پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
جمعه, ۰۸ فروردين ۱۳۹۹ ۰۱:۱۲
۱۰
۵
نسخه چاپی
عملکرد سیروس مقدم:

نقد و بررسی سریال پایتخت 6

عملکرد سیروس مقدم:
فصل ششم سریال پایتخت به نویسندگی محسن تنابنده و به کارگردانی سیروس مقدم تولید شده است و در تعطیلات نوروزی هر شب از شبکه یک پخش می شود. اما این سریال در همین چند قسمت ابتدایی حواشی و جنجال های زیادی داشته است.

سرویس فرهنگ و هنر تیتربرتر؛ اخیرا مهناز افشار نیز در توییتر از سریال پایتخت ۶ انتقاد کرد. در قسمت زیر جزئیات نقد سریال پایتخت ۶ توسط مهناز افشار بازیگر زن را قرار داده ایم.

نقد سریال پایتخت ۶

مهناز افشار با توئیت کردن این مطلب نسبت به سریال «پایتخت ۶» نقد کرد.

واکنش سیروس مقدم به شوخی های سیاسی سریال پایتخت

سیروس مقدم کارگردان سریال پایتخت گفت : «یکی از دلایل محبوبیت سریال «پایتخت» و کاراکتر هایش نیز در همین مقام می‌ گنجد. پایتختی‌ ها با تکیه بر مسائل روز مردم و جامعه و طرح انتقادات و دلخوری‌ ها، توانسته‌ اند بخش وسیعی از جامعه را نمایندگی کنند و حرف دل مردم را با زبان طنز و شوخی و گاهای گزنده مطرح کنند،

زیرا وظیفه طنز نیز همین است؛ طرح موضوعات و درد و رنج‌های بشر با زبان شیرین و امید بخش. اگر با همین دیدگاه به «پایتخت» و خطوط قرمز نگاه شود، «پایتخت» نه تنها مخرب و ویرانگر نیست که امید بخش و آرام‌ کننده روح و روان آدم‌ هاست. مخاطبان بعد از دیدن «پایتخت» کاملا شیرین شده و ساعاتی را از نومیدی فاصله می‌گیرند و احساس می‌ کنند که «پایتخت» حرف دل آن‌ ها را می‌زند. همین آرامش ذهنی و روانی مردم منجر به آرامش و امنیت جامعه و سرزمین‌ مان می‌ شود.»

وی همچنین درباره جابه‌جایی خط قرمزهای تلویزیون توسط سریال «پایتخت» با اشاره به شوخی‌ها و تحلیل‌هایی که در فضاهای مختلف از جمله فضای مجازی صورت می‌گیرد، گفت: «در زمانه‌ای که شما در فضای مجازی انواع و اقسام شوخی‌ها و تحلیل از حوادث و وقایع روزمره را با لحن‌های مختلف شاهد هستید، تلویزیون ما نمی‌تواند و نباید ارتباطش را با مخاطب میلیونی‌اش که به فضای مجازی هم دسترسی دارند قطع کند و یا از زمانه خود عقب بیفتد. تلویزیون می‌تواند خود را با شرایط واقعی روز جامعه همراه کند و با حفظ شئونات اخلاقی و ضوابط انسانی و اجتماعی و با تکیه بر قانون و شرع و عرف رایج، مهم‌ترین موضوعات روزمره جامعه را مطرح کند.»

سلمان خطی داستان پایتخت 6 را لو داد!

من نقی معمولی‌ام تو چطور؟

سریال پایتخت در حال پخش شدن از تلویزیون است و من به «نقی» فکر می‌کنم. چقدر این نقی آشناست و چقدر فامیلی هوشمندانه‌ای دارد: «معمولی». او یک کاراکتر خاص نیست. معدل و میانگین جامعه ماست. نقی معمولی یعنی من و یعنی تو. چرا چنین چیزی می‌گویم؟ به نقاط شباهت نقی معمولی به میانگین جامعه ایرانی دقت کنید:

