تیتربرتر؛ در صورتی که کودک دچار ناهنجاری اسکلتی ( نه فقط دندانی) همانند کوچک ویا بزرگ بودن هر یک از فکها نسبت به یکدیگر، باریک بودن فک بالا و یا انحراف فک پایین به طرفین باشد درمان وی باید در محدوده سنی 12-7 سالگی انجام شود.
ارتودنسی روشی برای خلق طرح لبخند زیبا و جذاب روی لب ها است که دندان های زیبا و صاف را هدیه می دهد. انواع مختلفی دارد که شامل ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک است.
ارتودنسی چیست؟
علم تصحیح روابط نامناسب فک و دندان و جفت و ردیف کردن دندان های نامنظم است. درنهایت، با انجام ارتودنسی مشکلات مربوط به نظم، ترتیب و قرارگیری دندان ها در فک برطرف شده و فرد می تواند با کیفیت بهتری غذا بخورد و از زیبایی بیشتری هنگام صحبت کردن و لبخند زدن برخوردار باشد.
بهترین زمان ارتودنسی چه زمانی است؟
زمانی که ساختمان های صورت در حال رشد هستند، ارتودنسی راحت تر و ساده تر انجام می شود و در زمان کمتری موفقیت بالاتری خواهد داشت.
سن مناسب در دخترها قبل از ۱۳ سالگی و در پسرها قبل از ۱۵ سالگی است. اگر این زمان سپری شود تصحیح روابط به زمان و انرژی بیشتری نیاز دارد. البته در سنین بالا تر، بیشترین هدف درمان، مرتب کردن دندان ها و در سنین پایین تر بیشترین هدف درمان، رفع اختلالات فکی و تغییر چهره است.
دوره درمان ارتودنسی چند سال است؟
درمان به طورمعمول حدودا یک سال ونیم تا ۲سال و نیم طول می کشد، البته به دنبال آن برای حفظ روابط بین دندانی باید تا مدتی از پلاک نگهدارنده استفاده کرد. همانطور که گفته شد، مدت و زمان بستگی به نوع درمان و سن بیمار هم دارد.
درمان های ارتودنسی به چند صورت است؟
به ۲صورت: ۱. متحرک ۲. ثابت
روش متحرک به طور معمول برای دختران از ۹ تا ۱۰ سالگی و برای پسران از ۱۰ تا ۱۱ سالگی مناسب است. همچنین درمان از طریق روش ثابت برای دختران ۱۲ تا ۱۳ سالگی(به بعد) و برای پسران ۱۲ تا ۱۴ سالگی(به بعد) انجام می شود.
ارتودنسی متحرک چیست؟
از فک بالا و پایین بیمار قالب گرفته شده و پلاک بالا و پایین ساخته می شود. این روش مزیت های خاص خود را دارد؛ از جمله بیمار می تواند هنگام غذا خوردن آن را از دهانش بیرون آورده و بعد از استفاده ازمسواک و نخ دندان دوباره در دهانش بگذارد. این روش برای افرادی که سن کمتری دارند بهتر است، زیرا علاوه بر مشکلات دندانی، می تواند ناهنجاری های استخوانی فک ها را نیز رفع کند ولی در انجام حرکات دندانی محدودیت دارد.
مطالب مرتبط:
کدام نوع درمان ارتودنسی ارجحیت دارد؟
هر کدام از این روش های درمانی موارد تجویز خاص خود را دارد. روش متحرک بیشتر برای بیماران زیر ۱۲ ۱۴ سال کاربرد دارد و بعد از آن به دلیل تثبیت نسبی ساختمان های استخوانی فک ها عملا روش ارتودنسی متحرک تاثیر زیادی دربر نخواهد داشت. برای بیمارانی که بالاتر از این سن هستند معمولا درمان ثابت تجویز می شود تا دندان ها در وضعیتی منظم تر در فک قرار گیرند.
اگر در سنین بالا نیاز به تصحیح وضعیت استخوان فک ها وجود داشته باشد (که در بسیاری از موارد در سنین پایین تر با درمان های معمولی و ارزان تر، ارتودنسی متحرک درمان پذیر هستند). علاوه بر درمان ارتودنسی ثابت، جراحی فک نیز مد نظر قرار می گیرد که توسط متخصص جراحی دهان و فک و صورت انجام می شود.
