پایگاه خبری تحلیلی تیتربرتر

تقویم تاریخ

امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۹ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
چهارشنبه, ۲۲ آبان ۱۳۹۸ ۰۹:۵۲
۱۰
۰
نسخه چاپی

نقدی بر فیلم سینمایی مطرب

نقدی بر فیلم سینمایی مطرب
مصطفی کیایی از جمله کارگردانانی است که در سالهای اخیر با انتخاب ژانر کمدی در ساخت فیلم تنها به فروش حداکثری گیشه فکر کرده است و اکنون فیلم مطرب را در پرده سینما برده است.

اکران فیلم مطرب ساخته مصطفی کیایی بعد از انجام اصلاحات و رفع نواقص فنی از پانزدهم آبان ماه در سینماهای سراسر کشور آغاز شده است. مطرب یک کمدی اجتماعی است که به چند دهه از زندگی خواننده‌ای می‌پردازد که نقش آن را پرویز پرستویی بازی می‌کند.

در «مطرب» پرویز پرستویی، الناز شاکردوست، مهران احمدی، حسین امیدی، امین مقدم و محسن کیایی به ایفای نقش می‌پردازند. مصطفی کیایی نویسنده فیلم‌نامه، حسین جلیلی مدیر فیلمبرداری، مهدی موسوی طراح صحنه و لباس، عباس عباسی طراح گریم، امیرنوبخت صدابردار، سجاد رحیمی مدیر تولید و محمد ابراهیمی مدیر تدارکات این فیلم هستند.

titrebartar.com

 

خلاصه فیلم

مردی به نام ابراهیم خواننده قبل انقلابی است که با شروع انقلاب قادر به ادامه دادن خوانندگی نیست. حالا فرصتی پیش آمده تا در استانبول کنسرت خود را برگزار نماید و به آرزوی دیرینه خود برسد و ...

نقد فیلم

مطرب آخرین ساخته مصطفی کیایی است که پیش از این آثاری همچون بعد از ظهر «سگی سگی»، «ضد گلوله»، «خط ویژه»، «عصر یخبندان»، «بارکد» و «چهار راه استانبول» را در پرونده کاری خود داشته است.

قبل از پرداختن به فیلم مطرب ابتدا باید اذعان کرد که می بایست کم کم نگران سینمای ایران شد چرا که به نظر می رسد در حال بازگشت به همان دوران سخیف و تاریک سینمای ایران در اوایل دهه هشتاد مثل فیلم «چارچنگولی» و حتی فیلم فارسی های زمان قبل از انقلاب می باشیم. فیلمهایی مانند «رحمان 1400» ، «لس آنجلس-تهران»، «تگزاس» و به تازگی هم «مطرب» بیش از پیش این نگرانی را بیشتر می کند. خاطرم هست زمانی بر روی  فیلمهایی مانند: مرد عوضی ، مومیایی 3 ، مارمولک و ... برچسب مبتذل را قرار دادند و حال باید دید برای این فیلمها چه برچسبی را می توان قرار داد؟ 

کیایی هم مانند کارگردانانی همانند: سامان مقدم ، ابوالحسن داوودی ، مسعود اطیابی ، منوچهر هادی و ... که فقط به گیشه فکر کرده اند و در ژانر کمدی در سالهای اخیر اقدام به تولید فیلم کرده اند، سعی کرده است تا از فرمول موفق و گیشه پسند سالهای اخیر یعنی پرداخت به زمان پیش از انقلاب و دهه شصت، سفر به کشورهای خارجی و استفاده از بازیگران خانم خارجی استفاده نماید و کیایی برای رسیدن به گیشه حداکثری، معجونی از تمامی این فرمول را استفاده کرده است که نتیجه فیلمی مبتذل و لوده وار می باشد که مخاطب را از این کارگردان که سابق بر این فیلمهای تقریبا خوبی همانند خط ویژه و عصر یخبندان را در کارنامه خود داشته است نا امید می کند. 

titrebartar.com

فیلمنامه

از فیلمنامه شروع می کنیم که بسیار ضعیف و با وصله و پینه به هم وصل شده است. هیچ یک از شخصیتهای داستان عمق ندارند. فیلم یک مسیر فکری و خط مشخص را طی نمی کند و داستانهای جانبی فیلم آنقدر زیاد و پر رنگ هست که مخاطب را درگیر خود می نماید ولی بدون هیچ دلیل خاصی او را سرگردان در قصه رها می کند و با یک پایان آبکی سرو ته قضیه را جمع می کند.