نقی معمولی راجع به همه چیز اظهار نظر می‌کند. تا حالا چنین دیالوگی از او نشنیده‌‌ایم: من نمی‌دانم باید فکر کنم. نقی معمولی جهان کوچکی دارد یعنی وقتی راننده نماینده مجلس می‌شود طوری رفتار می‌کند که نماینده مازندران در پارلمان است و نماینده پارلمان در مازندران! روی ماشینش پرچم ایران می‌گذارد مانند ماشین روسای جمهور و کلت و هفت تیر به کمر می‌بنندد.
نقی معمولی اعتماد بنفس دارد در سطح لالیگا. نقی پارتی بازی می‌کند؛ از همسرش می‌خواهد که خبر بازگشت وی را از حج در اخبار استانی بگوید! حالا اگر نمی‌تواند در مشروح اخبار دست کم در خلاصه اخبار!
نقی معمولی می‌خواهد همیشه بالا باشد: از اصرار بر هِد فامیل بودن تا سرگروه شدن در تمرین قبل از رفتن به حج.
نقی معمولی راحت دروغ می‌گوید! حتی برای رفتن به خانه خدا هم دروغ می‌گوید آن هم دقیقا شب قبل از رفتن! نقی معمولی کتاب نمی‌خواند! همین! خیلی ساده!
و از همه مهم‌تر؛ نقی معمولی خود تعمیم یافته ندارد. راجع به این بیشتر صحبت می‌کنم.

البته نقی معمولی ویژگی‌های مثبت نیز دارد:
خانواده دوست است.
به بزرگ‌ترها احترام می‌گذارد.
گاهی اوقات رفتار اخلاقی و جوانمردانه دارد.
زحمت‌کش و جنگنده است برای خانواده‌اش می‌جنگد.
روی خانواده اش تعصب خاصی دارد.

دیدید؟ نقی معمولی نماد جامعه ایرانی است. معدل و میانگین جامعه ماست. بسیار شبیه به من و تو.

تجویز راهبردی:
از میان همه مختصات نقی معمولی، یا به عبارت بهتر از میان همه مختصات خودم و شما می‌خواهم به مساله عدم شکل‌گیری «خود تعمیم یافته» اشاره کنم.
مقصود فراستخواه، جامعه پژوه معاصر ما معتقد است: توسعه یافتگی محصول نوعی آگاهی میان فردی و فرافردی است. یا به تعبیر من توسعه حاصل وجود «خودِ تعمیم یافته» است. بگذارید مثالی بزنم: وقتی درک می‌کنم علاوه بر من و خانواده من، افراد دیگری نیز در این مجتمع آپارتمانی زندگی می‌کنند. از آن لحظه به بعد همانطور که حواسم به خودم و خانواده‌ام است، ملاحظه همه ساکنان آپارتمان را می‌کنم. اینجاست که به خود تعمیم یافته رسیده‌ام. نحوه رفت‌و‌آمد و صدا و استفاده از فضای مجتمع مسکونی، به نحوی خواهد بود که دیگران را هر لحظه در کنار خودم می‌بینیم.
در خود محدود، من به عنوان پدر فقط فرزندم را به خاطر نسبت خونی، مورد توجه قرار می‌دهم ولی در خود تعمیم یافته، همسایه و همشهری را صاحب حق وحقوق می‌دانم و دستیابی به خود تعمیم یافته حاصل تامل، تمرین و تجربه است.

پس سه پیشنهاد دارم:
برای تامل: کتاب خودمداری ایرانیان را بخوانیم.

برای تمرین: یک ماه تمرین کنیم که خانواده دیگران را خانواده خود بپنداریم. آنگاه آیا همان رفتاری را می‌کنیم که با وی می‌کنیم؟

برای تجربه: به گونه‌ای رفتار کنیم که برای نسل بعدی یک الگوی متفاوت رفتاری باشیم. آدم‌ها بر اساس تجربه زیسته‌شان می‌آموزند که چه کاری خوب است و چه کاری بد. بحران کرونا زمان بسیار مناسبی است برای تجربه خود تعمیم یافته. یعنی درک کنم که هر رفتار ساده می‌تواند باعث مرگ دیگری شود.

