آبشار ریزش ناگهانی آب است، معمولاً ناشی از بستری از سنگ سخت در مسیر رودخانهای که یا افقی است و یا به ملایمت به سمت قسمت بالای رودخانه شیب دارد و در روی سنگهای نرمتر قرار میگیرد سنگهای نرمتر زیرین به وسیله رودخانه سایش مییابند بهطوریکه سنگ سختر آویزان میشود و نهایتاً آبشار مربوط ایجاد میشود.
معرفی
سنگهای بستر رود، بهآرامی فرسایش مییابد. رودهای بزرگ، از روی سنگهای مختلفی میگذرند. بعضی از سنگها، سختتر از سنگهای دیگرند و به آسانی فرسایش نمییابند. بعضی دیگر، بهراحتی فرسایش مییابند. هنگامی که رود از بستری متشکل از سنگهای سخت وارد جایی شود که سنگها نرم ترند، احتمال دارد در محل برخورد این دو نوع سنگ، آبشار تشکیل شود، یعنی آب نمیتواند سنگهای سخت را حفر کند، اما سنگهای نرم را که در زیر قرار دارند از بین میبرد و بهاصطلاح زیر سنگهای سخت را خالی میکند. گاهی وسعت این محل خالی شده به اندازهای است که افراد میتوانند از پشت آبشار عبور کنند.
مطالب مرتبط: ویژگیهای پارکهای جنگلی ایران
آبشار شوی کجاست؟
از دل صخرههای کوه آبشاری بس زیبا و مسحورکننده بیرون تراویده و با گیاهان خاص خود منظرهایی باورنکردنی را خلق کرده است. آبشار شوی بزرگترین آبشار ایران و خاور میانه نیز محسوب میشود.
اگر اهل کوهپیمایی و طبیعتگردی هستید و میخواهید بزرگترین آبشار خاورمیانه و ایران را مشاهده کنید بهتر است به خوزستان سفر کرده و به کوههای زاگرس بروید تا بتوانید آبشار شوی را مشاهده کرده و از مناظر بکر و بینظیر آن بهرهمند شوید.
آبشار شِوی شهیون شهرستان دزفول بزرگترین آبشار طبیعی خاورمیانه و یکی از زیباترین آبشارهای ایران است. آبشار شوی در موقعیت جغرافیایی E484936 N324745 در رشتهکوههای زاگرس در روستایی به نام شوی در دهستان امامزاده سیدمحمود از توابع بخش شهیون در شهرستان دزفول در استان خوزستان واقع شده است. موقعیت قرارگیری این آبشار در بخش شهیون شهرستان دزفول در استان استان خوزستان درجلد ششم از جغرافیای ایران، قرارگیری آن در استان استان خوزستان و شهرستان دزفول را محرز میکند.
تاریخ ثبت
این آبشار در تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۳ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران و اولین اثر طبیعی ملی استان خوزستان به ثبت رسیدهاست.
محل قرار گیری
آبشار شوی که در نزدیکی کوه سالن و فاصله 65 کیلومتری از مرکز بخش شهیون و 100 کیلومتری مرکز شهرستان دزفول قرار دارد، از طبیعتی سرسبز و زیبا در فصل بهار برخوردار است. بهترین زمان بازدید از این آبشار در اوایل فصل بهار و خصوصاً ماه فروردین میباشد که هوای بهاری طراوات و سرسبزی بیشتری به این منطقه بخشیدهاست
آبشار شوی، پس از بیرون آمدن از غار، از گردنهای بلند به پایین سرازیر میشود. ارتفاع آبشار ۱۰۰ متر و عرض آن ۴۰ متر است. آب آن پس از عبور از کوهها و درهها، به رود دز و نهایتاً به دریاچهٔ سد دزِ در استان خوزستان میریزد.
پوشش گیاهی اطراف این آبشار، از درختانیمانند بید، انجیر، مو، زبانگنجشگ، افرا، کیکم و بلوط تشکیل شدهاست. در زیر آبشار و بر روی دیوارههای آن گیاه سیاهوشان و سایر گیاهان آبدوست روییدهاست.
جاندارانی همچون کل بز، پلنگ، خرس و سمندر ایرانی بخش مهمی از زیستگاه اطراف آبشار را تشکیل میدهند. اگر بخواهیم از مهمترین گونههای گیاهی که اطراف این منطقه رشد کردهاند نام ببریم، باید به درختانی همچون بید، انجیر، مو، زبانگنجشگ، افرا، کیکم و بلوط اشاره کنیم. همچنین میتوان روی دیوارههای صخرهای که آبشار از آن سقوط میکند و در زیر آن رویش گیاهی به نام سیاهوشان را مشاهده کرد که خاصیت دارویی فوق العادهای دارد. بد نیست بدانید این گیاه برای درمان بیماریهایی مانند زردی یا یرقان و کمک به دفع راحت سنگهای کلیوی بسیار مفید است.
مطالب مرتبط: ایران با بناهایی تاریخی و مثال زدنی
در نزدیکی این آبشار، آبشار بزرگ دیگری وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوی یاد میشود.
گفتنی است به علت گرمای هوای منطقه، بهتر است در ماه فروردین به این آبشار سفر کنید زیرا هم از هوای بینظیر بهار بهرهمند میشوید و هم از طبیعت بکر سرسبز آبشار لذت خواهید برد.