«نیوکاسل» فیلمی خانوادگی با فضای کمدی است و داستان ساکنین یک خانه قدیمی را روایت می‌کند که با خبر بازگشت صاحب خانه، درگیر ماجراهای مختلفی می‌شوند.

عوامل این فیلم عبارتند از کارگردان: محسن قصابیان، تهیه کننده: علی آشتیانی پور، مجری طرح: رامین مینایی، نویسندگان: علی رضا قاسمی، مهیار رضاخانی، محسن قصابیان، مدیر فیلمبرداری: معین مطلبی، تدوین: کلمه ایمانی، مژده قاجاریه، موسیقی: محمد محتشمی، طراحی و ترکیب صدا: سیدمحمود موسوی نژاد، مدیر صدابرداری: میثم یاردیلو، طراح گریم: محسن دارسنج، طراح صحنه و لباس: صادق فهیمی، مدیر تولید: مجتبی نورمحمدی، عکاس: علی محمودی، تبلیغات و اطلاع رسانی: سینماتوپیا، سرمایه گذاران: رامین مینایی، مرتضی آشتیانی پور، پخش: فیلم آفرین.

مطالب مرتبط : نقد و بررسی قسمت دوم مانکن

نقد و بررسی فیلم نیوکاسل

فیلم سینمایی نیوکاسل به کارگردانی محمد قصابیان در شرایطی بر پرده عریض سالن‌های سینما نقش بسته که با توجه به ویژگی‌های بصری، داستان و کیفیت آن، به نظر نمی‌رسد اساساً جای این فیلم روی پرده سینما بود و کاش مستقیم در شبکه نمایش خانگی و وی‌او‌ ‌دی‌ها عرضه می‌شد و فرصت نمایش به فیلم مهم‌تر و باکیفیت‌تری در  جدول پرترافیک اکران می‌رسید.

مشکل اما فراتر از کستینگ اشتباه است. فیلم فاقد یک داستان منسجم است و بسیاری از اتفاقات و شاخ و برگ‌ها نیز کار نمی‌کند و حذف‌شان هیچ تأثیری بر روند داستان ندارد و می‌تواند فیلم را بدون آنها روایت کرد. ظاهراً این بخش افزوده شده تا صرفاً سکانس‌های بیشتری ثبت شود و زمان فیلم به هشتاد دقیقه برای نمایش برسد و کوچک بودن اصل داستان را که به نگارش چندباره فیلمنامه قابل رفع بود، جبران کند. نمی‌توان انکار کرد که ممکن است در دقایقی از فیلم برای مخاطبی که صرفا به قصد وقت گذراندن به سینما می‌رود، همین داستان نیز اسباب سرگرمی می‌شود اما واقعاً این کار در قاب تلویزیون نیز قابل تحقق بود.

مطالب مرتبط : نقد و بررسی بهترین فیلم سال 98 + عکس

به این وضعیت باید دکوپاژ فیلم را نیز افزود که هرچند نخستین تجربه محمد قصابیان در مقام کارگردان یک فیلم بلند داستانی است، حقیقتاً با توجه به تجربیات قصابیان در دیگر حوزه‌ها، انتظار بیشتری از او می‌رفت. معین مطلبی، فیلمبردار این فیلم نیز با توجه به تجربیات درخشان همکاری با عبدالرضا کاهانی، سهیل بیرقی، رضا عطاران، کاوه صباغ زاده و... در فیلم‌هایی چون استراحت مطلق، ارادتمند، نازنین بهاره تینا، من، درکولا، ایتالیا و... انتظار می‌رفت قاب‌های بهتری ببندد و کادر دوربین اندک فلسفه و توجیهی در پلان‌های مختلف داشته باشد اما دریغ... . البته مسلماً فیلمبردار در خدمت کارگردان است و شاید این قاب‌ها انتخاب‌های مطلبی نبوده باشد.

در یک کلام فیلم سینمایی نیوکاسل بیش از آنکه یک فیلم سینمایی باشد، یک تله فیلم است؛ چه به لحاظ قاب بندی‌ها که تماشایش این اثر در تلویزیون باعث نمی‌شود چیزی از دست دهید و تمامی جزئیات قابل تشخیص است و چه به لحاظ فرم داستان که بسیار ساده و دم‌دستی است. به نظر نمی‌رسد، انرژی صرف شده برای تولید این اثر از نگارش فیلمنامه تا ضبط نیز بیش از یک تله فیلم بوده باشد. با این اوصاف کارگردان این فیلم خوش‌شانس بوده که در این جدال نفس‌گیر، در درجه اول فیلمش اکران شده و در درجه بعد، فروش قابل توجهی داشته که قطعاً بیش از انتظار در قبال چنین اثری است.

برخی منتقدین اعتقاد دارند چنین آثاری «ماقبل نقد» است و به همین دلیل، با یک جستجو درمی‌یابید که نقد جدی و جانداری درباره این فیلم وجود ندارد اما نگارنده اعتقاد دارد از قضا باید این فیلم را نقد کرد، هرچند نباید انرژی و کلمات فراوانی را صرف‌‌شان کرد. منتقد وظیفه دارد هر غذایی را با هر کیفیتی بسنجد و نظریاتش را با عموم در میان بگذارد و این اساساً کارکرد منتقد است که باعث می‌شود عموم تماشاگران، با دقت بیشتری بلیت سینما بخرند.