ارتودنسی ثابت چیست؟
دراین نوع ارتودنسی اجزای کوچکی به نام «براکت» توسط مواد دندانپزشکی روی سطح دندان چسبانده می شود و بدون اینکه به دندان آسیبی برساند، توسط سیم ها و کش هایی مخصوص، دندان ها به سمت مورد نظر سوق داده می شود. در این روش همه این اجزا ثابت بوده و بیمار نمی تواند به صورت دلخواه آنها را از دهان خود خارج کند. این روش معمولا برای درمان های دندانی قابل اجراست، زیرا علاوه بر حرکت دادن دندان ها، ریشه های آنها را هم حرکت می دهد، بنابراین ارتودنتیست کنترل بیشتری روی دندان ها دارد.
مزایای ارتودنسی ثابت
ارتودنسی ثابت همانطور که میدانید، برای صافتر شدن دندانها به کار میرود. این ارتودنسی علاوه بر زیبایی بخشیدن به نتیجه کار، سبب تامین بهداشت دهان و دندان شده و سبب کاهش خطر ابتلا به بیماریهای لثه میشود. جالب است بدانید که استفاده از ارتودنسی ثابت معمولاً تضمینی است برای آن که دندانها درست در محل مورد نظر قرار بگیرند و امکان برگشت دادنها نیز به حالت اولیه، بسیار اندک باشد، گزینه مناسبی است.
استفاده از ارتودنسی ثابت به دلیل آنکه دندان را در جهتهای کنترل شدهای حرکت میدهد، امنیت بیشتری داشته و خطر آسیب به دندان را نیز کاهش میدهد. از نکات مهم درمورد درمان با ارتودنسی ثابت آن است که تمیز کردن دندانها پس از تکمیل دوره درمانی، بسیار آسانتر بوده و درنتیجه، طول عمر دندانها افزایش پیدا میکند.
معایب ارتودنسی ثابت
معمولاً دوره درمانی ارتودنسی ثابت نسب به نوع متحرک آن، طولانیتر است. ارتودنسی ثابت معمولاً با درد موقتی همراه است که با جا باز کردن سیم و بریسها، این درد کاهش یافته و از بین میرود. البته این درد هربار در حین ویزیت نیز به سراغ شما خواهد آمد، آن هم زمانی که دکتر قصد دارد دوباره براکتها و بریس شما را محکمتر کند تا از محل قرارگیری آنها، مطمئن شود.
اگر در دوره درمان خود با ارتودنسی ثابت بهداشت دهان و دندان خود را به خوبی رعایت نکنید، ممکن است اثر بریسها بر روی دندان باقی مانده و سبب تغییر رنگ دندانها شود که چهره خوشایندی نخواهد داشت. دشواری برای خوردن غذا نیز از دیگر معایب استفاده از ارتودنسی ثابت است. طی درمان مشاهده شده است که برخی افراد در تکلم نیز دشواریهایی داشتهاند. یکی دیگر از معایب این نوع ارتودنسی، امکان شکستن آن در اثر خوردن و گاز زدن خوردنیهای سفت و محکم است که هزینه اضافی برای بیمار به همراه خواهد داشت.
عوارض ارتودنسی چیست؟
بیمارانی که متقاضی درمان ارتودنسی هستند باید بهداشت بسیارخوبی داشته باشند، چون در شرایط قرارگیری پلاک های متحرک و به خصوص براکت و سیم های ثابت رعایت بهداشت دهان مشکل تر می شود و اگر بیمار دقت و تمرکز کافی در رعایت بهداشت خود نداشته باشد، دندان ها زیر براکت و سیم های ارتودنسی به سرعت دچار پوسیدگی می شوند.
مشکل بعدی احتمال برگشت درمان است. به اصطلاح «برگشت» بخشی جدایی ناپذیر از درمان ارتودنسی است. این وضعیت درصورتی که بیمار دستور متخصص را برای استفاده منظم از پلاک های نگهدارنده بعد از درمان ثابت نادیده بگیرد یا در بیمارانی که توسط دندانپزشک غیرمتخصص ارتودنسی درمان شده اند، مشاهده می شود.
آنچه دیگران می خوانند:
گردآورنده : مریم بالوی فیلی