جای من، 10 سال پای ثابت تیم ملی بسکتبال باشید اما به خاطر مشکل عدم تصویب پوشش توسط فدراسیون جهانی، عملا فقط به دورهمی بروید. به خودتان نمی گویید نسل سوخته؟ البته نسل قبل ما هم به خودشان نسل سوخته می گویند، اما این عقیده شخصی ام است که هم نسلان من در تیم ملی بسکتبال بانوان نسل سوخته هستند. شما به تیم ملی می روید که اعزام به مسابقات شوید و استعدادهایتان را نشان بدهید و برای کشورتان کسب افتخار کنید ولی این شانس برای ما فراهم نبود.
در یکی از نظرسنجی های که انجام شد شما به همراه خانم وکیلی و اسماعیل زاده کاندیدای محبوب ترین بازیکن لیگ برتر بسکتبال بانوان بودید.
واقعا فکر می کنم آقای مقیمی و فدراسیون در آن مقطع کار زیبایی انجام دادند و در هر دسته بهترین بازیکنان را به تفکیک مشخص کردند و تندیس های بسیار زیبایی هدیه دادند. این باعث افتخارم بود که در بخش محبوب ترین ها کاندید بودم و در تیم منتخب سال حضور داشتم و تندیس گرفتم. امیدوارم این موارد دوباره تکرار شود.
در اینستاگرام هم مخاطبان توجه خوبی به شما دارند. البته محتواهای خوبی هم دارید.
ته در صفحه اینستاگرام واقعا برای مخاطبانم وقت می گذارم و سعی می کنم اگر کمکی از دستم برمی آید انجام بدهم. چون در خانواده مادری ام همه به شعر و شاعری علاقه زیادی دارند طبیعتا این طبع به من هم رسیده و در پست ها و انتخاب ویدیوها سعی می کنم ادبیات کشورم را به نمایش بگذارم. شعری که مخاطب از خواندن آن لذت ببرد. همه اینها باعث شده که خیلی ها برای موفقیت و برنده شدن در بازیها برایم دعا کنند که واقعا از آنها تشکر کنم.
یکسری از بازیکنان و استعدادهای جوان از شهرهای خیلی دور برایم پیام می فرستند و از من می پرسند چطوری به موفقیت برسند؟ در بعضی شهرها شاید مربی بسکتبال هم ندارند. من هم در حد توان به آنها کمک می کنم. امیدوارم به این استعدادها توجه بشود که برای کشور افتخار آفرینی کنند.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآرونده: علی اکبر رضایی
