ضعف در نظارت بر توزیع سریال های نمایش خانگی چه از نظر کیفی و ساخت تولید محتوا بیشتر جامعه فرهنگ و هنر را رو به سقوط می برد.
شبکه نمایش خانگی این روزها به واسطه تلویزیونهای هوشمند مخاطبان بالایی را دارند. اما در کنار سریالهای طنز مانند سریال هیولا؛ سریالهایی با موضوعات روابط عاشقانه پیچیده، پرچالش و تقابل فقیر و غنی فروش بالایی را تجربه میکنند.
رونق گرفتن فروش سریال در شبکه نمایش خانگی از اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ استارت خورد. جایی که سریالهایی مانند قلب یخی، ساخت ایران فروش خوبی را تجربه کردند و فیلمسازان و کارگردانان موفق در صداوسیما در حوزههای اجتماعی و طنز مانند مهران مدیری و حسن فتحی نیز به این حوزه آمدند و در سالهای اخیر پروژههای موفق و پر فروشی مانند هیولا و شهرزاد را در این شبکهها به فروش رساندند.
تا چند سال قبل بخش مهمی از فروش فیلمها و سریالهای ایرانی از طریق پکیجهای SD در سوپرمارکتها و مراکز فرهنگی به فروش میرسید اما در سالهای اخیر به واسطه فراگیرشدن تلویزیونهای هوشمند و اتصال آنها به شبکه اینترنت سایتهایی مانند فیلیمو، نماوا، آیو و... به محلی برای توزیع بدون واسطه این سریالها و فیلمها شدند.
داستان عشق های سردرگم موضوع سریال های نمایش خانگی
تجربه چندین ساله شبکه نمایش خانگی نشان میدهد سریالهایی با تم روابط عاشقانه و سریالهای طنز فروش بالایی را تجربه کرده اند اما همزمان در یکی دو سال اخیر یکی از موضوعاتی که سریالسازهای ایرانی را به خود جذب کرده، سریالهایی است با تم روابط عاشقانه خشن، مریض و البته با تقابل عجیبی از فقر و غنی. در این زمینه دو مورد سریال طی یک سال اخیر در شبکه نمایش خانگی توزیع شده که موضوعاتی تقریبا یکسان دارند.
نخست سریال ممنوعه که داستان آن مربوط به پسر جوانی میشود که از رابطه زناشویی با همسر به شدت پولدار خود خارج میشود و عاشق یک دختر از یکی از شهرهای شمالی میشود.
دوم سریال مانکن که قسمتهای اولیه خود را در شبکه نمایش خانگی تجربه میکند و داستان پسر و دختر جوانی از طبقه پایین جامعه است که رابطه عاشقانه ای را آغاز کردهاند، اما مشکلات اجتماعی و اقتصادی باعث میشود در این مسیر با چالشهایی مواجه شوند و پسر جوان به خاطر خانواده خود و آزادی پدر بدهکارش از زندان مجبور میشود با زنی ۲۰ سال بزرگتر از خود اما بسیار پولدار ازدواج کند.
تقابل غنی و فقیر در این سریالها و گره زدن روابط پیچیده عاشقانه در دو ضلع از افراد غنی و فقیر در تم کلی این سریالها مصادیق زیادی دارد.
از آن طرف، وجود عشقهای مریض که در آن فردی از روی قدرتطلبی تمام اختیار طرف مقابل خود را میگیرد و طرف مقابل نیز علیرغم وجود این خشونتها از رابطه عاشقانه خود لذت میبرد، باعث شده این سریالها به ژانر خاصی در شبکه نمایش خانگی تبدیل شود.
مطالب مرتبط : نقد و بررسی قسمت دوم مانکن
کمیت بیشتر سریال های نمایش خانگی کیفیت کمتر
شاید میشد گفت که در سالهای اولیه راهاندازی و رشد شبکه نمایش خانگی، آثاری نظیر «شهرزاد» را مشاهده کرد که توانست یک تنه سهم بسزایی در رشد فرهنگ تماشای آثار از طریق شبکه نمایش خانگی داشته باشد، اما رفته رفته شاهد ظهور سریالهای بسیار سطحی بودیم که در حال ضربه زدن به عرصه سریال سازی میباشند.
مانکن مجموعهٔ نمایشی به کارگردانی حسین سهیلیزاده و به تهیه کنندگی ایرج محمدی، محصول سالهای ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ در شبکه نمایش خانگی است.
این سریال در ۲۶ قسمت به قلم بابک کایدان نگاشته شده است.
نام قبلی این سریال «سایههای بلند» بود که به نوبه خود ایهامهای بسیاری داشت لذا به «مانکن» تغییر داده شد.
به نظر میرسد سازندگان سریال کماکان به دنبال کسب موفقیتهای سریال « عاشقانه » هستند و ظاهراً به خلاقیتها خود برای روایت قصهای تازه اعتقادی ندارند.
خط قرمز معیار خانواده
محمد دیندار منتقد و مستندساز سینمایی درباره تولید فیلمهایی با محدودیت سنی اظهار داشت: با توجه به افزایش تولید فیلم با قید ردهبندی سنی، این ردهبندی نمیتواند مجوزی بر این باشد که سازمان سینمایی بگوید ما ردهبندی کردیم و خانوادهها میتوانند این فیلم را به فرزندان زیر 12 یا 15 سال نشان ندهند.
وی ادامه داد: بر اساس فرهنگ بومی، دینی و ایرانی ما یک حرمتی برای خانواده قائل هستیم که هر کلامی را نمیتوانیم در جمع بزرگسالان بیان کنیم اما در برخی از فیلم این حرفها گفته میشود.
دیندار یادآور شد: جامعه ایرانی یک جامعه خانواده محور بوده لذا سینمای ایران باید بتواند خانواده را منسجم کند؛ اما تولید و نمایش فیلمهایی با قید محدودیت سنی که در آن کلام غیرمتعارف هم به کار برده میشود، اعضای خانواده را از هم دور میکند.
مطالب مرتبط : نقد و بررسی فرزاد فرزین در مانکن
این منتقد و مستندساز سینمایی بیان داشت: مسئله ردهبندی زمانی میتواند محقق شود که سینمای ایران تولیدات زیادی برای گروه کودک و نوجوان داشته باشد. ضمن اینکه در بین خانوادهها فرهنگسازی شود که نوجوان و کودک فقط مجاز به دیدن فیلمهای گروه سنی خودشان هستند.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر بیشتر فیلمها با محدودیت سنی، محتوایی خانوادگی و کمدی دارند و خانوادهها علاقمند هستند با حضور همه اعضا آن را تماشا کند اما کلامهای غیرمتعارف میتواند به فرهنگ خانواده و جامعه آسیب بزند.