داستان مهاجرت دختر خانواده، سوء استفاده آقازاده ها از قدرت سیاسی،‌ داستانهای عشقی و... همگی در کنار داستان اصلی و به شکل بسیار پر رنگ در طول فیلم مطرح شده که نتیجه آن تنها طولانی شدن زمان فیلم، از دست دادن تمرکز مخاطب و در نتیجه نگاه کردن به ساعت برای تمام شدن هر چه زودتر فیلم می گردد. منطق مشخصی در پشت داستان فیلم وجود نداشته و مشخص نیست پسر خانواده چگونه با خواننده ترک آشنا شده و با چه منطقی خواندده ترک با آن شهرت و ثروت حاضر به پذیرش یک پرستار مرد ایرانی برای کودک خود کرده است و عاشق او هم می شود. یا با منطق بسیار پیش پا افتاده و لوده ابراهیم که سالها نتوانسته بود در ایران خوانندگی کند موفق می شود به عنوان نماینده فرهنگی ایران و فقط با دادن آهنگهای مرحوم بسطامی به ترکیه سفر کرده تا کنسرت خود را در آنجا اجرا کند.

بیشتر بخوانید: فیلم خانه پدری روایتگر تعصبات ناموسی در خانواده

بازی های خوبی نیز از بازیگران فیلم شاهد نیستیم و البته زمانی که کل فیلم با ساختاری ضعیف تکمیل شده و به هم وصل شده نمیتوان از بازیگران هم انتظار بازی خوب داشت.

titrebartar.com

پرویز پرستویی عزیز که فیلم ضعیف لس آنجلس – تهران را هم پیش از این بازی کرده بود، در این فیلم نیز خوش ندرخشیده است و امیدوارم شاهد حضور او در فیلمهای موفق باشیم. محسن کیایی همان بازی قدیمی و الناز شاکردوست هم مانند سابق با بیان ضعیف و ادای نقش را در آوردن هنوز نتوانسته است به بازیگر خوبی تبدیل شود.

از لحاظ تکنیک هم نمی توان چیزی در فیلم پیدا کرد. تدوین، فیلمبرداری، نورپردازی، موسیقی و... همه چیز در سطح معمولی، خطی، تکراری و بدون خلاقیت بوده که به کسل کننده  کردن داستان کمک شایانی می کند. 

در پایان به این مطلب بسنده می کنم که اگر چه ما قائل به دسته بندی فیلمها شدیم و برخی فیلمها را در دسته تجاری و مخاطب پسند قرار دادیم و اگر چه رسالت اصلی سینما، سرگرم کردن مخاطب است، اما باید سوال کرد به چه قیمتی؟ به قیمت نابود کردن فرهنگ؟ خنداندن مخاطب تنها با شوخی های جنسی؟  تغییر ذائقه مردم به سمت ابتذال؟ 

امید است متولیان فرهنگ و هنر بیشتر به این نکته توجه کنند و با حمایت از کارگردانان صاحب سبک، فیلمسازان و تهیه کنندگان دلسوز، سینمای ایران از این وضعیت بحرانی خارج سازند و دغدغه فیلمساز را برای فروش فیلم کمتر نمایند.

علیرضا فراهانی- خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر تیتر برتر



+ 10
مخالفم - 13
نظرات : 0
منتشر نشده : 0

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید

تمام حقوق مادی و معنوی این پایگاه محفوظ و متعلق به سایت تیتربرتر می باشد .
هرگونه کپی و نقل قول از مطالب سايت با ذكر منبع بلامانع است.

طراحی سایت خبری