فقط همین را بگویم که این خود تعمیم یافته بسیار مهم است: ما همیشه از خویشاوندگرایی و پارتی‌بازی می‌نالیم. همیشه می‌شنویم که در کشور امکان اجماع نظر وجود ندارد. از قبیله سالاری و قوم‌گرایی گله می‌کنیم. از اینکه دموکراسی در ایران شکل نمی‌گیرد ناراحتیم. یکی از مهم‌ترین بلوک‌های سازنده فرآیند توسعه یافتگی (اجماع نظر، دموکراسی، شایسته سالاری) دستیابی به این خود تعمیم یافته است. تا من تو را درک نکنم و تا تو من را نفهمی و تا به من تعمیم یافته نرسیم توسعه دشوار خواهد بود. البته توسعه یافتگی شروط دیگری نیز دارد و من منکر نقش نظام کشورداری و ... نیستم.

در سریال پایتخت همای سعادت همنشین نقی معمولی است اما در دنیای واقعی همای سعادت (توسعه یافتگی) روی دوش نقی معمولی (من و تو) نخواهد نشست. باید از خودمداری به دیگرفهمی و دگرپذیری مهاجرت کنیم. همه ما یک خانواده بزرگ داریم به نام ایران و خانواده‌ای بزرگ‌تر به گستردگی جهان‌.

دکتر مجتبی لشکربلوکی



+ 10
مخالفم - 20
نظرات : 5
منتشر نشده : 0
 
gb
+0
unlike
-0
حمید ۹۹/۱۰/۱۲ - ۱۴:۰۴
پاسخ
comments کارگردانی سریال هایی همچون پایتخت بگونه ای هست که انگار کارگردان برنامه کودک ساخته، وقتی با سریال های خارجی مقایسه میشه انگار به شعور مخاطب توهین شده ، این حجم از کش دادن فیلم تو تمامی سکانس ها واقعا انسان رو به فکر فرو میبره، نوع فیلم برداری و نمایشنامه فوق العاده ضعیف، اگر پلشتی های جامعه رو بخوایید در قالب طنز ببینید، به نظر من مثلا شخصی مثل حامد اقبالی از همه شما موفق تره ،واقعا حیف بودجه که بخواد برای مزخرف های این چنینی خرج بشه، حرومه- جالبه که مردم از بس سریال خوب ندیدن همین رو بهترین میدونن،.
 
 
ir
+0
unlike
-0
سارا ۹۹/۰۱/۱۸ - ۰۰:۰۶
پاسخ
comments پایتخت پنج منسجم بود و موقعیت های کمدی در خدمت خط کلی داستان بود. ولی پایتخت شش یه خط مشخص داستانی نداره، در واقع معلوم نیست موضوع اصلی روی چی تمرکز داره، فقط یه سری موقعیت های کمدی پراکنده است که بدون انسجام کنار هم قرار گرفتند. موقعیت هایی که بعضی وقتها به خاطر تکراری یا کش دار بودن حتی چندان خنده دار هم نیستند.
 
 
ir
+0
unlike
-0
مهدیه ۹۹/۰۱/۱۱ - ۲۲:۰۵
پاسخ
comments درسته پایتخت سریال پرطرفداریه...
و هدفش خندوندن مردمه ولی اخه خندون مردم به چه قیمتی به قیمت تغییر دادن فرهنگشون...این فیلم در کنار نکات مثبت نکات منفی هم داشته که بهتر بود نباشن
بهتاش مادرشو با اسم کوچیک صدا میزنه و به بزرگترا توهین میکنه...خالکوبی و تریاک...عادی سازی روابط دختر و پسر...پنهان و کاری و دروغ و...
 
 
ir
+0
unlike
-0
فری ۹۹/۰۱/۱۱ - ۱۱:۰۴
پاسخ
comments منم خوشم نیومد ارسطو تو کار خلاف رفته واضح و روشن نشون میدن. بهتاش دخترارو گول میزنه . زود همه به هم میپرن..... خوب نیست تو تلویزیون این چیزا
 
 
ro
+0
unlike
-0
حمیدرضا پناهلو ۹۹/۰۱/۰۹ - ۲۲:۱۸
پاسخ
comments سلام جداً این سریال تبلیغ تریاک رو میده سریال اموزنده نیست
 

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری